Κραυγή αγωνίας | Ξεκινάς με πάθος να γίνεις δάσκαλος και το ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα σε κατασπαράζει
Κραυγή αγωνίας | Ξεκινάς με πάθος να γίνεις δάσκαλος και το ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα σε κατασπαράζει
Ξεκίνησα με το πάθος να γίνω δάσκαλος. Πάντα μου άρεσε να μαθαίνω και να μοιράζομαι τις γνώσεις μου με τους άλλους. Πιστεύω ότι η εκπαίδευση είναι το κλειδί για ένα καλύτερο μέλλον και ήθελα να κάνω τη διαφορά στη ζωή των μαθητών μου. Γραπτός ΑΣΕΠ: Πώς είναι δυνατό ένας τετράωρος διαγωνισμός να θεωρείται πιο αξιόπιστος από 6, 8 και 10 χρόνια σπουδών;
Έτσι, ξεκινήσατε να σπουδάσετε με ενθουσιασμό, ενθουσιασμένοι που θα πετύχετε τον στόχο σας. Αφιερώνεστε σε αυτό όσο και οι δάσκαλοί σας αφιερώνουν τον εαυτό τους στο λειτούργημα που ασκούν. Και πέρασε ο καιρός, και κοπιάσατε, αλλά τα καταφέρατε. Εισήχθηκες στη σχολή που ήθελες, αποφοίτησες, πήρες το πτυχίο σου και είσαι έτοιμος να βγεις στην αγορά εργασίας και πλέον τι γίνεται;
Εντούτοις, όταν μπήκα στο ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα, σύντομα απογοητεύτηκα. Το σύστημα είναι γραφειοκρατικό, άκαμπτο και συχνά απομακρυσμένο από τις ανάγκες των μαθητών. Οι εκπαιδευτικοί έχουν μικρή αυτονομία και συχνά αισθάνονται ότι δεν μπορούν να κάνουν τη δουλειά τους όπως θα ήθελαν. Βασανιστική γραφειοκρατία – διαφάνεια – αντικειμενικότητα / Ανοιχτή επιστολή Καστοριανής εκπαιδευτικού προς τον νέο υπουργό Παιδείας
Οπως αναφέρει χαρακτηριστικά η Αναστασία Ανδρουλάκη | “Κατεστραμμένα κτίρια, εγκαταστάσεις ανύπαρκτες, με ” εξελιγμένη ” τεχνολογία, όπως οι υπολογιστές του 2000 με τις τεράστιες οθόνες και τα λευκά πληκτρολόγια που έχουν ξεθωριάσει από τη χρήση. Εγκαταστάσεις, ψυχολόγοι, κοινωνικοί λειτουργοί, κατάλληλες τάξεις ένταξης είναι λέξεις που είναι ανύπαρκτες και όμως θα έπρεπε να είναι βασικές προϋποθέσεις για τη λειτουργία ενός σχολείου.
Μπαίνεις σε μια τάξη όπου ο αριθμός των μαθητών ξεπερνά όλους τους κανονισμούς, αλλά βλέπεις τα αθώα πλάσματα να σε κοιτούν στα μάτια και λες θα κάνω ό,τι καλύτερο μπορώ. Αλλά ούτε κι αυτό ξέρω αν είναι αρκετό. Και τότε δεν υπάρχει καμία ψυχολογική ή άλλη αξιολόγηση των εκπαιδευτικών. Οποιαδήποτε διαταραγμένη προσωπικότητα μπορεί να έρθει σε επαφή με το παιδί σας, με το παιδί μου, και να καταστρέψει για πάντα την παιδική ψυχή που είναι εύπλαστη σαν πλαστελίνη.
Η διδακτέα ύλη είναι ατελείωτη, τα σχολικά βιβλία υποκειμενικά, ανεπαρκή, ασαφή και ακατάλληλα, ο τρόπος διδασκαλίας αφήνεται στη φαντασία του κοινού και η διαδικασία εξέτασης και αξιολόγησης είναι αδυσώπητη, άδικη και άνιση. Και οι εκπαιδευτικοί βρίσκονται κάπου στη μέση…” Τα παιδιά δεν χρειάζεται να είναι εξαιρετικά – Aπλά χρειάζεται να είναι ευτυχισμένα!
Παρόλες τις δυσκολίες, προσπάθησα να κάνω ό,τι καλύτερο μπορούσα. Προσπάθησα να είμαι δημιουργικός και καινοτόμος στην τάξη, αλλά ήταν δύσκολο να ανταπεξέλθω στις απαιτήσεις του συστήματος.
Έπειτα από μερικά χρόνια, άρχισα να σκέφτομαι να παραιτηθώ. Δεν ήμουν ευτυχισμένος στη δουλειά μου και ένιωθα ότι δεν μπορούσα να κάνω τη διαφορά που ήθελα να κάνω.
Τελικά, αποφάσισα να παραιτηθώ και να βρω άλλη δουλειά.
Είναι ντροπή που το ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα καταβροχθίζει τόσους πολλούς καλούς εκπαιδευτικούς. Πρόκειται για ανθρώπους με πάθος και θέληση να κάνουν τη διαφορά, αλλά το σύστημα τους εμποδίζει να το κάνουν.
Εύχομαι ότι μια μέρα το ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα θα αλλάξει. Ελπίζω ότι οι εκπαιδευτικοί θα έχουν μεγαλύτερη αυτονομία και ότι θα μπορούν να επικεντρωθούν στις ανάγκες των μαθητών τους. Ευελπιστώ ότι η εκπαίδευση θα γίνει και πάλι ένα ελκυστικό επάγγελμα για τους νέους που θέλουν να κάνουν τη διαφορά στον κόσμο.
Ανώνυμος
