Η αγανάκτηση ενός εκπαιδευτικού για την κατάσταση της εκπαίδευσης στην Ελλάδα – Οι εκπαιδευτικοί δίνουν καθημερινά αγώνα για να αντιμετωπίσουν τα προβλήματα του συστήματος | του Κώστα Κωνσταντίνου

Η αγανάκτηση ενός εκπαιδευτικού για την κατάσταση της εκπαίδευσης στην Ελλάδα – Οι εκπαιδευτικοί δίνουν καθημερινά αγώνα για να αντιμετωπίσουν τα προβλήματα του συστήματος | του Κώστα Κωνσταντίνου

Η πλειονότητα των εκπαιδευτικών προσπαθεί να κάνει το καλύτερο δυνατό μέσα σε ένα προβληματικο κλίμα και είναι αυτοί που κρατούν το εκπαιδευτικο σύστημα ζωντανό. Το εκπαιδευτικο σύστημα είναι βαθιά προβληματικό και εργάζονται σε ένα σύστημα που δεν τους δίνει τα κατάλληλα εργαλεία και την υποστήριξη που χρειάζονται για να πετύχουν, οι εκπαιδευτικοί είναι οι μόνοι που προσπαθούν να το βελτιώσουν. 

Μα γιατί οι Πληροφορικοί να φρικάρουν όταν τους ρωτάω “θα μπορέσεις φτιάξεις τον υπολογιστή μου”;

Βασανιστική γραφειοκρατία – διαφάνεια – αντικειμενικότητα / Ανοιχτή επιστολή Καστοριανής εκπαιδευτικού προς τον νέο υπουργό Παιδείας

Γραπτός ΑΣΕΠ: Πώς είναι δυνατό ένας τετράωρος διαγωνισμός να θεωρείται πιο αξιόπιστος από 6, 8 και 10 χρόνια σπουδών;

Του Κώστα Κωνσταντίνου

Δεν ήταν ανάγκη να περιμένουμε τα αποτελέσματα του Διεθνούς Προγράμματος Αξιολόγησης Μαθητών (PISA) για να μάθουμε ότι η παιδεία μας γέρνει επικίνδυνα. Για μένα είναι όλα λάθος και θέλουν σχεδιασμό από την αρχή, με άλλη στοχοθεσία, μέθοδο, πρακτική και νομοθεσία. Τα έχω ξαναπεί πολλές φορές. Όταν το εκπαιδευτικό μας σύστημα θέτει αχρείαστες ερωτήσεις που μπάζουν από παντού, θα πάρει και ανεμοδαρμένες απαντήσεις. Ή καλύτερα, όπως έχω κουραστεί τόσα χρόνια να λέω, όταν διδάσκει απλά απαντήσεις ως να τις έχει μαστορέψει από την εργαλειοθήκη κανενός ινστρούκτορα, δεν υπάρχουν και πολλά περιθώρια φαντασίας. Ο παγκόσμιος χώρος όμως, που αλλάζει πολύ γρήγορα, θέλει άλλα πράγματα.

Μέχρις εδώ όμως. Διαβάζω διαφόρους πεφωτισμένους να τα ρίχνουν όλα με περισσή ευκολία στους εκπαιδευτικούς και να ανακατεύουν άσχετα πράγματα! Ανίδεοι όλοι αυτοί από τον καθημερινό αγώνα που δίνεται από τους δασκάλους στις σχολικές αίθουσες για να μην καταρρεύσει το σάπιο οικοδόμημα με πάταγο, είναι πολύ μακριά από τη ραχοκοκαλιά της Παιδείας. Ας κατέβουν στα μαρμαρένια αλώνια της καθημερινής σχολικής πρακτικής για να δουν, τι αντιμετωπίζουμε καθημερινά στο σχολικό χώρο, με ποια υποστήριξη, με ποιο νομοθετικό πλαίσιο, με ποιες ελλείψεις και σε βοηθητικό προσωπικό, με ποιες ό,τι να ‘ναι αποφάσεις και εγκυκλίους, με ποιές οδηγίες του πουθενά που μας τυλίγουν σε ένα κομμάτι χαρτί για να είναι οι άλλοι “εντάξει” και εμείς “υπεύθυνοι” σε κάθε στραβό, ξεφορτώνοντας στην πλάτη μας αντιφάσεις και νεφελώδεις σεμιναριακές θεωρίες με ένα ψυχρό “τα σχολεία δύνανται”. Ας έλθουν όλοι αυτοί να δουν με ποια καθημερινά αναλυτικά προγράμματα και με ποιο χρόνο είμαστε υποχρεωμένοι να προσανατολιστούμε και προς τα πού – και τότε ξαναμιλάμε.

Ναι. Ο κάθε χώρος έχει και τους ακατάλληλους.

Οι γενικεύσεις και οι απλουστεύσεις όμως είναι απαράδεκτες. Εάν κρατιέται σήμερα το σύστημα ζωντανό, οφείλεται στη συντριπτική πλειονότητα των δασκάλων, που βρίσκουν τον τρόπο να μην τα παρατούν μέσα σε ένα τέτοιο κλίμα. Γι’ αυτό, παρατάτε μας λοιπόν εσείς οι ημεδαποί με τους πύργους σας, δεν ξέρετε!

Προσοχή! Επιτρέπεται η αναδημοσίευση των πληροφοριών του παραπάνω άρθρου (όχι αυτολεξεί) ή μέρους αυτών μόνο αν:
– Αναφέρεται ως πηγή το e-wall.net στο σημείο όπου γίνεται η αναφορά.
– Στο τέλος του άρθρου ως Πηγή.
– Σε ένα από τα δύο σημεία να υπάρχει ενεργός σύνδεσμος.