“Ημι-μόνιμο Προσωπικό”: Συναγερμός στη διεύθυνση Α Αθήνας – Καμία ανάκληση Μονιμοποιήσεων – Μονιμοποίηση όλων των νεοδιόριστων τώρα!!
Η Δ/νση Α Αθήνας προετοιμάζει την ανάκληση των διαπιστωτικών πράξεων των μονιμοποιήσεων των νεοδιόριστων του ’20!Κινητοποίηση την επόμενη βδομάδα στην Δνση Α Αθήνας! Να μην λείψει κανείς / καμία!
Υπό κανονικές συνθήκες, τον Αύγουστο θα έληγε το διετές καθεστώς της δοκιμαστικής υπηρεσίας των συναδέλφων που διορίστηκαν το 2020, περνώντας, πια, στο καθεστώς του μόνιμου προσωπικού. Ωστόσο, κάτι τέτοιο όχι μόνο δεν έγινε, αλλά με έκπληξη ακούσαμε από την Υφυπουργό ότι η μονιμοποίηση των συναδέλφων θα συνδεθεί με τα αποτελέσματα της ατομικής αξιολόγησης. Ταυτόχρονα, όπως ειπώθηκε, όσες Διευθύνσεις προχώρησαν σε μονιμοποιήσεις, αυτές θα ανακληθούν.
Αναρωτιόμαστε, λοιπόν. Θέλουν ξαφνικά να αξιολογήσουν τους συναδέλφους; Μα δεν τους γνωρίζουν; Ή επιλέγουν να μην τους θυμούνται;
Ας τους γνωρίσουμε (ξανά) λοιπόν.
Οι διορισθέντες συνάδελφοί μας είναι όλοι αυτοί που κρατούσαν τόσα χρόνια την Εκπαίδευση όρθια και τα ίδια σχολεία σε όλη την Ελλάδα ανοιχτά, αναπληρώνοντας τον εαυτό τους. Στα ίδια σχολεία, ξαφνικά, δεν ξέρουμε αν είναι επαρκείς να δουλέψουν.
Είναι η γενιά εκπαιδευτικών που έχει κάνει τις περισσότερες σπουδές, έχει δώσει τις περισσότερες εξετάσεις και έχει αδικηθεί περισσότερο από κάθε άλλη.
Είναι όλοι αυτοί οι εκπαιδευτικοί που έβαλαν πλάτη και κρίθηκαν κατάλληλοι χωρίς αξιολόγηση, γιατί υπήρχε ανάγκη.
Είναι αυτοί που η Πολιτεία εμπιστεύτηκε με κλειστά μάτια για να κρατήσουν ζωντανή την Εκπαίδευση.
Και μαντέψτε, την κράτησαν. Και την κράτησαν καλά.
Την κράτησαν στις πλάτες τους και εις βάρος της προσωπικής τους ζωής. Την κράτησαν εις βάρος του οικογενειακού τους προγραμματισμού. Την κράτησαν αντιμετωπίζοντας τεράστια οικονομική ζημιά και χωρίς καμία μέριμνα για αξιοπρεπή διαβίωση. Την κράτησαν χωρίς καμία από τις παροχές που άλλοι κλάδοι που υπηρετούν την Πατρίδα, όπως και εμείς, απολαμβάνουν απλόχερα.
Γιατί, ως γνωστόν, οι εκπαιδευτικοί “απαγορεύεται” μέχρι και να παντρευτούν μεταξύ τους. Αν το κάνουν, θα “τιμωρηθούν” και θα πρέπει να μοιράσουν την οικογένειά τους ανά την Ελλάδα για χάρη της υπηρεσίας τους.
Όλα τα παραπάνω, άραγε, δεν αποτελούν αξιολόγηση στην πράξη και μάλιστα με άριστα και απτά αποτελέσματα;
Στη βάση αυτών των αποτελεσμάτων, λοιπόν, η αλλοπρόσαλλη πολιτική συνεχίζεται και φαίνεται πως διευρύνεται.
Ιδού! Οι “δόκιμοι” συνάδελφοί μας έχουν τη δυνατότητα να γίνουν Διευθυντές στα σχολεία τους, όπως ορίζεται και από το αντίστοιχο, πρόσφατο ΦΕΚ, αν διαθέτουν (φευ!) τα απαραίτητα προσόντα που αναλογούν στη θέση ευθύνης.
Οι ίδιοι, υπερπροσοντούχοι συνάδελφοι, ωστόσο, φαίνεται να μην είναι άξιοι της εμπιστοσύνης της Πολιτείας για να μπουν σε μια τάξη. Τα καλά και συμφέροντα, δηλαδή. Η αξιοποίηση ή/και ο εμπαιγμός του εκπαιδευτικού δυναμικού.
Αν θέλουμε να δημιουργήσουμε ένα εκπαιδευτικό σύστημα, το οποίο θα σέβεται στην πράξη τους εκπαιδευτικούς, πρέπει να υπάρξει η αντίστοιχη σοβαρότητα που θα οδηγήσει στην άμεση μονιμοποίηση όλου του εκπαιδευτικού προσωπικού που χρειάζεται στα σχολεία. Και η πράξη αυτή δε θα (έπρεπε να) είναι απόρροια προσωπικών φετίχ ή πολιτικών συμφερόντων.
Η ανάγκη ύπαρξης μόνιμου προσωπικού σε κάθε είδους εκπαιδευτική δομή είναι τεκμηριωμένη ερευνητικά και βιβλιογραφικά. Ειδικότερα, η εργασιακή ανασφάλεια έχει αντίκτυπο στην οικονομική κατάσταση, στην κοινωνική ζωή, στην επαγγελματική απόδοση των συναδέλφων και, τελικά, επιδρά στα παιδαγωγικά αποτελέσματα με αντίκτυπο στους μαθητές.
Η συγκεκριμένη γενιά των πρόσφατα διορισθέντων συναδέλφων μας έχει βιώσει όλες τις παραπάνω συνέπειες με τον χειρότερο τρόπο.
Ήταν επί σειρά ετών αναπληρωτές, ενώ σήμερα “θεωρούνται” διορισμένοι, χωρίς, ωστόσο, να έχουν την αντίστοιχη επαγγελματική αποκατάσταση.
Ήταν (και συνεχίζουν να είναι) κακοπληρωμένοι, με θιγμένα εργασιακά, ασφαλιστικά και υπηρεσιακά δικαιώματα.
Πέρασαν σχεδόν τον μισό εργασιακό τους βίο σε καθεστώς μειωμένων δικαιωμάτων και απολαβών αντιμετωπιζόμενοι ως εκπαιδευτικοί δεύτερης κατηγορίας. Δυστυχώς, όμως, ακόμα και ως “μόνιμοι” συνεχίζουν να μην παίρνουν όλα αυτά που δικαιούνται βάσει της εργασίας που προσφέρουν.
Η ανασφάλεια των συναδέλφων μας πρέπει να τελειώσει.
Η αδικία πρέπει να αποκατασταθεί.
Οι συνάδελφοί μας πρέπει να μονιμοποιηθούν, όπως αυτονόητα δικαιούνται και έχουν ανάγκη τα σχολεία.
Ως ΠΑΣΑΔ στεκόμαστε αλληλέγγυοι στους συναδέλφους με τους οποίους συμπορευτήκαμε για χρόνια στους αγώνες για τη στελέχωση της δημόσιας εκπαίδευσης με μόνιμο προσωπικό και απαιτούμε τις ΑΜΕΣΕΣ μονιμοποιήσεις όσων συμπληρώνουν τη διετή δοκιμαστική υπηρεσία.
Η στελέχωση των σχολείων με ΜΟΝΙΜΟ προσωπικό μέχρι την πλήρη κάλυψη όλων των οργανικών κενών ειναι αναγκαία και πρέπει να συνεχιστεί.
