ΑΔΕΔΥ: Πρωτοφανές το μένος της κυβέρνησης του κ. Μητσοτάκη για τους εργαζόμενους στο Δημόσιο
ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ ΤΗΣ ΑΔΕΔΥ – Πρωτοφανές το μένος της κυβέρνησης του κ. Μητσοτάκη για τους εργαζόμενους στο Δημόσιο – Μηδενικές αυξήσεις στους μισθούς των Δ.Υ. και το 2023
Το μένος της κυβέρνησης του κ.Μητσοτάκη για τους 560.000 εργαζόμενους στο Δημόσιο (εκπαιδευτικούς, υγειονομικούς, υπαλλήλους Τοπικής Αυτοδιοίκησης, υπουργείων και οργανισμών) εκφράστηκε για μια ακόμη φορά με την εξαίρεση των Δημοσίων Υπαλλήλων από τις «αυξήσεις» που έδωσε στον κατώτατο μισθό στον ιδιωτικό τομέα. Οι «αυξήσεις» αυτές, φυσικά, σε καμία περίπτωση δεν αρκούν για να καλύψουν τις στοιχειώδεις ανάγκες των εργαζομένων, τη στιγμή που ο πληθωρισμός τρέχει με διψήφια νούμερα και τα είδη πρώτης ανάγκης έχουν φτάσει στα ύψη.
Όμως, παρά το γεγονός ότι οι εργαζόμενοι στο Δημόσιο επί δώδεκα χρόνια δεν έχουν δει καμιά αύξηση στους μισθούς τους, αλλά ακριβώς το αντίθετο, πρωτοφανείς περικοπές (κατάργηση 13ου και 14ου μισθού, μείωση αποδοχών μέχρι και 40%, πάγωμα διετίας 2016-17 κλπ), ο κ. Μητσοτάκης και η κυβέρνηση ούτε 1 ευρώ αύξηση για το 2023, δεν έδωσαν. Ο κ. Μητσοτάκης κοροϊδεύει κατάμουτρα τους Δημοσίους Υπαλλήλους όταν ανακοινώνει «αυξήσεις» για το 2024, την ώρα που ο συνταγματικός βίος της κυβέρνησής του λήγει τον Ιούλιο του 2023, το αργότερο.
Η ανάλγητη αυτή πολιτική την Κυβέρνησης, επί μία τετραετία, έχει φέρει τους εργαζόμενους στο Δημόσιο στα όρια της οικονομικής εξαθλίωσης. Μετά, δε, και τις πρωτοφανείς αυξήσεις στα επιτόκια των στεγαστικών δανείων η κατάρρευση των οικογενειακών προϋπολογισμών των εργαζομένων έχει ήδη ξεκινήσει.
Αυτή τη στιγμή οι εργαζόμενοι στο Δημόσιο αμείβονται με μισθούς πείνας. Ειδικά η Υ.Ε. κατηγορία, με μισθούς 500 – 650€ καθαρά, πένεται. Το ίδιο συμβαίνει και με τις άλλες κατηγορίες υπαλλήλων-αποφοίτων τριτοβάθμιας εκπαίδευσης. Οι 25.000 νεοδιόριστοι εκπαιδευτικοί καλούνται να ζήσουν στις νησιωτικές περιοχές της χώρας με 737€ τον μήνα καθαρά, λιγότερα δηλαδή και από τον μισθό του ανειδίκευτου εργάτη, όταν τα ενοίκια έχουν 500€ τον μήνα. Με μισθούς πείνας αμείβονται, επίσης, χιλιάδες υγειονομικοί, που είχαν 30 νεκρούς στην πανδημία, οι υπάλληλοι των Δήμων, των Υπουργείων και των Φορέων του Δημοσίου.
Κι αν οι συνδικαλιστές δεν είναι τελικά ένα μάτσο τεμπέληδες;
Όλα αυτά δεν συγκινούν τον κ.Μητσοτάκη και την κυβέρνησή του. Το αυτί τους δεν ιδρώνει, αλλά τα δικά τους Golden Boys τα χρυσοπληρώνουν με 8.000€ τον μήνα στον ΕΦΚΑ.
Οι εργαζόμενοι στο Δημόσιο, μαζί με τους εργαζόμενους στον ιδιωτικό τομέα, αντέδρασαν, πραγματοποιώντας δύο γενικές απεργίες με μοναδικό αίτημα: «Αυξήσεις ΤΩΡΑ στους μισθούς μας για να ζούμε με αξιοπρέπεια».
Οι αγώνες αυτοί θα συνεχιστούν με μεγαλύτερη ένταση, μέχρι να ανατραπεί η βάρβαρη πολιτική της κυβέρνησης, που καταδικάζει στη φτώχεια και στην εξαθλίωση τους εργαζόμενους στο Δημόσιο, αλλά και γενικότερα όλους τους εργαζόμενους και τους συνταξιούχους της πατρίδας μας.
Από την Εκτελεστική Επιτροπή της Α.Δ.Ε.Δ.Υ.
Δελτίο Τύπου – Πρωτοφανές το μένος της κυβέρνησης του κ. Μητσοτάκη για τους εργαζόμενους στο Δημόσιο
Κ. Μάλαμα : Η ακαδημαϊκή κοινότητα κατακεραυνώνει την ολέθρια στόχευση της κυβέρνησης για τα πανεπιστημιακά δάση.
Η απειλή που προέκυψε για το πανεπιστημιακό δάσος του Ταξιάρχη, με την προ, σχεδόν ενός έτους, νομοθέτηση της κυβέρνησης και το ενδεχόμενο άρσης του δημοσίου κι ερευνητικού χαρακτήρα του, θορύβησε έντονα την ακαδημαϊκή κοινότητα του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Υπενθυμίζεται ότι με συνδυασμό άρθρων του νόμου 4957/2022 “Νέοι ορίζοντες στα ΑΕΙ κι άλλες διατάξεις), είναι νομικά εφικτή η εκχώρηση του δάσους, το ξεπούλημα του ή η παράδοση του σε κάθε λογής συμφέροντα. Η Σύνοδος των Πρυτάνεων του ΑΠΘ, σε πρόσφατη απόφαση της κατακεραυνώνει αυτή την εξέλιξη και ζητά την πλήρη απόσυρση της.
Όπως χαρακτηριστικά αναφέρει, “Τα μέλη του Πρυτανικού Συμβουλίου, μειοψηφούντος του Πρύτανη, δηλώνουν κατηγορηματικά την αντίθεσή τους στις ρυθμίσεις του Νόμου, που αφορούν τη συγχώνευση των ΝΠΔΔ (Πανεπιστημιακή Φοιτητική Λέσχη του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, Ταμείο Διοίκησης και Διαχείρισης Πανεπιστημιακών Δασών, Ταμείο Διοίκησης και Διαχείρισης Αγροκτήματος). Οι ρυθμίσεις αυτές έγιναν χωρίς καμία προηγούμενη συζήτηση και απόφαση του Πρυτανικού Συμβουλίου και της Συγκλήτου και χωρίς να υπάρξει καμία σχετική μελέτη σκοπιμότητας. Συνεπώς, αποτελούν άμεση παρέμβαση στο αυτοδιοίκητο του Πανεπιστημίου μας και δημιουργούν ανυπέρβλητα προβλήματα στη λειτουργία του.”
Χαιρετίζουμε, στο πλαίσιο αυτό, την προσπάθεια της ακαδημαϊκής κοινότητας, μαζί με τις τοπικές κοινωνίες να συνεχίσει τον αγώνα ενάντια σε όσους εποφθαλμιούν τα κοινωνικά αγαθά, όπως είναι το Πανεπιστημιακό δάσους του Ταξιάρχη της Χαλκιδικής κι η υπόλοιπη περιουσία του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης.
KKE: Για το νομοσχέδιο της κυβέρνησης για τη σχολική βία
Στο νομοσχέδιο για τη σχολική βία -η οποία αποτελεί συνέπεια της κοινωνίας της εκμετάλλευσης και της βίας που διαχρονικά υποστηρίζουν οι αντιλαϊκές κυβερνήσεις- το ΚΚΕ θέτει ευθύς εξαρχής το κύριο και κρίσιμο ζήτημα:
Να φτιάξουμε το σχολείο που θα προσαρμόζεται στα όνειρα και στις ανάγκες των μαθητών και όχι οι μαθητές να προσαρμόζονται στην καταθλιπτική πραγματικότητα του σημερινού σχολείου.
Σε αυτόν τον δρόμο, η ύπαρξη ειδικών επιστημόνων και άλλων δομών υποστήριξης, μπορούν να συμβάλλουν στην ουσιαστική αντιμετώπιση του φαινομένου. Θέτοντας δηλαδή στο επίκεντρο και την εκπαιδευτική πολιτική που παράγει και αναπαράγει την περιθωριοποίηση, το πρόσθετο άγχος, την ανασφάλεια στους μαθητές, τον ανταγωνισμό και τις διάφορες ακυρώσεις της προσωπικότητάς τους.
Άλλωστε, τα προβληματικά και επικίνδυνα σημεία του νομοσχεδίου διαφαίνονται ήδη από την αρχική παρουσίασή του. Η σχολική βία, δεν διευκρινίζεται εννοιολογικά ανοίγοντας τον δρόμο σε επικίνδυνες γενικεύσεις. Ενώ, οι διάφορες πλατφόρμες ενδέχεται να ευνοήσουν την “ανθρωποφαγία” στη σχολική κοινότητα και να δημιουργήσουν κλίμα καχυποψίας, όπου η παιδαγωγικά αναγκαία “ζεστασιά” στις σχέσεις εκπαιδευτικών και μαθητών θα υπονομεύεται.
Σήμερα, είναι αναγκαίο να ανοίξει μια ουσιαστική και νηφάλια συζήτηση για τη σχολική βία, αλλά και να βρεθεί στο επίκεντρο των διεκδικήσεων και των δημιουργικών πρωτοβουλιών ένα σχολείο που θα προωθεί την ομαδικότητα, την αλληλοβοήθεια, την αλληλεγγύη. Ένα σχολείο που στον ανταγωνισμό και την καλλιέργεια κλίματος απειλής θα απαντά, γράφοντας στις σημαίες του:
“Ένας για όλους και όλοι για έναν”!