Έχεις Έλληνα παππού που πήγε Αυστραλία το 1890; Ψηφίζεις! Κι ας μην ξέρεις καν που βρίσκεται η χώρα!
Μεγάλος προβληματισμός επικρατεί για τον παγκόσμιας πρωτοτυπίας νόμο περι ψήφου των αποδήμων. Εν ολίγοις θα ψηφίζουν άλλοι για τη χώρα και όχι οι κάτοικοί της, ή τέλος πάντων όσοι έχουν κάποια σχέση με αυτή.
Νέο πολίτευμα στη Χώρα: Δημοκρατία αλλά κυρίαρχος θα είναι ένας άλλος λαός!
Ακουλουθεί η ανάρτηση σχολιασμού του θέματος απο το συνάδελφο εκπαιδευτικό Πάνο Ντούλια:
Με τον νόμο για ψήφο των ελληνικής καταγωγής κατοίκων εξωτερικού, η Νέα Δημοκρατία σφραγίζει πλέον την κυριαρχία της.
Τη Νέα Δημοκρατία την καταλαβαίνω: θέλει να κυβερνάει για πάντα και με αυτό το νομοσχέδιο το καταφέρνει (εφόσον δεν υπάρξει κάποια βαθιά οικονομική κρίση) γιατί μιλάμε για πρόσθεση εκατοντάδων χιλιάδων ή και εκατομμυρίων νεοδημοκρατών. Μόνο στην Αυστραλία υπάρχουν 41.000 που έχουν ταυτότητα και άλλες 400.000 επισήμως (με βάση την Απογραφή τους) που μπορούν να πάρουν ελληνική υπηκοότητα με βάση τον νόμο περί Αίματος (όποιος έχει έστω κι έναν συγγενή πρόγονο Έλληνα, μπορεί να πάρει υπηκοότητα και μάλιστα χωρίς να χάσει την υπηκοότητα της άλλης χώρας).
Δεν μπορώ όμως ειλικρινά να καταλάβω γιατί τα άλλα κόμματα (ΠΑΣΟΚ, ΠΛΕΥΣΗ, ΝΙΚΗ, ΣΠΑΡΤΙΑΤΕΣ) τον ψηφίζουν: ουσιαστικά ψηφίζουν εναντίον του εαυτού τους.
Ούτε υπάρχει κάποιο σοβαρό επιχείρημα γιατί να επιτραπεί η οργανωμένη νοθεία. Μιλάμε ότι από δω και πέρα θα μπορούν να ψηφίζουν άνθρωποι που ο προπάππους τους έφυγε για Αυστραλία το 1892, με μια απλή αίτηση. Δεν πληρώνουν φόρους, δεν θα πολεμήσουν αυτοί ή τα παιδιά τους αν γίνει πόλεμος, δεν έχουν καμία σχέση με τη χώρα παρά μόνο το γεγονός ότι πριν από 100 χρόνια κάποιος πρόγονός τους ήταν Έλληνας που έφυγε μετανάστης. Θυμάμαι πχ στην Αυστραλία όταν πήγαμε που ρώταγαν τη μάνα μου εν έτει 1985 αν τρώμε κρέας στην Ελλάδα (!)…
Εντωμεταξύ, υπάρχουν άνθρωποι που είναι μετανάστες εδώ στην Ελλάδα δεκαετίες, δουλεύουν, πληρώνουν φόρους, τα παιδιά τους σε ελληνικά σχολεία αλλά αυτοί δεν μπορούν να ψηφίσουν.
Αυτά τα πράγματα δεν ισχύουν σε καμία χώρα πουθενά στον κόσμο, να ψηφίζει για κυβέρνηση της χώρας εκατομμύρια κόσμος που δεν κατοικεί εκεί, δεν μιλάει τη γλώσσα, τίποτε… Καλά, πώς θα σταθεί κυβέρνηση που δεν θα την ψηφίζουν οι Έλληνες που βρίσκονται στην Ελλάδα αλλά θα βγαίνει από τους εξωτερικούς;;
Τι να πω, από τη στιγμή που κλείνει πλέον με αυτόν τον Νόμο ο εκλογικός δρόμος για οποιοδήποτε άλλο κόμμα πλην της ΝΔ, ίσως η αντιπολίτευση κι ιδίως η αριστερά πλέον να πρέπει να ρίξει το βάρος της στο κίνημα και στη “μικρή πολιτική”, πχ στους Δήμους, στα σωματεία, στους πολιτιστικούς συλλόγους, στις γειτονιές, στα σχολεία, στα επιμελητήρια, κτλ…
Νέα Έκθεση ΟΗΕ / Στερεότυπα “ριζωμένα” στην κοινωνία για τη βία κατά των γυναικών!!
Οπως αναφέρει ο κ Μ. Μαρινακος σε δημοσίευση του
Ζει στην Αυστραλία.
Πληρώνει φόρους Αυστραλίας.
Έχει σύστημα παιδείας Αυστραλίας.
Έχει σύστημα υγείας Αυστραλίας.
Έχει κοινωνική ασφάλιση Αυστραλίας.
Αποταμιεύει σε τράπεζες της Αυστραλίας.
Επενδύει στην οικονομία της Αυστραλίας.
Παράγει προϊόν για την οικονομία της Αυστραλίας.
Ψηφίζει στην Αυστραλία.
Μεγαλώνει τα παιδιά του στην Αυστραλία.
Παίρνει σύνταξη Αυστραλίας.
Αλλά θέλει να ψηφίζει για το πώς πρέπει να ζω εγώ στην Ελλάδα.
Αυτό δε λέγεται δημοκρατία.
Γιατί στη δημοκρατία κρατεί ο δήμος.
Και ο δήμος ήταν οι εντός της πόλεως πολίτες.
Αυτό λέγεται απόπειρα νόθευσης του εκλογικού σώματος.
(όπου “Αυστραλία” βάλτε όποια χώρα θέλετε)
