Σκληρές αλήθειες: Ας Ξυπνήσουμε! Χωρίς Αγώνα, Δε Γίνεται Τίποτα!

Η αγωνία των εκπαιδευτικών, ΕΕΠ/ΕΒΠ για την ίδρυση οργανικών θέσεων κορυφώνεται, καθώς ο χρόνος τελειώνει και για φέτος. Ούτε φέτος φαίνεται να υλοποιείται το αυτονόητο αίτημά τους, αφήνοντας τους αιώνια αναπληρωτές.

Αγώνας, όχι παρακάλια

Τις τελευταίες μέρες υπάρχει το πραγματικό δράμα των εκπαιδευτικων, ΕΕΠ/ΕΒΠ που για άλλη μια φορά συνειδητοποιούν ότι δεν θα ιδρυθούν και πάλι οι απολύτως απαραίτητες οργανικές θέσεις στις ειδικότητές τους, ώστε να έχουν ελπίδα διορισμού κάποια στιγμή και να μην αναπληρώνουν τον εαυτό τους αιωνίως.

Ο χρόνος τελειώνει και για φέτος, σε λίγο θα προχωρήσουν οι μεταθέσεις και οι οργανικές όπως όλα δείχνουν δε θα έχουν ιδρυθεί, άρα πάει και η φετινή χρονιά.

Όμως να αναλογιστούμε λίγο ποιος διεκδίκησε αυτό το αυτονόητο αίτημα;

Τι έκανε η ΔΟΕ;

Τι έκανε η ΟΛΜΕ;

Έγινε μια μεγάλη κινητοποίηση στο υπουργείο που να δείξει το μέγεθος του προβλήματος;

Έγινε μία μέρα απεργία;

Όποιος νομίζει ότι με τηλεφωνάκια στο υπουργείο, με παρακάλια σε γραμματείς, σε βουλευτές και παρατρεχάμενους ή “πρήζοντας” υπαλλήλους στέλνοντας mail κάνει αγώνα και ασκεί πίεση, είναι βαθιά νυχτωμένος.

Γελάνε με αυτά στα γραφεία τους να ξέρετε. Όποιος νομίζει ότι ψηφίζοντας κολλητούς της διοίκησης που μιλάνε απευθείας με το υπουργείο και μετά του λένε “κρίμα δε θα ιδρύσει ούτε φέτος οργανικές” ότι θα υπάρξει ποτέ ελπίδα είναι γελασμένος.

Ούτε σε 10 χρόνια δε θα ιδρύσει οργανικές αν κάποιος δεν τις διεκδικήσει με αξιώσεις, σοβαρά με πολιτική και κινηματική πίεση, όπως και δε θα είχε σπάσει ποτέ η δεκαετής αδιοριστία αν δεν γινότανε χαμός το 2019 με δεκάδες χιλιάδες διαδηλωτές αναπληρωτές στην Αθήνα.

Μόνο με αγώνα κερδίζονται αυτά ποτέ με παρακάλια.

Προσοχή! Επιτρέπεται η αναδημοσίευση των πληροφοριών του παραπάνω άρθρου (όχι αυτολεξεί) ή μέρους αυτών μόνο αν:
– Αναφέρεται ως πηγή το e-wall.net στο σημείο όπου γίνεται η αναφορά.
– Στο τέλος του άρθρου ως Πηγή.
– Σε ένα από τα δύο σημεία να υπάρχει ενεργός σύνδεσμος.