Ειδική Αγωγή: Διευκρινιστική εγκύκλιος που χρειάζεται… διευκρινήσεις!
Διευκρινιστική εγκύκλιος που χρειάζεται διευκρινήσεις!!
Η νέα διευκρινιστική εγκύκλιος του ΥΠΑΙΘΑ σχετικά με τη λειτουργία των Τμημάτων Ένταξης και της Παράλληλης Στήριξης ήρθε – υποτίθεται – για να βάλει τάξη. Αντ’ αυτού, έφερε περισσότερα ερωτήματα από όσα υποτίθεται πως λύνει.
Σύμφωνα με το έγγραφο, «Μαθητές/τριες που διαθέτουν αξιολογική έκθεση από το ΚΕΔΑΣΥ για παράλληλη στήριξη-συνεκπαίδευση δύνανται κατά περίπτωση να υποστηρίζονται από εκπαιδευτικό ΕΑΕ του Τμήματος Ένταξης. Ομοίως και μαθητές/τριες που διαθέτουν αξιολογική έκθεση από το ΚΕΔΑΣΥ για Τμήμα Ένταξης δύνανται κατά περίπτωση να υποστηρίζονται από εκπαιδευτικό ΕΑΕ Παράλληλης Στήριξης».
Ωραία μέχρι εδώ. Μόνο που η κρίσιμη φράση «κατά περίπτωση» μένει μετέωρη. Τι σημαίνει «κατά περίπτωση»; Ποιος αποφασίζει πότε ισχύει; Με ποια κριτήρια; Και ποιος αναλαμβάνει την ευθύνη σε περίπτωση διαφωνίας ή λανθασμένης εφαρμογής;
Το αποτέλεσμα; Αντί για σαφή όρια και δομές συνεργασίας, έχουμε ένα πλαίσιο όπου ο καθένας μπορεί να ερμηνεύει κατά το δοκούν — πάντα, βεβαίως, «για το καλό των μαθητών».
Ποιος αποφασίζει;
Οι αναθέσεις μαθημάτων και τμημάτων είναι αρμοδιότητα του διευθυντή της σχολικής μονάδας.
Το πιο ανησυχητικό είναι ότι βρισκόμαστε πλέον σε ένα σημείο όπου χρειάζονται… διευκρινιστικές εγκύκλιοι για τις διευκρινιστικές εγκυκλίους. Αντί να υπάρχει ένα σταθερό, καθαρό και λειτουργικό πλαίσιο, το Υπουργείο προτιμά να κινείται με πρόχειρα μπαλώματα και αμφίσημες οδηγίες.
Η νομοθεσία για την Ειδική Αγωγή και Εκπαίδευση είναι σαφής στις βασικές της αρχές, όμως η εφαρμογή της υπονομεύεται συχνά από τέτοιου είδους κείμενα, που αφήνουν τα πάντα «στο περίπου».
Είναι αυτονόητο ότι όσοι υπηρετούν την Ειδική Αγωγή θα πρέπει να γνωρίζουν τη νομοθεσία. Όχι για να την ερμηνεύουν κατά βούληση, αλλά για να διασφαλίζουν ίσες ευκαιρίες και ουσιαστική υποστήριξη στους μαθητές.
Όταν όμως οι ίδιοι οι υπεύθυνοι του εκπαιδευτικού σχεδιασμού δεν μπορούν να διατυπώσουν με σαφήνεια τους ρόλους, τα καθήκοντα και τα όρια των δομών, τότε δεν μιλάμε για παιδαγωγικό προβληματισμό — μιλάμε για θεσμική προχειρότητα.
Η εκπαίδευση των παιδιών με ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες δεν μπορεί να στηρίζεται σε ασαφείς εγκυκλίους και ατομικές ερμηνείες. Χρειάζεται γνώση, συνέπεια και ξεκάθαρες οδηγίες.
Μέχρι τότε, το μόνο που παραμένει σταθερό είναι η δημιουργική ασάφεια — μια φράση που θα μπορούσε κάλλιστα να είναι το ανεπίσημο μότο του Υπουργείου.
ΕΑΕ: Καθηκοντολόγιο ειδικής αγωγής – ΣΜΕΑΕ – Τμήματα ένταξης – Παράλληλη στήριξη
