Όταν η Προετοιμασία Ξεκινά τέλη Νοέμβρη: Η Τραγωδία των Πανελλαδικών ως Καθρέφτης της Εκπαιδευτικής Κρίσης

Η εκπαιδευτική πραγματικότητα στα δημόσια σχολεία της χώρας έχει φτάσει σε οριακό σημείο. Είναι δυνατόν να ξεκινά η προετοιμασία για τα πανελλαδικώς εξεταζόμενα μαθήματα τέλη Νοέμβρη; Κι όμως, αυτό συμβαίνει στα σχολεία της «αριστείας», όπως τα ονομάζει η σημερινή κυβέρνηση.

Ενώ οι υποδομές των σχολείων παραμένουν σε θλιβερή κατάσταση, με αίθουσες που θυμίζουν ερείπια, μαθητές στοιβάζονται σε τάξεις των 30 ατόμων χωρίς επαρκή θέρμανση το χειμώνα και κλιματισμό το καλοκαίρι. Οι ελλείψεις σε εκπαιδευτικούς είναι τόσο σοβαρές που μαθήματα κρίσιμα για τις πανελλαδικές εξετάσεις ξεκινούν με καθυστέρηση μηνών. Ταυτόχρονα, οι λίγοι διαδραστικοί πίνακες και τα σετ ρομποτικής που έχουν τοποθετηθεί σε ορισμένα σχολεία χρησιμοποιούνται σαν άλλοθι εκσυγχρονισμού.

Το Υπουργείο Παιδείας, ενώ επιμένει στην αξιολόγηση των εκπαιδευτικών, αδυνατεί να εξασφαλίσει τα αυτονόητα: τη στοιχειώδη στελέχωση των σχολείων και την έγκαιρη έναρξη της εκπαιδευτικής διαδικασίας. Οι αναπληρωτές καθηγητές στέλνονται με καθυστέρηση, ενώ η «αναπλήρωση χαμένων ωρών» αφορά μόνο γεγονότα όπως κακοκαιρία ή καταλήψεις. Τις χαμένες ώρες λόγω καθυστερήσεων στις προσλήψεις καθηγητών, όμως, το υπουργείο δεν τις αναγνωρίζει ποτέ – υποτίθεται ότι λειτουργεί αλάνθαστα.

Σε αυτή την κατάσταση, οι γονείς καλούνται να καλύψουν το κενό μέσω φροντιστηρίων και ιδιαίτερων μαθημάτων, ήδη από την Α’ Λυκείου, πληρώνοντας τεράστια ποσά για να προετοιμάσουν τα παιδιά τους. Οι μαθητές, λοιπόν, δεν εκπαιδεύονται στα σχολεία, αλλά στις φροντιστηριακές αίθουσες, και το Υπουργείο Παιδείας παραμένει θεατής.

Η κυβέρνηση δείχνει με κάθε ευκαιρία την αδιαφορία της για το δημόσιο σχολείο και το μέλλον των μαθητών. Αντί να επενδύσει στην αναβάθμιση της δημόσιας εκπαίδευσης, επιλέγει να αφήσει το σύστημα να καταρρεύσει, υποχρεώνοντας τους γονείς να στραφούν στην ιδιωτική εκπαίδευση. Όμως, η παιδεία δεν μπορεί να είναι προνόμιο για λίγους, αλλά δικαίωμα για όλους.

Η αδιαφορία αυτή καταλήγει να αποτελεί μια πολιτική επιλογή που διευρύνει τις κοινωνικές ανισότητες. Η μόνη ελπίδα για το δημόσιο σχολείο είναι η συλλογική αντίδραση εκπαιδευτικών, γονέων και μαθητών.

Οφείλουμε να διεκδικήσουμε την αξιοπρέπεια και την ποιότητα που αξίζει η επόμενη γενιά. Μια γενιά σε απόγνωση: Εξωφρενικές οι τιμές των φοιτητικών ενοικίων

Ο Εκπαιδευτικός Χ. Τ.

Προσοχή! Επιτρέπεται η αναδημοσίευση των πληροφοριών του παραπάνω άρθρου (όχι αυτολεξεί) ή μέρους αυτών μόνο αν:
– Αναφέρεται ως πηγή το e-wall.net στο σημείο όπου γίνεται η αναφορά.
– Στο τέλος του άρθρου ως Πηγή.
– Σε ένα από τα δύο σημεία να υπάρχει ενεργός σύνδεσμος.