Μήνυμα του Δημάρχου Μοσχάτου-Ταύρου, Ανδρέα Ευθυμίου σχετικά με το ΚΔΑΠ ΜΕΑ
Το ζήτημα του ΚΔΑΠ ΜΕΑ Μοσχάτου δεν είναι ένα απλό διοικητικό θέμα.
Είναι βαθιά κοινωνικό, ανθρώπινο και ηθικό.
Αφορά παιδιά και συμπολίτες μας με αναπηρία.
Αφορά οικογένειες που ζουν καθημερινά με αγωνία, κόπο και αξιοπρέπεια.
Και γι’ αυτό ακριβώς δεν προσφέρεται ούτε για μικροπολιτική ούτε για υπόγειες σκοπιμότητες.
Θέλω να είμαι καθαρός και δίκαιος:
Η Δημοτική Αρχή δεν εγκατέλειψε ποτέ τη δομή.
Το ΚΔΑΠ ΜΕΑ λειτούργησε επί σειρά ετών χάρη στη στήριξη, την επιμονή και τις παρεμβάσεις μας, ακόμη και μέσα σε συνθήκες:
- κρατικής υποχρηματοδότησης,
- ασφυκτικού θεσμικού πλαισίου,
- και ελαστικών σχέσεων εργασίας που δεν τις δημιούργησε η Τοπική Αυτοδιοίκηση.
Ως Δημοτική Αρχή:
- δεν γυρίσαμε την πλάτη στα παιδιά με αναπηρία,
- δεν αδιαφορήσαμε για τις οικογένειές τους,
- δεν κρυφτήκαμε πίσω από δικαιολογίες.
Αντίθετα, αναλάβαμε ευθύνη.
Και θέλω να υπενθυμίσω κάτι απολύτως συγκεκριμένο:
με δική μου απόφαση καθιερώθηκε η δεύτερη βραδιά λειτουργίας του ΚΔΑΠ ΜΕΑ, ώστε να εξυπηρετούνται τα μεγαλύτερα παιδιά και οι έφηβοι με αναπηρία — μια ηλικιακή ομάδα που συχνά μένει «αόρατη» στα λόγια, αλλά όχι στις πραγματικές ανάγκες της ζωής.
Η επιλογή αυτή δεν ήταν εύκολη. Ήταν όμως αναγκαία.
Γιατί οι ανάγκες των παιδιών με αναπηρία δεν τελειώνουν στην παιδική ηλικία. Και οι οικογένειές τους χρειάζονται στήριξη σε βάθος χρόνου, όχι αποσπασματικές λύσεις.
Αυτή είναι η αντίληψή μας για την κοινωνική πολιτική:
διεύρυνση δικαιωμάτων, όχι διαχείριση του ελάχιστου.
Σε ό,τι αφορά τους εργαζόμενους — κρίσιμο και αναντικατάστατο στήριγμα για τα παιδιά — θέλω να είμαι εξίσου σαφής:
- πάνω από 100 εργαζόμενοι παρέμειναν στις θέσεις τους με δικαστικές αποφάσεις,
- πάνω από 10 εργαζόμενοι έχουν ήδη μονιμοποιηθεί.
Και αυτό δεν έγινε τυχαία.
Η Δημοτική Αρχή στάθηκε και στέκεται έμπρακτα στο πλευρό των εργαζομένων, στηρίζοντας τις προσφυγές τους και με παρουσία εκεί που χρειάστηκε, μέσα στο πλαίσιο του νόμου και των θεσμικών δυνατοτήτων μας.
Δεν παρακολουθήσαμε τις εξελίξεις ως ουδέτεροι παρατηρητές.
Γιατί η εργασιακή σταθερότητα των εργαζομένων συνδέεται άμεσα με τη σταθερότητα και την ποιότητα της φροντίδας των παιδιών.
Ταυτόχρονα, οφείλουμε να είμαστε έντιμοι:
η μονιμοποίηση δεν γίνεται με συνθήματα. Γίνεται με νομικές ενέργειες και δικαστικές αποφάσεις.
Σε αυτή τη διαδρομή, η Δημοτική Αρχή δεν αποσύρεται. Παραμένει παρούσα, θεσμικά και υπεύθυνα.
Και εδώ χρειάζεται μια αυστηρή, αλλά νηφάλια κουβέντα:
Η επιστολή που επικαλούνται κάποιοι είναι ανυπόγραφη.
Χωρίς ονόματα, χωρίς ιδιότητα, χωρίς θεσμική ευθύνη.
Η κριτική είναι απολύτως θεμιτή — όταν είναι επώνυμη, τεκμηριωμένη και με σεβασμό στο θέμα.
Η ανωνυμία όμως, ειδικά σε μια τόσο ευαίσθητη υπόθεση, δεν βοηθά ούτε τα παιδιά ούτε τις οικογένειες ούτε τους εργαζόμενους. Δηλητηριάζει τον δημόσιο διάλογο.
Ας το πούμε καθαρά και ανθρώπινα:
όποιος πραγματικά νοιάζεται, μιλά με ευθύνη, με στοιχεία και με θάρρος, όχι με υπαινιγμούς.
Η Δημοτική Αρχή:
- δεν φοβάται την επώνυμη κριτική,
- δεν αποφεύγει τον διάλογο,
- αλλά δεν θα αποδεχθεί τη συκοφαντία και την εκμετάλλευση ενός τόσο ευαίσθητου ζητήματος.
Κλείνω με αυτό που έχει πραγματική σημασία:
Πίσω από όλα αυτά υπάρχουν παιδιά.
Παιδιά που χρειάζονται σταθερότητα, φροντίδα και ασφάλεια.
Οικογένειες που χρειάζονται ειλικρίνεια και συνέπεια.
Σε αυτούς θα συνεχίσουμε να στεκόμαστε δίπλα,
όχι με κραυγές,
όχι με σκιές,
αλλά με ευθύνη, πράξεις και αντοχή στον χρόνο.
Γιατί η πραγματική κοινωνική ευαισθησία δεν κρύβεται, δεν εκμεταλλεύεται και δεν συκοφαντεί.
Αναλαμβάνει ευθύνη. Και μένει όρθια.
Ανδρέας Γ. Ευθυμίου
Δήμαρχος Μοσχάτου-Ταύρου
Οδηγός για εκπαιδευτικούς / Έμφυλη βία στο διαδίκτυο
