Άσε την κλάψα και ξεκίνα να ζεις

Της Χριστίνας Χατζηκαμπούρη

Η ελπίδα πεθαίνει πάντα τελευταία, λένε. Η ελπίδα συναρτάται με το μέλλον. Εμάς, όμως νοιάζει το παρόν, σωστά; Τότε, γιατί λέμε ότι ελπίζουμε ακόμη;

Τι ελπίζεις ότι θ᾽ αλλάξει; Γιατί μένεις ακόμη σε μια δουλειά που δε σου αρέσει; Γιατί μένεις ακόμη σ᾽ εκείνο το σπίτι που μόνο προβληματικό είναι; Γιατί μένεις ακόμη σ᾽ αυτή τη σχέση, αφού δεν παίρνεις αυτά που θέλεις; Περιμένεις ότι θ᾽ αλλάξει κάτι, έτσι δεν είναι;

Eυελπιστούσες ότι θ᾽ αλλάξουν όλα προς το καλύτερο. Πως θα πάρουν την τροπή που επιθυμείς εσύ. Ο λίγος καιρός έγινε πολύς κι εσύ από μεγάλος έγινες μικρός. Απλά περιμένεις, απλά επιθυμείς, απλά ελπίζεις.

Ποιος σου είπε, όμως, ότι θ᾽ αλλάξουν όλα από μόνα τους αν κι εσύ δε βοηθήσεις λίγο; Για να πάρεις αυτό που θέλεις πρέπει να κάνεις κάτι που ποτέ δεν έκανες. Γι᾽ αυτό φύγε. Φύγε, όσο ακόμη είναι νωρίς. Ακόμα κι εσύ που άργησες, προλαβαίνεις.

Δεν ξέρουμε τι θα γίνει στο μέλλον και δε μας νοιάζει, διότι αν δεν ασχοληθείς με το παρόν, το μέλλον δε θα έρθει ποτέ.

Σταμάτα τα παράπονα και την κλάψα και ξεκίνα να παίρνεις αποφάσεις για σένα. Μην τη φοβάσαι τη φυγή, μην ακούς που λένε ότι αποδεικνύει δειλία. Κάποιες φορές είναι απαραίτητη. Αυτή τη φορά είναι μία απ᾽ αυτές.

Μην ξεχνάς ότι έχεις το πλεονέκτημα να ξεκινάς κάθε φορά απ᾽ την αρχή. Την αρχή μπορείς να την φτιάξεις εσύ όπως θες, κι άμα θες μη βάλεις μέσα τίποτα απ᾽ το χθες. Δικιά σου είναι, γούστο σου καπέλο σου.

Μη φοβάσαι ν᾽ αφήσεις πίσω σου ό,τι δε σου φέρει πια καλό. Μόλις τ᾽ αφήσεις και με λίγη προσπάθεια από σένα, ό,τι επιθυμείς θα έρχεται το ένα πίσω απ᾽ το άλλο. Τότε, είναι που θα καταλάβεις πόσο ανόητος ήσουν που δεν έκανες αυτό το βήμα νωρίτερα, αλλά κάλλιο αργά παρά ποτέ.

Η ελπίδα μόνο δύναμη δεν μπορεί να σου φέρει. Τα όριά της είναι τόσο λεπτά, που αν τα περάσεις μπαίνεις στο πλαίσιο της ψευδαίσθησης. Το μυαλό σου δημιουργεί σενάρια κι ιδανικές καταστάσεις αλλά είναι τέτοιες, που στην πραγματικότητα δεν μπορούν να συμβούν ούτε στο ελάχιστο.

Σκέψου και το άλλο. Η ελπίδα είναι το έσχατο σημείο. Γιατί να χρειαστεί να ελπίζεις; Γιατί κάτι να σ᾽ αφήσει έτσι; Γιατί τελικά είναι και αυτό ένα βήμα πριν το τέλος.

Ίσως, η ελπίδα είναι απλώς η απόδειξη ότι κάτι δεν πάει καλά.

Συγγνώμη που σου γκρεμίζω τα όνειρα, αλλά αυτό που ζεις είναι απλώς μια ψευδαίσθηση. Αν δε βάλεις κι εσύ το χεράκι σου δε θα έχεις ποτέ κεκτημένα.

Τι ζητάς; Να συνεχίσεις να μένεις απλώς σ᾽ ένα ουτοπικό ιδανικό περιβάλλον του μυαλού σου ή να κοιμάσαι το βράδυ μ᾽ αυτά που θέλεις στα χέρια σου;

Πηγή: ilov.gr

Προσοχή! Επιτρέπεται η αναδημοσίευση των πληροφοριών του παραπάνω άρθρου (όχι αυτολεξεί) ή μέρους αυτών μόνο αν:
– Αναφέρεται ως πηγή το e-wall.net στο σημείο όπου γίνεται η αναφορά.
– Στο τέλος του άρθρου ως Πηγή.
– Σε ένα από τα δύο σημεία να υπάρχει ενεργός σύνδεσμος.