Εκπαίδευση COVID+

Ένα άρθρο του συνάδελφου Χρήστου Μπάφα

Συνιστά αδήριτη αλήθεια ότι κατά τον μετά-μοντέρνο 21ο αιώνα στον οποίο ζούμε, ο εκπαιδευτικός λογίζεται πρωτίστως ως επαγγελματίας με αδιαμφισβήτητα κατοχυρωμένη επιστημοσύνη, αντιμετωπίζοντας καθημερινές προκλήσεις εντός και εκτός εργασιακού χώρου, τις οποίες και καλείται να υπερκεράσει. Τα τελευταία δύο χρόνια ωστόσο, πέραν των ομολογουμένως εδώ και χρόνια δυσμενών επικρατουσών συνθηκών στο πεδίο της δημόσιας εκπαίδευσης στη χώρα μας (πολιτικές λιτότητας, περικοπές στην Παιδεία, κοντόφθαλμος σχεδιασμός, κ.λπ.) προστέθηκε ένας ακόμη σκόπελος τον οποίο και σύσσωμη η εκπαιδευτική κοινότητα βιώνει καθημερινά και ταλαιπωρείται. 

Οι υιοθετημένες πολιτικές αντιμετώπισης της διάδοσης του COVID-19, όσον αφορά τις εκπαιδευτικές δομές, σε καμία περίπτωση δεν αντανακλούν τη σοβαρότητα του προβλήματος. Αυτό είναι κάτι που δυστυχώς πρέπει να το αποδεχτούμε και να συνεχίσουμε, ακόμη και αν αποτελεί μια «σουρεαλιστική» εκδοχή της πραγματικότητας, προτάσσοντας «ατομική ευθύνη» ως απάντηση στον «επίσημο κυνισμό». Ένας κυνισμός που επιφέρει καθημερινά πολλά επιβεβαιωμένα θετικά κρούσματα εντός σχολικών κοινοτήτων, τόσο μαθητών όσο και εκπαιδευτικών, την ίδια ώρα που πολλές μαθήτριες και μαθητές ως στενές επαφές δεν προσέρχονται στα τμήματα τους τις επόμενες μέρες υπό τον φόβο πιθανής νόσησης. Το υγειονομικό πρωτόκολλο το οποίο εφαρμόζεται, με πολύ απλά λόγια, είναι εκτός πραγματικότητας, ακόμα και της «σουρεαλιστικής» παράλληλης διάστασης στην οποία δραστηριοποιούνται οι εντολείς. 

Εκπαιδευτικοί ορισμένοι ως υπεύθυνοι COVID-19 καλούνται να επιτελέσουν τα εκπαιδευτικά τους καθήκοντα ενώ ταυτόχρονα «αποκρυπτογραφούν» ΦΕΚ, πρωτόκολλα και εντολές, καταγράφουν κρούσματα, ιχνηλατούν στενές επαφές, ενημερώνουν γονείς, αποστέλλουν φόρμες και έγγραφα στις κατά τόπους Διευθύνσεις. Μέσα σε όλον αυτόν τον επιπλέον και παράλογο φόρτο εργασίας, προστίθεται ως κερασάκι και η αξιολόγηση, αποτελώντας στην παρούσα χρονική περίοδο και βάσει των συγκυριών, «ύλη εκτός τόπου». Σε κάθε περίπτωση, οι μεγάλοι χαμένοι της όλης υπόθεσης ανάγονται οι ίδιοι οι μαθητές και οι μαθήτριες, καθώς χάνονται αρκετές ποιοτικές ώρες διδασκαλίας και εκπαίδευσης. Και αυτό είναι ένα σημείο στο οποίο πρέπει να σταθούμε κριτικά απέναντι του. Δεν το βλέπει κάποιος από τους εντολείς; Δεν το αντιλαμβάνεται; Μήπως κάποιος εθελοτυφλεί; Μήπως «προμοτάρεται» υπόρρητα η όλη κατάσταση;

Την ίδια  λοιπόν περίοδο που ο σύγχρονος εκπαιδευτικός καλείται να επιτελέσει το λειτούργημα του πρωτίστως ηθικά, ισορροπώντας λογική και παράλογα, βάζοντας για πολλοστή φορά «πλάτη» σε δυσειδείς καταστάσεις και προβλήματα που εντείνονται από παθογένειες και ελλείμματα πολιτικής φύσεως και βούλησης, καλείται ταυτόχρονα –αδικαιολογήτως- να υποστηρίξει την αδιαπραγμάτευτη επιστημοσύνη και επαγγελματικότητα του, αφενός λόγω αναδυόμενων δεδομένων της περιόδου που τέμνουν ή ξεπερνούν τον ορίζοντα της έμμεσης προσβολής και απαξίωσης, αφετέρου διότι η κοινή γνώμη τόσο εύκολα και ανεμπόδιστα αποπροσανατολίζεται από σύννομα επικοινωνιακά τρικ αξίας 200 ευρώ.  

Μπάφας Χρήστος

Εκπαιδευτικός ΠΕ70.ΕΑΕ,

Δ.Π.Ε. Ν. Λασιθίου

Research Committee Member in GIRES-Global Institute for Research, Education, Scholarship

Προσοχή! Επιτρέπεται η αναδημοσίευση των πληροφοριών του παραπάνω άρθρου (όχι αυτολεξεί) ή μέρους αυτών μόνο αν:
– Αναφέρεται ως πηγή το e-wall.net στο σημείο όπου γίνεται η αναφορά.
– Στο τέλος του άρθρου ως Πηγή.
– Σε ένα από τα δύο σημεία να υπάρχει ενεργός σύνδεσμος.