LIVE YOYR MYTH IN GREEK SCHOOL ( part 1)
Λιγες σκέψεις πάνω σε όλα αυτά που ζούμε σε καθημερινή βαση απο την Βιολέτα Πατέλη Πρόεδρος Συλλόγου εκπ/κων “Κ. Σωτηρίου”
🎬Σκηνές early September🍁 2022- Μικρή εικόνα ( το σχολείο)
🚣♀️Μαυρισμένα πρόσωπα, ευχάριστες καλοκαιρινές εικόνες, τιτιβίσματα ανάμεσα σε συναδέλφους κι ας πλακώθηκαν πέρυσι για την αξιολόγηση, για τις δεξιότητες και για όλα τα δήθεν.
🌟Φως, χρώματα και αρώματα νιότης στο γραφείο διδασκόντων μετά από τα new entries 7 νεοδιόριστων (με καθυστέρηση δεκαετίας ο διορισμός ) και 5 αναπληρωτών από όλα τα μήκη και τα πλάτη της Ελλάδας να αγωνιούν για σπίτι, μετακίνηση.
👨👩👦Γονείς στο γραφείο της Δ/ντριας σε κοιτάνε στα μάτια αν και που θα μετεγγραφεί το παιδί τους, αν τους χωράει το σχολείο και αν όχι αυτό σε ποιο σχολείο χωράει. οεο…
🎬Η εικόνα ανοίγει -μεγαλώνει -ιστορίες από πολλά σχολεία
👭👬Η χαρά των συναντήσεων εκπαιδευτικών-γονιών-μαθητών μετά την καλοκαιρινή ραστώνη αρχίζει γρήγορα να ξεθωριάζει και τη θέση τους παίρνουν πολύ γρήγορα αγωνίες -προβλήματα που έχουν δημιουργήσει υποσχέσεις διευθυντάδων και πονηρών πολιτευτάδων.
👧Είσαι 6 χρονών, είσαι από την Ινδία και ξυπνάς μαύρο χάραμα για να πας σχολείο που είναι στα 5 χιλιόμετρα μακριά γιατί το σχολείο απέναντι από το σπίτι σου δε σε χωράει. Το τμήμα έκλεισε στα 25 μαθητάκια κι άλλο δεν έχει .
🧒Πας στη Δευτέρα Δημοτικού και ενώ η μανούλα λέει «δουλεύω, θα μείνεις ολοήμερο» η κυρία του ολοημέρου σου λέει δεν έχει εγκριθεί η αίτησή σου από τη Δ/νση ( ό, τι να ναι και σιγά μην κατάλαβες)
👩🦱Είσαι πρωτάκι και πρώτη φορά ολοήμερο και ρωτάς μια σαστισμένη μεσήλικη δασκάλα που σουλατσάρει μεταξύ 3 τμημάτων και κάμποσων καινούργιων παιδιών «και τώρα που θα φάμε και πού είναι τα κρεβατάκια μας»;;;
Είσαι γονιός με 2 παιδιά και σου λένε « Άγνωστο πότε θα ανοίξει το ολοήμερο» και πας και έρχεσαι να παίρνεις τα παιδιά από τη δουλειά και σκέφτεσαι πότε θα έρθει η απόλυση. Γιατί πόσες μέρες θα μπορείς να λείπεις, πόσες; Κι ακούς για διευρυμένο ολοήμερο και λες που, σε ποιον πλανήτη. Ολοήμερο δεν έχουμε το διευρυμένο μαρτύριο μας μάρανε!
Είσαι ένας μόνος γονιός, μετανάστης πας στη Δ/νση Εκπαίδευσης ζητάς το αυτονόητο να πάει το παιδάκι σου στο σχολείο της γειτονιάς μαζί με το αδελφάκι του. Δε γίνεται σου λένε. Πηγαίνετε το αλλού. Συσπειρώνεσαι , ζητάς, διεκδικείς μέσα από το σύλλογο γονέων και όταν γίνεστε πολλοί αρχίζουν να σε βλέπουν και να σε ακούνε…… Δυναμώνεις και ενδυναμώνεσαι!
👨🏫Εκπαιδευτικός! Διορίστηκες μετά από 12 χρόνια αναπλήρωσης για να σε βγάζουν υπεράριθμο, να σε μετακινούν κι ας είσαι σε σχολείο που σε χρειάζονται. «Για τις ανάγκες της υπηρεσίας», λένε.
Είσαι νεοδιόριστη σε εξωτικό χωρίο της Νοτιοανατολικής Αττικής. Ψάχνεις για σπίτι κάνα μήνα, τζίφος. Πας στο παρακάτω χωρίο, βρίσκεις σπίτι πανακρίβου και πληρώνεις και 10 ευρώ ημερησίως για μετακίνηση γιατί ως γνωστόν με τα 737 μισθό νεοδιόριστου κάνεις ζωάρα. Λες «δεν πειράζει» κάτι θα κάνει για μένα «η υπηρεσία». Ζητάς βελτίωση θέσης στο μέρος που τελικά βρίσκεις σπίτι για σένα και τα 2 παιδάκια που ξερίζωσες και ενώ έχει κενό σε σχολείο πλησίον της νέας σου οικίας , σου λένε «απορρίπτεται». Γιατί βλέπεις στα υπηρεσιακά συμβούλια δεν εξετάζουν ζωές, ανθρώπους. Εκεί εξετάζεται ένα όνομα μιας κακομαθημένης που κάτι καλύτερο θέλει για τη ζωή της και δεν αρκέστηκε που διορίστηκε, που έχει δουλειά..
Στα 40κάτι σου σκαρφαλώνεις στα σκαμμνάκια του νηπιαγωγείου να στολίσεις και να υποδεχτείς γλυκές φατσούλες με ένα σφίξιμο μέσα σου για τα 2 δικά σου παιδάκια που άφησες πίσω να κλαίνε και να ανησυχούν, να μην κοιμούνται τα βράδια μακριά σου. Κι όλα αυτά γιατί κάποιοι άριστοι πέρυσι αποφάσισαν έτσι οι κατανομές κι όχι αλλιώς και όχι όλοι μαζί οι διορισμοί , μην μπορέσουν οι άνθρωποι να πάνε στα σπίτια τους κοντά να δουλέψουν. Ένα πράγμα λες και εκδικούνται.
Είσαι ειδικότητα κοντά στα 50 από τις πονεμένες στη δημόσια εκπαίδευση και λες δε βαριέσαι Αναπληρωτής-Αναπληρωτής. Λες ψηλά είμαι τον πίνακα άρα θα διαλέξω, θα είμαι στα σχολεία που τόσα χρόνια ζω και ανασαίνω με αγαπημένους συναδέλφους με μαθητές που βλέπω να μεγαλώνουν και να ανθίζουν. Και μπαίνεις στον ΟΠΣΥΔ και τα σχολεία σου τα αγαπημένα, τα δικά σου τα οικεία έχουν εξαφανιστεί. Τα εξαφάνισε το χέρι της προτεραιοποίησης κενών. Γιατί Κράτος είμαι σου λέει τόσα πλερώνω, τόσους προσλαμβάνω σχολεία εμφανίζω – σχολεία εξαφανίζω! Και λες ο.κ θα το αντέξω . Θα κάνω μια αίτηση επανατοποθέτησης που με γνώμονα όλα τα παραπάνω θα εξετάσουν θετικά πριν την τοποθέτηση Β΄ Φάσης αναπληρωτών. Αμ δε … Δεν περίμεναν ούτε αυτό. Να τελειώνουμε με τις απαιτήσεις σας. Δεν έχετε δικαιώματα.
Είσαι γυμνάστρια έγκυος και φοβάσαι να το πεις γιατί δεν έχεις δικαιώματα εσύ να προστατεύσεις την εγκυμοσύνη σου. Είσαι ΑΝΑΠΛΗΡΩΤΡΙΑ.
Είσαι δασκάλα με 25 μαθητές στην Α΄ Τάξη! Και είσαι και νέα και ωραία και έμπειρη. Και λες 25 υπέροχα μικράκια. Και το ένα κλαίει, για τα 3 δεν είναι μητρική γλώσσα τα ελληνικά, 2 δεν μιλάνε καθαρά, σε ένα λείπει η μαμά του …και συνειδητοποιείς …τα 25 είναι πολλαααα.
Είσαι Παράλληλη στήριξη σε 2 διαφορετικά νήπια, 2 διαφορετικών νηπιαγωγείων, 2 διαφορετικών περιοχών χωρίς συγκοινωνία μεταξύ τους και ευλόγησον !!
Σε διόρισαν είπαν, σε βελτίωσαν τη θέση είπαν. Βελτιωμένος όντας πήγαινε τώρα 3 μέρες σε σχολείο ενός Δήμου και 2 μέρες σε σχολείο άλλου Δήμου για να βελτιώσεις και την εικόνα του Δημόσιου Αναβαθμισμένου Άριστου σχολείου που 3 μέρες θα έχει διευρυμένο ολοήμερο και 2 όχι!
👩🏫Είσαι δασκάλα 30 χρόνια και λες ας πάρω ολοήμερο να βοηθήσω κι εκεί που μέχρι τώρα δεν έχω βοηθήσει. Και έρχεσαι σε επαφή με δεκάδες γονείς που τρέχουν από τη δουλειά, που φεύγουν για δουλειά, που πάνε λογοθεραπεία, γυμναστική, Αγγλικά να προλάβουν να δώσουν, να δώσουν στα παιδιά τους. Και κάνεις μελέτη με 3 διαφορετικές τάξεις, 6 διαφορετικών τμημάτων και θες να πάνε όλα χαρούμενα, θες να τα ξεκουράσεις, να τα βοηθήσεις να τα χαλαρώσεις, να τα παρηγορήσεις, να τα ταΐσεις, να τα «ζεστάνεις». Αλλά τυγχάνεις και συνδικαλίστρια. Και είσαι με τους συναδέλφους και με τους γονείς να απαιτείς τα αυτονόητα και σε καλούν και πας και τρέχεις και ζητάς και φωνάζεις κάτι τρελά ….για «λιγότερα παιδιά στην τάξη, όλοι οι δάσκαλοι στα σχολειά, ανοιχτά όλα τα ολοήμερα από την πρώτη μέρα, μόρφωση για όλα τα παιδιά , καλύτερες συνθήκες για τους συναδέλφους. Και λες και ξαναλές «τι και πόσο θα διαλύσει στη ζωή των σχολείων, των μαθητών και εκπαιδευτικών η ψευτο- αξιολόγηση τους». Γιατί ξέρεις ότι αν χάσουμε το σχολείο που θέλουμε, θα χαθεί μαζί του και κάθε χαρά για δουλειά και ο ύπνος μας το βράδυ. Και να που τσουκ ένα πρωί ακούς από προϊστάμενο -που δε χαίρεται καθόλου με την παρουσία σου – προσβολές και ύβρεις μπροστά σε γονείς “Εσύ γιατί είσαι εδώ ;; Τι δουλειά έχεις ;; Τι κάνεις τέτοια ώρα ; ; Πού έπρεπε να είσαι κλπ.” Και λες ωχ! το σχολείο -ελεγκτικός μηχανισμός -αξιολόγηση -πειθάρχηση είναι ΕΔΩ .
Κλείνω με ένα αγαπημένο τραγούδι γιατί μια τέτοια διάθεση έχω …. Zvara αλλά και πολύ αισιοδοξία και ελπίδα για τον καινούργιο ανθό
Οι ιστορίες όλες είναι βασισμένες σε πραγματικά γεγονότα και πρόσωπα!! 😉
TO BE CONTINUED ( με καυτές ιστορίες μεντόρων, ενδοσχολικών συντονιστών και επίδοξων αξιολογητών )
