Από τη Μαρία Κούση, Ειδική Παιδαγωγό, MSc στην Ειδική Εκπαίδευση

Αδιαμφισβήτητα οι εκπαιδευτικοί που επιθυμούν να κάνουν τη διαφορά για τα παιδιά πρέπει να είναι πρόθυμοι να αναλάβουν την πρωτοβουλία δημιουργίας διαύλων επικοινωνίας μεταξύ της κουλτούρας των διαφόρων οικογενειών που συναντούν στην επαγγελματική τους πορεία και του σχολείου.

Στην ειδική αγωγή συγκεκριμένα, οι συναντήσεις γονέα – εκπαιδευτικού κρίνονται άκρως παραγωγικές, καθώς δίνεται η δυνατότητα να ανταλλάξουν πληροφορίες και να συντονίσουν τις προσπάθειές τους για να βοηθήσουν το παιδί με αναπηρία στο σχολείο και στο σπίτι.

Δυστυχώς όμως, οι συναντήσεις αυτές είναι συχνά ανελαστικές και επίσημες, με αγχωμένους εκπαιδευτικούς και ανήσυχους γονείς που αναρωτώνται ποια δυσάρεστα νέα θα ακούσουν αυτή τη φορά. Με προσεκτικό σχεδιασμό ωστόσο και ακολουθώντας μία συστηματική προσέγγιση διεξαγωγής συναντήσεων, οι εκπαιδευτικοί μπορούν να βελτιώσουν την παραγωγικότητα και να αυξήσουν την ικανοποίηση για όλους τους συμμετέχοντες.

Παρακάτω, προτείνονται δέκα κατευθυντήριες γραμμές για να διευκολύνουν τη συνεργασία με γονείς και οικογένειες.

1. Μην υποθέτετε ότι γνωρίζετε περισσότερα από τους γονείς για το παιδί, τις ανάγκες του και το πώς αυτές πρέπει να ικανοποιηθούν.

Αν κάνετε αυτή την υπόθεση, συνήθως θα κάνετε λάθος και το χειρότερο είναι ότι θα χάσετε ευκαιρίες να αποκτήσετε και να παρέχετε ουσιαστικές πληροφορίες.

2. Αποφύγετε την επαγγελματική ορολογία.

Οι εκπαιδευτικοί των οποίων ο λόγος είναι γεμάτος με τεχνική ορολογία θα δυσκολευτούν να επικοινωνήσουν αποτελεσματικά με τους γονείς. Να μιλάτε με απλή, σαφή, καθημερινή γλώσσα και να αποφεύγετε τα ακρωνύμια της ειδικής αγωγής (π.χ. ΕΕΠ).

3. Μην αφήσετε τις υποθέσεις και τις γενικεύσεις για τους γονείς και τις οικογένειες να καθοδηγούν τις προσπάθειες σας.

Μην υποθέτετε ότι ένας γονέας βρίσκετε στο χ, ψ ή ω στάδιο και γι’ αυτό χρειάζεται τον α, β ή γ τύπο υποστήριξης ή προγράμματος. Αν ενδιαφέρεστε πραγματικά, και θα πρέπει να ενδιαφέρεστε, για το τι νιώθει και επιθυμεί ή χρειάζεται ένας πατέρας ή μία μητέρα, ξεκινήστε μια κουβέντα σχετικά, προβάλλοντας το ειλικρινές ενδιαφέρον σας.

4. Να είστε ευαίσθητοι και δεκτικοί στο πολιτισμικό και γλωσσικό υπόβαθρο των γονέων.

Οι πληροφορίες και οι υποστηρικτικές υπηρεσίες που επιθυμούν οι οικογένειες από διαφορετικές πολιτισμικές και εθνικές ομάδες ποικίλουν και η πλειονότητα των εκπαιδευτικών πρέπει να εξασκηθεί ώστε να είναι ευαίσθητοι σε αυτές τις διαφορές.

5. Μην είστε αμυντικοί και μην πανικοβάλλεστε.

Δεν μπορείτε να γνωρίζετε τι σημαίνει να είσαι γονέας ενός παιδιού με αναπηρία, εκτός και αν είστε ο ίδιος βέβαια. Όμως, ως καταρτισμένος εκπαιδευτικός, έχετε γνώσεις σχετικά με το πώς να βοηθήσετε τα παιδιά με αναπηρίες να μάθουν. Αυτή είναι η δουλεία σας, αυτό που κάνετε καθημερινά και αυτό που πρέπει να καταλάβουν οι γονείς. Προσφέρετε στις οικογένειες τη γνώση και τις δεξιότητες που διαθέτετε, χωρίς να απολογείστε και να εξηγείται το γιατί επιλέξατε την εκάστοτε στρατηγική ή μέθοδο διδασκαλίας.

6. Παραπέμψτε τις οικογένειες σε άλλους ειδικούς όταν είναι απαραίτητο.

Ως δάσκαλος αλληλεπιδράτε με τους γονείς σε μία προσπάθεια να βελτιώσετε την ακαδημαϊκή πρόοδο του παιδιού. Συχνά, βρίσκεστε στην άβολη θέση να συζητάτε μαζί τους  ακόμη και πιο λεπτά ζητήματα της οικογένειας. Αν ένας γονέας δείχνει να χρειάζεται υπηρεσίες, μη σχετικές με την ειδική αγωγή, προσφερθείτε να τον παραπέμψετε σε επαγγελματίες και υπηρεσίες κατάλληλες.

7. Βοηθήστε τους γονείς να προσπαθήσουν να είναι ρεαλιστικά αισιόδοξοι.

Βοηθήστε τους να αναλύσουν, να σχεδιάσουν και να προετοιμαστούν για το μέλλον του παιδιού τους.

8. Ξεκινήστε με κάτι που οι γονείς μπορούν να το καταφέρουν.

Όταν οι γονείς ενδιαφέρονται να βοηθήσουν το παιδί τους στο σπίτι, μην τους κάνετε να αποτύχουν. Δίνοντας τους πολύπλοκα υλικά, σύνθετες οδηγίες και ένα απαιτητικό πρόγραμμα απογευματινής ασχολίας, ίσως δυσκολευτούν. Ξεκινήστε με κάτι απλό που είναι πιθανό να λειτουργήσει ως «αμοιβή» για τον γονέα και το παιδί.

9. Σεβαστείτε το δικαίωμα ενός γονέα να πει όχι.

Οι περισσότεροι εκπαιδευτικοί είναι υπερβολικά πρόθυμοι να μοιραστούν τις γνώσεις τους και να βοηθήσουν τους γονείς να σχεδιάσουν και να ολοκληρώσουν κοινούς διδακτικούς στόχους. Ωστόσο, κάποιες φορές, οι επαγγελματίες αποτυγχάνουν να αναγνωρίσουν βασικές ανάγκες της οικογένειας, ότι υπάρχουν και οι στιγμές που οι γονείς επιθυμούν να δράσουν μόνοι τους (Heward et. al., 2005).

10. Μην διστάσετε να πείτε «Δεν γνωρίζω».

Κάποιες φορές οι γονείς θα θέσουν ερωτήσεις που δεν μπορείτε να απαντήσετε ή θα ζητήσουν υπηρεσίες που δεν μπορείτε να παρέχετε. Το στίγμα ενός πραγματικού επαγγελματία είναι να γνωρίζει τα όρια της εξειδίκευσης του και πότε χρειάζεται να απευθυνθεί αλλού. Επιτρέπεται να πείτε «Δεν γνωρίζω», οι γονείς θα το εκτιμήσουν.

ΑΝΑΠΛΗΡΩΤΕΣ ΚΑΙ ΑΔΕΙΑ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ ΜΗΤΡΟΤΗΤΑΣ

Σχολείο κοντέινερ στα Γιαννιτσά – Μεγάλα κτιριακά προβλήματα στα σχολεία της πόλης

Brightstart Conference 2022: 1η Διεθνής Έκθεση «Οι Φωνές των Παιδιών»

Κούση Μαρία

Ειδική Παιδαγωγός,

MSc στην Ειδική Εκπαίδευση

[email protected]

 ΙΝΣΤΑ: mariakousi.gr

 FB: Maria Kousi

 EMAIL: [email protected]

Προσοχή! Επιτρέπεται η αναδημοσίευση των πληροφοριών του παραπάνω άρθρου (όχι αυτολεξεί) ή μέρους αυτών μόνο αν:
– Αναφέρεται ως πηγή το e-wall.net στο σημείο όπου γίνεται η αναφορά.
– Στο τέλος του άρθρου ως Πηγή.
– Σε ένα από τα δύο σημεία να υπάρχει ενεργός σύνδεσμος.