«Ο κόσμος που πρέπει να αλλάξουμε», του Τζίντζιου Μίλτου

Μου πήρε αρκετά δευτερόλεπτα να βρω το λάθος της φωτογραφίας.

Όταν το βρήκα, ένιωσα έντονη απογοήτευση. Απογοήτευση αρχικά για εμένα τον ίδιο που μου πήρε τόσο πολύ χρόνο να αντιληφθώ κάτι τόσο προβληματικό. Απογοήτευση αμέσως μετά για την κοινωνία μας, για τις αρχές μας, για τις επιλογές μας. Απογοήτευση για τις προτεραιότητες που έχουν επικρατήσει στα κοινά.

Άκουσα στη συνέχεια ότι πρόκειται για μια εκδήλωση εγκαινίων στην Κρήτη. Διακρίνονται διάφοροι τοπικοί αιρετοί και γνωστά στελέχη της κυβέρνησης(μαζί και ο υπουργός πολιτισμού Λευτέρης Αυγενάκης), αρκετοί κληρικοί, όλοι ντυμένοι με τα ανάλογα κοστούμια για την εκδήλωση. Προσπαθησαν να αυτοπροβληθούν μέσω της εκδήλωσης, να κερδίσουν δημοσιότητα.

Κάπου εκεί σε μια γωνίτσα, στην κατω δεξιά πλευρά της φωτογραφίας, βρίσκεται παραγκωνισμένος ενας άνθρωπος καθισμένος στο αναπηρικό του αμαξίδιο. ΚΑΤΩ από το βάθρο. ΕΚΤΟΣ εξέδρας επίσημων. Σε μια εκδήλωση για τον αθλητισμό ξεχάστηκε η παρουσία του προέδρου της παραολυμπιακής επιτροπής. Και θα ξαναπώ, πρόκειται για τον πρόεδρο της παραολυμπιακής επιτροπής. Δηλαδή αν δεν ήταν πρόεδρος που θα βρισκόταν, θα ήταν πεταμένος στην άμμο;

Αυτή η φωτογραφία θα πρέπει να είναι πραγματική γροθιά στο στομάχι κάθε λογικού και νοήμονος συνανθρώπου και συναδέλφου. Οφείλει να ξεπερνάει όλα τα ιδεολογικά και ευρύτερα πολιτικά κριτήρια του καθενός από μας. Μια μικρογραφία, ένα αντιπαράδειγμα, όσων δεν πρέπει να συμβαίνουν.

Σ’ αυτό το σημείο μπορούμε να αναλογιστούμε ποια είναι η δική μας θέση. Σαν εκπαιδευτικοί τι πρέπει να κάνουμε, ώστε οι μαθητές μας και μελλοντικοί πολίτες αυτής της χώρας να μην επαναλάβουν τα δικά μας λάθη. Μέχρι σήμερα το πρωί θεωρούσα ότι ζούμε σε μια πιο ευαισθητοποιημένη εποχή σε σχέση με τις προηγούμενες δεκαετίες. Η πραγματικότητα με διέψευσε.

Η φωτογραφία αυτή ας αποτελέσει την αφόρμηση που θα μας προτρέψει να αναζητήσουμε την αλλαγή. Ας μιλήσουμε στους μαθητές μας για την ισότητα, τα ίσα ανθρώπινα δικαιώματα. Όχι όμως από υποχρέωση, επειδή είναι κάποια παγκόσμια ημέρα ή επειδή ήρθε η ανάλογη εγκύκλιος. Ας δώσουμε αφορμές για συζήτηση με τους μαθητές μας δείχνοντας αυτή τη φωτογραφία. Είμαι σίγουρος ότι ένα παιδί μπορεί να βρει το λάθος στη φωτογραφία πολύ πιο σύντομα από εμένα κι αυτό το γεγονός είναι η ελπίδα μας για το αύριο.

Ο κόσμος απαιτεί αλλαγή κι εμείς είμαστε επιφορτισμένοι με αυτό το έργο. Εμείς οι ίδιοι πρέπει πρώτα να πιστέψουμε σε αυτή την αλλαγή και ο καθένας ξεχωριστά να προσπαθήσει να αναπτύξει τις ευαισθησίες των μελλοντικών πολιτών, για να μην αναγκαστούμε να ξαναέρθουμε αντιμέτωποι με τέτοια στιγμή ντροπής για την κοινωνία μας.

Προσοχή! Επιτρέπεται η αναδημοσίευση των πληροφοριών του παραπάνω άρθρου (όχι αυτολεξεί) ή μέρους αυτών μόνο αν:
– Αναφέρεται ως πηγή το e-wall.net στο σημείο όπου γίνεται η αναφορά.
– Στο τέλος του άρθρου ως Πηγή.
– Σε ένα από τα δύο σημεία να υπάρχει ενεργός σύνδεσμος.