Κατάργηση Πανελλαδικών εξετάσεων / Εξορθολογισμός και ενίσχυση του Λυκείου ή γιγάντωση των εκπαιδευτικών και κοινωνικών ανισοτήτων;

Η ΟΙΕΛΕ εδώ και πολλά χρόνια έχει ζητήσει την κατάργηση του θεσμού. Κυρίως διότι έχει αχρηστεύσει πλήρως μια ολόκληρη εκπαιδευτική βαθμίδα (το Λύκειο) κι έχει μετατρέψει μαθητές σε εργαλεία μιας μηχανιστικής διαδικασίας που έχει ελάχιστα παιδαγωγικά χαρακτηριστικά. Επίσης, δεν είναι δυνατόν να μην έχει απολύτως καμία εμπλοκή η τριτοβάθμια στην επιλογή των υποψήφιων φοιτητών. Από την άλλη μεριά, με όλα τους τα προβλήματα, οι Πανελλαδικές είναι θεσμός που έχει κερδίσει την εμπιστοσύνη της ελληνικής κοινωνίας, λόγω της διαφάνειας και της αυστηρής εποπτείας (ασχέτως αν έχουν υπάρξει και κάποιες, λίγες, περιπτώσεις αλλοίωσης). Είναι μια διαδικασία που το φτωχό παιδί μπορεί να ανταγωνιστεί και να κερδίσει το παιδί μιας πλούσιας οικογένειας, έστω κι αν έχει λιγότερα εφόδια.

Ακούγεται ότι βασικός μοχλός πίσω από την κατάργηση των Πανελλαδικών θα είναι η καθιέρωση ενός ισχυρού Εθνικού Απολυτηρίου. Συμφωνούμε, αρκεί, πρώτον, η κτήση του να μην γίνει μέσω ενός εξαντλητικού εξεταστικού συστήματος που θα αντικαταστήσει τις Πανελλαδικές με ένα σετ πολλών μικρών Πανελλαδικών που θα εξαφανίσουν κάθε ίχνος παιδαγωγικής διαδικασίας που έχει απομείνει στο Λύκειο. Και δεύτερον, είναι απολύτως κρίσιμο η όποια διαδικασία να γίνεται υπό αυστηρό δημόσιο έλεγχο. Αν αφεθεί η εποπτεία των εξεταστικών διαδικασιών στις σχολικές μονάδες, μπορείτε να φανταστείτε τι θα γίνει σε πολλά ιδιωτικά, αλλά και σε δημόσια σχολεία. Το γεγονός ότι η προηγούμενη Υπουργός κ. Κεραμέως αρνήθηκε κατηγορηματικά την πρόταση της ΟΙΕΛΕ και 45 Εργατικών Κέντρων από όλη τη χώρα να υπάρξει δημόσιος έλεγχος στις ενδοσχολικές εξετάσεις των ιδιωτικών σχολείων μετά την πλήρη απορρύθμιση των εργασιακών σχέσεων των ιδιωτικών εκπαιδευτικών που μπορούν πλέον να απολυθούν ελεύθερα μέσα στη χρονιά κατ’ απαίτηση των γονέων, δεν γεννά καμιά αισιοδοξία.

Η πολιτική της ΝΔ για την Παιδεία από το 2019 κι έπειτα, έχει προκαλέσει εύλογα την καχυποψία των πολιτών. Η καθιέρωση της Ελάχιστης Βάσης Εισαγωγής που έκοψε 25.000 παιδιά ετησίως από την ανώτατη εκπαίδευση (τα οποία σε μεγάλο βαθμό οδηγήθηκαν σε ιδιωτικές δομές) και απειλεί με λουκέτο δεκάδες επαρχιακά τμήματα ΑΕΙ, η απομάκρυνση της κρατικής εποπτείας από την ιδιωτική εκπαίδευση με ό,τι αυτό συνεπάγεται, η άναρχη εμπορευματοποίηση της ανώτατης εκπαίδευσης, είναι κινήσεις που έχουν αναμφίβολα συγκεκριμένο ιδεολογικό πρόσημο και φανερώνουν συγκεκριμένη πρόθεση. Την ενίσχυση των κοινωνικών και εκπαιδευτικών ανισοτήτων μέσω της μετατροπής της πρόσβασης στη γνώση από αγαθό σε προνόμιο όσων έχουν οικονομική δυνατότητα. Πολλοί ήδη βλέπουν πίσω από την κατάργηση των Πανελλαδικών εξετάσεων την πρόθεση κατάργησης κάθε διαδικασίας όπου ένας πληβείος θα μπορούσε να αμφισβητήσει την «ανωτερότητα» ενός πορφυρογέννητου.

Δεν υπάρχει σχεδόν κανένα ιδιωτικό πανεπιστήμιο

Για το λόγο αυτό, κι επειδή η αλλαγή στο σύστημα πρόσβασης θα είναι μια αλλαγή με πολύ κρίσιμο πολιτικό και κοινωνικό αποτύπωμα, χρειάζεται πλατύς διάλογος με όλους τους φορείς. Χρειάζεται, όπως ζητήσαμε χωρίς ανταπόκριση μέχρι στιγμής, η επανεκκίνηση του Εθνικού Διαλόγου για την Παιδεία. Κάθε πολίτης πρέπει να δει καθαρά τις θέσεις και τις προτάσεις κομμάτων και εκπαιδευτικών συλλογικοτήτων. Και να διαπιστώσει ποιες από αυτές εξυπηρετούν το δημόσιο συμφέρον, το συμφέρον της χώρας και της νέας γενιάς και ποιες εξυπηρετούν άλλες σκοπιμότητες.

Γραπτός ΑΣΕΠ: Πώς είναι δυνατό ένας τετράωρος διαγωνισμός να θεωρείται πιο αξιόπιστος από 6, 8 και 10 χρόνια σπουδών;

 Δρ Γ. Χριστόπουλος

Πρόεδρος Δ.Σ. ΟΙΕΛΕ

Γραμματέας Εκπαίδευσης ΓΣΕΕ