Δεν θα φοβηθούμε! Η Αλληλεγγύη και Ο Αγώνας των Δασκάλων για Ένα Ελεύθερο Σχολείο / Της Μαργαρίτας Κουλούρη
Δεν θα φοβηθούμε! Η Αλληλεγγύη και Ο Αγώνας των Δασκάλων για Ένα Ελεύθερο Σχολείο / Της Μαργαρίτας Κουλούρη
Δεν τρομάζουμε με την αξιολόγηση, υπερασπιζόμαστε το δημόσιο σχολείο!
- Οι δάσκαλοι δεν φοβούνται την αξιολόγηση.
- Βιώνουν καθημερινά πολύ πιο σοβαρούς φόβους, όπως η ασφάλεια των παιδιών σε ερείπια σχολεία.
- Η αξιολόγηση αγνοεί την πραγματικότητα των σχολείων και αποτελεί κακή αντιγραφή ξένων μοντέλων.
- Οι δάσκαλοι καλούν τους αρμόδιους να έρθουν στα σχολεία, να δουν την πραγματικότητα και να αξιολογήσουν με βάση τις αξίες.
- Ζητούν ένα ελεύθερο σχολείο με αξίες και κριτικά σκεπτόμενους μαθητές.
Ακολουθεί το κείμενο / Της Μαργαρίτας Κουλούρη
Η αξιολόγηση δεν τρομάζει τους μαχητές δασκάλους
Είναι πολύ γελασμένοι όσοι πιστεύουν ότι οι δάσκαλοι που σέβονται τον εαυτό τους, το δημόσιο σχολείο και τα παιδιά, οι δάσκαλοι που έχουν πληρώσει από την τσέπη τους μεταπτυχιακά και επιμορφώσεις, οι δάσκαλοι που έχουν κρατήσει τα σχολεία ανοιχτά με οδηγό το φιλότιμό τους, αυτοί οι δάσκαλοι θα φοβηθούν και θα σκύψουν το κεφάλι σε χουντικές αποφάσεις.
Καθημερινά φοβόμαστε για την ασφάλεια των παιδιών σε ερείπια σχολεία.
Καθημερινά φοβόμαστε για την ασφάλεια των παιδιών σε ασφυκτικά γεμάτες αίθουσες με έναν μόνο εκπαιδευτικό.
Καθημερινά φοβόμαστε αν θα τα καταφέρουμε να διδάξουμε παιδιά με ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες, χωρίς το αναγκαίο ειδικό εκπαιδευτικό προσωπικό.
Καθημερινά φοβόμαστε αν θα τα καταφέρουμε να στηρίξουμε ψυχολογικά παιδιά, γονείς και συναδέλφους, χωρίς να είμαστε ή να έχουμε ψυχολογους.
Τέτοιοι φόβοι μας διακατέχουν. Ναι.
Φόβος για την αξιολόγηση? Ούτε καν.
Τι να φοβηθούμε όταν εδώ και πολλά χρόνια οι περισσότεροι δάσκαλοι κολυμπάμε στα βαθιά μόνοι μας και δεν πνιγόμαστε.
Τι να φοβηθούμε όταν καλούμαστε να είμαστε εκτός απο δάσκαλοι, μηχανικοί, γιατροί, οικοδόμοι, καθαριστές, γραμματείς, ψυχολόγοι, ηλεκτρολόγοι…. και πολλές φορές είμαστε.
Τι να φοβηθούμε όταν στήνουμε ολόκληρα σχολεία σε δέκα μέρες κάθε Σεπτέμβρη.
Και ναι, υπάρχουν και οι κακοί δάσκαλοι, όπως και οι κακοί γιατροί, δικηγόροι, υδραυλικοί, γονείς….
Και η κάθε πρωτοβάθμια, σαν ένα καλό νοικοκυριό, γνωρίζει πολύ καλά ποιοι είναι αυτοί! Και μπορεί να έχει λόγο, όταν υπάρχει βέβαια, αξιοκρατία και να λύνει θέματα.
Θα φοβηθούμε τώρα τους εντεταλμένους επιθεωρητές – δήθεν συμβούλους, που πληρώνονται με το κεφάλι αξιολογούμενου που θα αξιολογήσουν, σε εικονική σχολική πραγματικοτητα?
Θα φοβηθούμε τους άσχετους με την εκπαίδευση υπουργούς και παρα υπουργούς, που λύνουν τις διαφορές στα δικαστήρια (…) γιατί δεν τολμούν το διάλογο?
Θα φοβηθούμε τα πολιτικά παιχνίδια που παίζουν συνδικαλιστές-πιόνια και τα φερεφώνα τους, στις πλάτες μας?
Θα φοβηθούμε μήπως χάσουμε τη θέση “στελέχους” – τελευταία τρύπα του ζουρνά, που κατέχουμε?
ΟΧΙ!
Μας εκβιάζουν, μας λυγίζουν, μας απειλούν, μα όλα αυτά μας κάνουν πιο δυνατούς, πιο ενωμένους!
Γιατί πολύ απλά είμαστε μάχιμοι δάσκαλοι που πονάμε τα σχολεία μας και τα παιδιά μας. Δεν θα τους τα χαρίσουμε.
Δεν αντιδράμε για την αντίδραση.
Αντιδράμε, γιατί ως δάσκαλοι βλέπουμε αυτό που έρχεται και αυτό μας τρομάζει.
Και μετά από χρόνια στα θρανία έχουμε μάθει πολύ καλά να βλέπουμε την επόμενη μέρα. Και επίσης έχουμε ξεσκονίσει μέσα από τα μεταπτυχιακά μας, τις επιπτώσεις τέτοιων “αξιολογήσεων” σε όλη την Ευρώπη. Τέτοιες αξιολογήσεις, είναι κακή αντιγραφή, τύπου “σκουιλ ελλικικου”, που καθόλου δεν ανταποκρίνονται στα ελληνικά δεδομένα.
Ελάτε να δείτε τα ελληνικά σχολεία. Ελάτε να δείτε τη δουλειά μας μέσα σε αυτά.
Αφιερώστε χρόνο και δώστε βάση σε αυτά που σας λένε οι δάσκαλοι της τάξης και όχι των θέσεων. Και όταν τα δείτε, τότε αξιολογήστε τα! Για να δουλέψει μια αξιολόγηση πρέπει πρώτα να έχει βρει τις αξίες της. Και οι αξίες δεν είναι μετρήσιμες σε 4 κλίμακες.
Εμείς το μόνο που θέλουμε είναι ένα ελεύθερο σχολείο με αξίες, με ελεύθερους μαθητές με λογική και κριτικό πνεύμα. Αυτό ακριβώς δηλαδή που ΔΕΝ ΘΕΛΟΥΝ ΟΙ ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΙΣ ΜΑΣ.
