Γραπτός ΑΣΕΠ: Πώς είναι δυνατό ένας τετράωρος διαγωνισμός να θεωρείται πιο αξιόπιστος από 6, 8 και 10 χρόνια σπουδών;

Όχι άλλη υποβάθμιση του πτυχίου μας! Επιτρέψτε μου κάποιες προσωπικές απόψεις:

α. Η πρώτη μου παρατήρηση έχει να κάνει με το πώς αντιμετωπίζεται ο εκπαιδευτικός ως λειτουργός:

– ζούμε στην παιδαγωγική περίοδο του κλασικού ανθρωπισμού και του υλοκεντρικού προτύπου, όπου ο εκπαιδευτικός εκλαμβάνεται ως βαθύς γνώστης και αναπαραγωγός συγκεκριμένης ύλης; οπότε το κριτήριο καθορισμού της ικανότητάς του είναι ο βαθμός κατοχής συγκεκριμένης γνώσης, ο οποίος προσδιορίζει και την αποτελεσματικότητά του στη σχολική αίθουσα, και γι’ αυτό επανεξετάζεται στο γνωστικό αντικείμενο, ανεξαρτήτως του γεγονότος ότι είναι κάτοχος πτυχίου συγκεκριμένου επιστημονικού κλάδου;

– ζούμε στην παιδαγωγική περίοδο του αναδομισμού και του στοχοκεντρικού προτύπου, οπότε ο εκπαιδευτικός εκλαμβάνεται ως σχεδιαστής διδασκαλιών με έργο την εξειδίκευση των μακροπρόθεσμων στόχων των προγραμμάτων σπουδών σε βραχυπρόθεσμους στόχους στο σχέδιο διδασκαλίας; επομένως, έτσι εξηγείται η δημιουργία διδακτικών σχεδίων ως ζητούμενο του διαγωνισμού;

– αν ζούμε στην παιδαγωγική περίοδο του νέου πραγματισμού, η οποία συνδυάζει διδακτική στοχοθεσία, εξατομίκευση / διαφοροποίηση της διδασκαλίας και προσαρμογή της ανάγκες, το υπόβαθρο, τα χαρακτηριστικά και τα ενδιαφέροντα των μαθητών, οικοδόμηση της γνώσης από τους μαθητές στο πλαίσιο δράσεων με τον συντονισμό και την ενίσχυση του εκπαιδευτικού, διαφορετική θεώρηση του σχολικού χρόνο και χώρου, όλα αυτά νοούνται ως γνώσεις; οι οποίες κρίνεται σκόπιμο να εξεταστούν σε τεστ πολλαπλής επιλογής; αν ο εκπαιδευτικός είναι οργανωτής και συντονιστής ομαδοσυνεργατικών δράσεων οικοδόμησης της γνώσης, τότε η διδακτική αποτελεσματικότητά του είναι θέμα δηλωτικής (ξέρω τι) και διαδικαστικής γνώσης (ξέρω πώς);

β. Ξέρω σημαίνει μπορώ; έχω τις δεξιότητες, τη φλόγα και το πάθος, τη θέληση και την έφεση να δρω στο σχολικό ή σε άλλο χώρο παρέχοντας και λαμβάνοντας επίδραση από τους μαθητές, διαμορφούμενος από αυτούς και διαμορφώνοντάς τους; Τα προπτυχιακά και τα μεταπτυχιακά, κυρίως, προγράμματα σπουδών των Πανεπιστημίων οργανώνουν πρακτικές ασκήσεις, βάζουν τους φοιτητές σε τάξεις, τος οδηγούν σε αναστοχασμό σε σχέση με δικές τους διδασκαλίες ή άλλων. Η κατάρτιση των εκκολαπτώμενων εκπαιδευτικών, η οποία πραγματοποιείται στα πανεπιστήμια, νοείται, αφενός, ως παροχή τεχνοκρατικής γνώσης και, αφετέρου, ως διδακτική δράση και αναστοχαστική διαδικασία επί της δράσης αυτής. Γιατί εξετάζεται μόνο το πρώτο και απαλείφεται το δεύτερο; Το πρώτο είναι το ουσιωδέστερο ή είναι απλώς προϋπόθεση για το δεύτερο, που είναι το σημαντικότερο; Ποιος θίασος, έστω και μπουλούκι, προσλαμβάνει ηθοποιούς όχι με audition αλλά με γραπτή εξέταση (Ποια τα χαρακτηριστικά της σχολής Στανισλάφσκι;); Ποιος είναι αυτός που εστιάζει στο τι ξέρει θεωρητικά να κάνει ο εκπαιδευτικός και όχι στο τι κάνει σε μια τάξη;

γ. Θεωρείται το έργο του εκπαιδευτικού έργο διεκπεραίωσης, ώστε να συνδέεται με έναν διαγωνισμό; Διαγωνισμός σημαίνει με 150,1 μόρια προσλαμβάνομαι, με 150 όχι. Αυτή είναι η διαφορά καταλληλότητας μεταξύ δύο εκπαιδευτικών; 0.1, 0.5, 1 ή 2 μόρια; Ή πρόσχημα να μείνει κάποιος έξω;

δ. Πώς είναι δυνατό ένας τετράωρος διαγωνισμός να θεωρείται πιο αξιόπιστος από 6, 8 και 10 χρόνια προπτυχιακών και μεταπτυχιακών σπουδών; τα τελευταία, όπως προανέφερα, συνδυάζουν την παροχή τεχνοκρατικής γνώσης, την πρακτική εξάσκηση σε όλα τα επίπεδα, τον αναστοχασμό με ποικιλους τρόπους. Πώς είναι δυνατό ο διαγωνισμός να μοριοδοτείται περισσότερο ή να ακυρώνει όλα τα προσόντα, αν για χι ψι λόγους δεν πάει καλά για έναν υποψήφιο; Και να ακυρώνει και τις Σχολές που έδωσαν πτυχίο στον υποψήφιο; Τι σόι προσδιορισμός της αριστείας είναι αυτός;

ε. Στην αθάνατη ελληνική κουλτούρα, κάθε διαγωνισμός (κάποιος περνάει, κάποιος όχι βάσει μορίων) τι σημαίνει; ότι πάση θυσία, όποιος θέλει να ανήκει σε αυτούς που περνάνε πρέπει να ξεπεράσει κάποιους άλλους: άρα, στο πλαίσιο αποθέωσης της χρησιμοθηρίας, θα αναζητήσει τρόπους να το επιτύχει. Τρόπους ουσίας;

Όχι! Αλλά τρόπους χρησιμοθηρικούς:

θα πάει σε φροντιστήριο, θα διαβάσει την “ύλη” (να ο υλοκεντρισμός από την πίσω πόρτα), θα λύσει τεστ πολλαπλής επιλογής που θα έχουν ετοιμάσει στο φροντιστήριο, για να ξεπεράσει αυτόν που θα διαβάσει όπως διάβαζε στις εξετάσεις του πανεπιστημίου! Και φυσικά, οι “δημιουργικοί πολίτες”, αυτοί που δεν φοβούνται το επιχειρειν, τη ραχοκοκαλιά κάθε εθνικής οικονομίας, πριν αλέκτορα φωνησαι …άπαξ, σχεδιάζουν φροντιστηριακά προγράμματα (παλιά μου τέχνη κόσκινο), 100 ώρες διδακτική 500 ευρώ, 150 ώρες το γνωστικό αντικείμενο 700 ευρώ, διάλεξε και πάρε.

Προσοχή! Επιτρέπεται η αναδημοσίευση των πληροφοριών του παραπάνω άρθρου (όχι αυτολεξεί) ή μέρους αυτών μόνο αν:
– Αναφέρεται ως πηγή το e-wall.net στο σημείο όπου γίνεται η αναφορά.
– Στο τέλος του άρθρου ως Πηγή.
– Σε ένα από τα δύο σημεία να υπάρχει ενεργός σύνδεσμος.