Στη Δανία, η αποτυχία αποτελεί στην πραγματικότητα μέρος του εκπαιδευτικού προγράμματος. Μερικά σχόλια περιλαμβάνουν το πρόγραμμα “δοκιμή και αποτυχία”. Η Λίνεα Νορς, μία μαθήτρια Λυκείου από τη Γιουτλάνδη, λέει ότι ο δάσκαλός της την ενθάρρυνε πολύ να κάνει λάθη. Αντλούσε παραδείγματα από τα άσχημα διαγωνίσματα και όχι τόσο από τα καλά. Αυτή είναι μία πολύ συχνή τακτική στα σχολεία της Δανίας.

Η Λένε Κριστόφερσεν, μία δασκάλα έξω από την Κοπεγχάγη, διδάσκει στους μαθητές να αποδέχονται την αποτυχία και να δείχνουν περιέργεια γι’ αυτή. Χρησιμοποιεί το ακρωνύμιο fail (=αποτυχία) από σημαίνει First Attempt In Learning, δηλαδή πρώτη απόπειρα μάθησης. Βάζει τα παιδιά να επικεντρώνονται στη διαδικασία της μάθησης και όχι στο αποτέλεσμα.

Η βάση για αυτό είναι ότι μαθαίνουμε πολλά περισσότερα από τα λάθη μας, παρά από τα πράγματα που κάνουμε σωστά. Η Λίνεα είπε ότι τα παιδιά δεν στεναχωριούνται, ούτε ντρέπονται να επικεντρώνονται στα άσχημα διαγώνισμα, γιατί το θεωρούν φυσιολογικό κομμάτι της διαδικασίας. Αυτό ενθαρρύνει και την ευαισθησία στην τάξη, αφού τα παιδιά δεν κρίνουν ποιος είναι ο καλύτερος ή ο χειρότερος. Μαθαίνουν από τα λάθη που κάνουν μαζί και ανταγωνίζονται μόνο τον εαυτό τους.

Η ευαισθησία, όπως ξέρουμε, συνδέεται άμεσα με την ενσυναίσθηση. Δημιουργεί μεγαλύτερη σύνδεση με την κατανόηση παρά αποσύνδεση με τον ανταγωνισμό. Οι άνθρωποι δεν χρειάζεται να κουβαλάνε την ασπίδα της τελειομανίας είκοσι τόνων για να προστατεύονται από την κριτική, επειδή τα λάθη είναι φυσιολογικά και δεν υπάρχει μόνο ένας τρόπος για να

. Το σχολείο δεν έχει σχέση μόνο με τα ακαδημαϊκά μαθήματα. Έχει σχέση με το να αισθάνονται τα παιδιά συνδεδεμένα με τους άλλους. Αυτή η σύνδεση δημιουργεί περισσότερη ευτυχία. Αυτό ενθαρρύνουν, γιατί “όταν νιώθεις καλά μαθαίνεις καλά”.

Πώς οι Δανοί εκπαιδεύουν τα πιο ευτυχισμένα παιδιά στο σχολείο και στην οικογένεια

Jessica Joelle Alexander / Ελληνική Εταιρία Δυσλεξίας