Σε μια ενέργεια που μοιάζει βγαλμένη από σενάριο πολιτικής φαρσοκωμωδίας, η Περιφερειακή Διεύθυνση Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης Αττικής αποφάσισε να στείλει «τελεσίγραφο» στους Διευθυντές Εκπαίδευσης, απαιτώντας να μάθει μέχρι τις 13:00 το μεσημέρι πόσο προσωπικό εξοικονομήθηκε από τη συγχώνευση των σχολικών τμημάτων. Απλά και λιτά: πόσους καθηγητές λιγότερους θα έχουν τα παιδιά και πόσες ώρες θα λείψουν από τη μόρφωση τους. Εν ολίγοις, ζήτησαν να «καταμετρηθεί» το έγκλημα στην εκπαίδευση.
Μέσα σε όλα αυτά, εκπαιδευτικοί, γονείς και μαθητές βιώνουν το χάος. Τάξεις γεμάτες με 27 παιδιά στοιβαγμένα σαν σαρδέλες, σε συνθήκες που κάνουν τα σχολεία να μοιάζουν με αποθήκες και όχι με χώρους εκπαίδευσης. Οι κινητοποιήσεις για τα αυτονόητα – καλύτερες συνθήκες μάθησης και διδασκαλίας – πέφτουν στο κενό, ενώ η κυβέρνηση συνεχίζει να διαφημίζει ότι «το σχολείο είναι προτεραιότητα». Σίγουρα… Αν «προτεραιότητα» σημαίνει σάρωση των μορφωτικών αναγκών και μετατροπή των τάξεων σε εκπαιδευτικές μηχανές χαμηλού κόστους.
Η «καταμέτρηση» δεν είναι τίποτα άλλο από μια κυνική προετοιμασία για το επόμενο βήμα: Να μη γίνουν προσλήψεις αναπληρωτών. Με τον δικό τους υπολογισμό, θα πουν: «Δεν χρειάζεται περισσότερο προσωπικό, μια χαρά τα καταφέρνετε με λιγότερους». Άλλωστε, τι σημασία έχει αν τα παιδιά μαθαίνουν λιγότερα και οι εκπαιδευτικοί εργάζονται σε συνθήκες που μόνο ως εξαντλητικές μπορούν να χαρακτηριστούν;
Το σχέδιο είναι απλό και ξεκάθαρο: συγχωνεύσεις τμημάτων, ελαχιστοποίηση προσλήψεων και οι μαθητές… στατιστικά στοιχεία. Το «σχολείο σε προτεραιότητα» στην πράξη σημαίνει ακριβώς αυτό: να γίνει η εκπαίδευση οικονομικά αποδοτική, αδιαφορώντας για τις επιπτώσεις στις ζωές των παιδιών.
Η καταμέτρηση του εγκλήματος στην εκπαίδευση προχωρά κανονικά. Οι αριθμοί ευημερούν, το εκπαιδευτικό σύστημα καταρρέει. Στο τέλος της ημέρας, όμως, ποιος μετράει στ’ αλήθεια τις μορφωτικές ανάγκες των παιδιών;
Οι Συνέπειες της Κατάργησης Τμημάτων στο ΓΕΛ Καράτουλα και ο Αγώνας για Επαναλειτουργία
902
