Αποχαιρετιστήριο στους συνταξιούχους συναδέλφους

Είναι οι μέρες που πολλοί σύλλογοι και ΕΛΜΕ αποχαιρετούν τους συναδέλφους τους που βγαίνουν στη σύνταξη. Υπάρχουν αρκετά συγκινητικά κείμενα και κάρτες, μεταξύ των οποίων και τα παρακάτω από το σύλλογο εκπαιδευτικών Ανατολικής Αττικής Κ.Σωτηρίου και την Α ΕΛΜΕ Δυτικής Αττικής. Δείτε:

Σύλλογος Εκπαιδευτικών Ανατολικής Αττικής Κ. Σωτηρίου:

Ο Σύλλογος Π.Ε. «Κ. Σωτηρίου» θέλει να ευχηθεί καλή σύνταξη, σε όλες/ους τις/τους  συναδέλφισσες/ους μας που φέτος αποχωρίζονται τα σχολειά μας και ανοίγουν νέα μονοπάτια εξερεύνησης  στη  ζωή τους. Εκτός από απλοί συνάδελφοι όμως είναι και  προσωπικοί μας φίλοι,ες   εμψυχωτές, εμπνευστές και συνοδοιπόροι στην κάθε δυσκολία. Άνθρωποι που με τη δουλειά, την προθυμία, την προσήλωση έστησαν και στήριξαν σχολεία, είτε με τη ζωντάνια της εκπαιδευτικής τους πράξης είτε  με τη συμμετοχή τους στο εκπαιδευτικό κίνημα κι έτσι κατάφεραν και άλλαζαν συχνά το ρου της ελληνικής εκπαίδευσης.

⭐️Οι νέοι εκπαιδευτικοί μιας άλλης εποχής λοιπόν που σίγουρα για πολλούς μοιάζει με χθες, γίνανε σιγά σιγά παλιοί και αύριο θα είναι και συνταξιούχοι πια, όμως ποτέ δεν ξεθώριασε το μεράκι τους για την τάξη, η αγάπη τους για τα παιδιά.

💐Μέχρι προχθές όλα ήταν σαν την πρώτη εκείνη μέρα πριν 37, 38 40,  χρόνια που οι νέοι δάσκαλοι και οι νέες δασκάλες μπαίνανε δειλά στα προαύλια των πρώτων σχολείων τους γεμάτοι όνειρα, στα σχολεία που τα αγάπησαν πολύ, που πάλεψαν για αυτά με την ελπίδα να τα  αφήσουν πολύ καλύτερα στους επόμενους.

Πόσες  φουρνιές μαθητών ; Πόσες σχολικές γιορτές; Πόσα διαλείμματα; Πόσες εκδρομές; Πόσα πρώτα κουδούνια; Πόσοι συνάδελφοι; Πόσα πρωινά χαμόγελα; Πόσες απεργίες, κινητοποιήσεις, διαδηλώσεις, συνελεύσεις με στόχο την υπεράσπιση  του δημόσιου σχολείου; Πόσο άραγε κομμάτι από τον καθένα γίνεται η δουλειά που αγαπά; Αν και αδυνατούν να χωρέσουν όλα αυτά  σε έναν αποχαιρετισμό εμείς τους ευχόμαστε καλοφάγωτη η σύνταξη!

🌺Υγεία, ευημερία και καλή νέα αρχή!  🌸Με την ευχή:   Ούτε μια άσπρη τρίχα στην καρδιά!

Α ΕΛΜΕ Δυτικής Αττικής:

Αγαπητές μας συναδέλφισσες και αγαπητοί μας συνάδελφοι, το τέλος της φετινής σχολικής χρονιάς συμπίπτει για ορισμένους και ορισμένες από εσάς με τον οριστικό αποχαιρετισμό των σχολικών αιθουσών, στις οποίες επί τέσσερις σχεδόν δεκαετίες δώσατε τον καλύτερο εαυτό σας, αποτελώντας παράδειγμα σπουδαίων και αφοσιωμένων δασκάλων. Ένας σημαντικός κύκλος ζωής κλείνει για εσάς έπειτα από τόσα
χρόνια δημιουργικής παρουσίας σας στο δημόσιο σχολείο, χρόνια γεμάτα με τις πιο μεστές και ενδιαφέρουσες εμπειρίες. Επί τέσσερις σχεδόν δεκαετίες αναπνέατε την κιμωλία και διασταυρώνατε καθημερινά το βλέμμα σας με τις ανάγκες και τις αγωνίες της νέας γενιάς,
μορφώνοντάς την και διδάσκοντας πανανθρώπινες αρχές και αξίες.

Και η αλήθεια είναι ότι ανήκετε σε μια ζηλευτή γενιά εκπαιδευτικών που, στον δημοκρατικό πυρετό της μεταπολίτευσης, δώσατε πολλές φορές την πρέπουσα απάντηση στο «γιατί να λέμε βίαια τα νερά ενός ποταμού και όχι τις όχθες που τα περιορίζουν;». Με τη δημιουργικότητα και την αγωνιστική σας στάση πολλές φορές «σηκωθήκαμε λίγο ψηλότερα»: με τις εντυπωσιακές σε μαζικότητα, παλμό και διάρκεια κινητοποιήσεις του κλάδου μας το 1979, το 1988, το 1990, το 1997, το 2006, το 2013 καθώς και τα τελευταία χρόνια, υπερασπιστήκατε την εργασιακή μας αξιοπρέπεια, το δημόσιο σχολείο για όλα τα παιδιά και
το δικαίωμα όλων των μαθητών και των μαθητριών μας στη μόρφωση ως το καλύτερο όπλο όχι απλώς για να ανοίξουν τα φτερά τους και να προοδεύσουν, αλλά και για να διαβάσουν και να αλλάξουν την πραγματικότητα. «Με τον καιρό να ’ναι κόντρα», είχατε ως όραμα μια
δημόσια εκπαίδευση που να υπηρετεί πραγματικά τις κοινωνικές ανάγκες και να διαμορφώνει μια νέα γενιά σκεπτόμενη, που θα κατορθώσει να αλλάξει τον ρου της ιστορίας. Το στοίχημα παραμένει ανοιχτό και «οι χαρακιές στα χέρια σας είναι οι σίγουρες σιδηροδρομικές γραμμές που διασχίζουν το μέλλον». Να είστε περήφανοι και περήφανες γι’ αυτό. Πορευτήκατε με ήθος, μεράκι, αξιοπρέπεια και ακεραιότητα!

Ως ΔΣ της ΕΛΜΕ μας, με τις δυνάμεις και τις αδυναμίες μας, συναντηθήκαμε και συμπορευτήκαμε αταλάντευτα μαζί σας σε συλλογικούς αγώνες ενάντια στις κυρίαρχες πολιτικές που περιφρονούν τις ανάγκες μας και για τα αναφαίρετα δικαιώματά μας στον μισθό, τη σύνταξη, τη μόρφωση, την ελευθερία, τη δημοκρατία και πασχίζουν να γυρίσουν το ρολόι της ιστορίας στον μεσαίωνα. Μοιραστήκαμε όλοι και όλες μαζί το όραμα ενός δημόσιου σχολείου που θα χωράει όλη τη γνώση, όλα τα παιδία και όλους τους εκπαιδευτικούς. Παρά την αμηχανία και τη μελαγχολία του πρόσκαιρου αυτού «αντίο», σας σφίγγουμε με χαμόγελο τα χέρια και, με μια ζεστή αγκαλιά αλληλεγγύης, σας ευχόμαστε από καρδιάς κάθε προσωπική και οικογενειακή ευτυχία και καλή συνέχεια. Το «εμείς» θα το συλλαβίσετε ξανά πλέον στις Ενώσεις και τα Σωματεία των συνταξιούχων εκπαιδευτικών για μια ζωή με αξιοπρέπεια και για την υπεράσπιση των αναφαίρετων κατακτήσεων μας. Και, βεβαίως, σας καλούμε να βαδίζετε πλάι μας ως συνοδοιπόροι στον αγώνα διαρκείας για την υπεράσπιση του δημόσιου σχολείου και στους δρόμους της αντίστασης και της ελπίδας για μια αξιοβίωτη ζωή!

Η παιδαγωγική μέθοδος του Φρενέ | Ο δάσκαλος που άφηνε τα παιδιά να ονειρεύονται \ Πρόταση Ταινίας!

«Κι όταν μ’ έθαψαν κι έριξαν όλο το χώμα της γης επάνω μου,
ήτανε τόση η θλίψη ενός αδέξιου θαυματοποιού στη γωνιά του δρόμου,
που βγήκα μέσ’ απ’ το καπέλο του!…»
Τάσος Λειβαδίτης, Η ανάσταση των φτωχών

Καλή σας συνέχεια,
αγαπητές μας συναδέλφισσες
και αγαπητοί μας συνάδελφοι!

Α΄ ΕΛΜΕ ΔΥΤΙΚΗΣ ΑΤΤΙΚΗΣ

Τριήμερες εκδηλώσεις αποχαιρετισμού σε δάσκαλο που συνταξιοδοτείται

Προσοχή! Επιτρέπεται η αναδημοσίευση των πληροφοριών του παραπάνω άρθρου (όχι αυτολεξεί) ή μέρους αυτών μόνο αν:
– Αναφέρεται ως πηγή το e-wall.net στο σημείο όπου γίνεται η αναφορά.
– Στο τέλος του άρθρου ως Πηγή.
– Σε ένα από τα δύο σημεία να υπάρχει ενεργός σύνδεσμος.