Δημογραφικό πρόβλημα απειλεί συντάξεις – Απαιτούνται μέτρα σοκ ή πρόσθετη χρηματοδότηση.

Δημογραφικό πρόβλημα απειλεί συντάξεις – Απαιτούνται μέτρα σοκ ή πρόσθετη χρηματοδότηση.

Το δημογραφικό πρόβλημα στην Ελλάδα αποτελεί ένα καίριο ζήτημα με σοβαρές επιπτώσεις σε πολλούς τομείς, συμπεριλαμβανομένου και του ασφαλιστικού συστήματος. Η ραγδαία γήρανση του πληθυσμού, η μείωση των γεννήσεων και η αύξηση του προσδόκιμου ζωής θέτουν σε κίνδυνο τη βιωσιμότητα του ασφαλιστικού συστήματος και απειλούν μελλοντικές γενιές με μειωμένες συντάξεις ή αυξημένες εισφορές.

Δυσοίωνες οι εκτιμήσεις των Ελλήνων πανεπιστημιακών σχετικά με το δημογραφικό πρόβλημα και τις επιπτώσεις του στο ασφαλιστικό σύστημα της χώρας. Προτεινόμενες εναλλακτικές λύσεις για την αντιμετώπιση του προβλήματος, είτε με μέτρα σοκ, όπως αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης στα 73 έτη και μείωση των συντάξεων κατά 30%, είτε με χρηματοδότηση του συστήματος με πρόσθετους πόρους ύψους 0,5% του ΑΕΠ.

Οι μελέτες τονίζουν την ανάγκη λήψης μέτρων για την επίλυση του δημογραφικού ζητήματος, καθώς η χώρα αντιμετωπίζει μια σοβαρή γήρανση του πληθυσμού που θα επιφέρει πρόσθετες προκλήσεις στο σύστημα κοινωνικής ασφάλισης.

Το δημογραφικό πρόβλημα “ψαλιδίζει” τις συντάξεις: Αύξηση ορίων συνταξιοδότησης ή κατάρρευση;

• Το οξυμένο δημογραφικό πρόβλημα ασκεί πίεση στο ασφαλιστικό σύστημα, θέτοντας δύο εναλλακτικές λύσεις:
  • Μέτρα σοκ: Αύξηση ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης έως τα 73 έτη, μείωση συντάξεων έως 30% και αύξηση εισφορών.
  • Χρηματοδότηση: Επιπλέον πόροι 0,5% του ΑΕΠ για κάλυψη του ελλείμματος.
• Η μελέτη των καθηγητών Ρομπόλη και Μπέτση προβλέπει:
  • Μείωση 29% του εργατικού δυναμικού έως το 2070.
  • Αύξηση συνταξιούχων 13% έως το 2070.
  • Δείκτης εξάρτησης ηλικιωμένων 59,9 το 2070.
  • Αύξηση προσδόκιμου ζωής έως το 2065.

Οι μελέτες πανεπιστημιακών παρουσιάζουν το δίλημμα που αντιμετωπίζει το πολιτικό σύστημα της χώρας αναφορικά με την αντιμετώπιση του δημογραφικού προβλήματος: λήψη μέτρων σοκ ή χρηματοδότηση του ασφαλιστικού συστήματος με πρόσθετους πόρους ύψους 0,5% του ΑΕΠ. Σύμφωνα με τους καθηγητές Ρομπόλη και Μπέτση, το εργατικό δυναμικό θα μειωθεί κατά 29% έως το 2070, ενώ οι συνταξιούχοι θα αυξηθούν κατά 13%. Ο δείκτης εξάρτησης ηλικιωμένων θα αυξηθεί δραματικά, από 34,6 το 2019 σε 59,9 το 2070. Οι μελέτες προειδοποιούν ότι η αύξηση του προσδόκιμου ζωής θα επιβαρύνει το σύστημα κοινωνικής ασφάλισης κατά 49,4 δισ. ευρώ. Για την κάλυψη αυτών των αναγκών, θα απαιτηθούν πρόσθετοι πόροι 0,5% του ΑΕΠ, αλλιώς θα χρειαστούν σκληρά μέτρα όπως η μείωση των συντάξεων κατά 30%, η αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης στα 73 έτη έως το 2060, και η αύξηση των εισφορών για την κύρια και επικουρική σύνταξη.

Eurostat – Αγοραστική δύναμη: Στην προτελευταία θέση, λίγο πιο πάνω από τη Βουλγαρία η Ελλάδα – Ο ανειδίκευτος εργάτης αμείβεται καλύτερα από τον προσοντούχο εκπαιδευτικό!!

Επιπτώσεις:

• Αύξηση του Δείκτη Εξάρτησης Ηλικιωμένων: Ο δείκτης εξάρτησης ηλικιωμένων, ο οποίος υπολογίζει τον αριθμό των ηλικιωμένων προς τον αριθμό των εργαζομένων, αναμένεται να αυξηθεί δραματικά τα επόμενα χρόνια. Αυτό σημαίνει ότι θα υπάρχουν όλο και λιγότεροι εργαζόμενοι για να στηρίξουν όλο και περισσότερους συνταξιούχους.
• Επιβάρυνση Ασφαλιστικών Ταμείων: Η αύξηση του δείκτη εξάρτησης ηλικιωμένων θα οδηγήσει σε σημαντική επιβάρυνση των ασφαλιστικών ταμείων, τα οποία θα δυσκολεύονται να ανταπεξέλθουν στις πληρωμές των συντάξεων.
• Μείωση Συντάξεων: Ως αποτέλεσμα της επιβάρυνσης των ασφαλιστικών ταμείων, ενδεχομένως να υπάρξει ανάγκη για μείωση των συντάξεων, προκειμένου να διασφαλιστεί η βιωσιμότητα του συστήματος.
• Αύξηση Εισφορών: Μια άλλη πιθανή λύση είναι η αύξηση των εισφορών για την κάλυψη του ελλείμματος. Αυτό όμως θα επιβαρύνει οικονομικά τους εργαζόμενους, μειώνοντας το διαθέσιμο εισόδημά τους.

Ο “μύθος” των μεγάλων τραπεζικών αποταμιεύσεων των Ελλήνων / Το 72,5% των καταθετών έχει λογαριασμούς έως 1.000 ευρώ!

Προσοχή! Επιτρέπεται η αναδημοσίευση των πληροφοριών του παραπάνω άρθρου (όχι αυτολεξεί) ή μέρους αυτών μόνο αν:
– Αναφέρεται ως πηγή το e-wall.net στο σημείο όπου γίνεται η αναφορά.
– Στο τέλος του άρθρου ως Πηγή.
– Σε ένα από τα δύο σημεία να υπάρχει ενεργός σύνδεσμος.