“Μονιμοποίηση μετά το διορισμό” και “Βαθμολογική Εξέλιξη” – Υπάρχουν αυτά ή Απειλούν με έννοιες κενές περιεχομένου;
Φέτος λοιπόν πολύς λόγος έχει γίνει για δύο πράγματα τη μονιμοποίηση των διορισμένων και την βαθμολογική εξέλιξή τους μέσω της εισαγωγικής επιμόρφωσης. Πάμε να τα δούμε και τα δύο.
Η μονιμοποίηση μετά τον διορισμό είναι ένα προϊστορικός, φυσικά παρωχημένος και εν τέλει γελοίος θεσμός που καθιερώθηκε σε άλλες εποχές, τότε που γινόταν ακόμη ανήκουστα πράγματα, όπως το ότι οι εκπαιδευτικοί διορίζονταν όντως νέοι, χωρίς 15χρόνια ελαστικής εργασίας ως αναπληρωτές. Τότε λοιπόν, ας πούμε ότι υπήρχε μια βάση στην ύπαρξη ενός τέτοιου σταδίου που παρόλα αυτά και τότε αποδείχθηκε άχρηστο. Τέλος πάντων τότε η μονιμοποίηση ήταν μια αυτοδίκαιη, τυπική διαδικασία. Τώρα η κυβέρνηση θυμήθηκε αυτόν το “θεσμικό απολίθωμα”, το έβγαλε από την ναφθαλίνη και σκέφτηκε να το χρησιμοποιεί για να εκβιάσει τους νεοδιόριστους, ώστε να συμμετέχουν στην ατομική αξιολόγηση. Μόνο που πλέον στην πράξη ο υπό μονιμοποίηση διορισμένος δόκιμος εκπαιδευτικός, μετά τη διετία, έχει ακριβώς τα ίδια δικαιώματα με τον “μονιμοποιημένο διορισμένο”. Αυτό προκύπτει από την πρόσφατη τροπολογία του ΥΠΑΙΘ στο νόμο για τα κριτήρια επιλογής διευθυντών σχολικών μονάδων, όταν και έδωσε τη δυνατότητα να γίνουν διευθυντές σχολείων, άρα και μελλοντικοί αξιολογητές(!), δόκιμοι ακόμη εκπ/κοι που είχαν συμπληρώσει διετία. Με λίγα λόγια εξίσωσε 100% τα δικαιώματά τους με αυτά των “μονιμοποιημένων διορισμένων”, όχι από καλοσύνη, αλλά ξέροντας ότι παρανομεί, έναντι του υπαλληλικού κώδικα που δεν έχει μονιμοποιήσει ακόμα αυτούς τους ανθρώπους. Έτσι φοβούμενο τυχόν προσφυγές με απαιτήσεις αποζημιώσεων, κατήργησε στην ουσία κάθε έννοια μονιμοποίησης μετά τον διορισμό. Παρόλα αυτά το ΥΠΑΙΘ ακόμη και τώρα το παίζει μπαμπούλας φοβερίζοντας με το χαρτί της “μονιμοποίησης”. ΚΑΜΙΑ ΣΟΒΑΡΟΤΗΤΑ δηλαδή. Το ελάχιστο που έχουν να κάνουν οι παροικούντες εις το Μαρούσι, είναι να νομοθετήσουν άμεσα, ώστε να καταργηθεί εντελώς η έννοια της “μετά διορισμού μονιμοποίησης” που ακόμα και στην εκφορά του λόγου ακούγεται αστεία και να αφήσουν τις κούφιες απειλές με τη χρήση νεκρών, επί της ουσίας, θεσμών!
Η βαθμολογική εξέλιξη τώρα του υπαλλήλου, προϋπόθεση για την οποία είναι η παρακολούθηση της εισαγωγικής επιμόρφωσης, είναι άλλος ένας νεκρός θεσμός. Στην ουσία με τον νόμο 4823/2021 που ΔΕΝ προϋποθέτει πια βαθμό Α, για να γίνει κάποιος διευθυντής έπαψε να χρησιμοποιείται η έννοια του βαθμού του υπαλλήλου στην πράξη. Μέχρι τότε απαιτούνταν ο βαθμός Α για τη διευθυντοποίηση κάποιου. Πλέον ο βαθμός δεν είναι προϋπόθεση για τίποτα. Είναι ένα “θεσμικό πτώμα”. Είναι άλλη μία έννοια κενή περιεχομένου που χρησιμοποιείται για να εκβιαστούν οι συνάδελφοι και να συμμετέχουν στη διαβόητη πλέον “εισαγωγική επιμόρφωση”, έτσι ώστε να έχει συμμετοχή το πρόγραμμα, να έρθουν τα λεφτά του ΕΣΠΑ κτλ κτλ κτλ… Καλά κάνει και έχει καταργηθεί στην πράξη, έτσι κι αλλιώς ήταν κάτι τυπικό και άχρηστο επί δεκαετίες, οπότε να και άλλος ένας “θεσμός” που θέλει “πέταμα” θα λέγαμε στους παροικούντες εις το Αμαρούσιον…αλλά ποιος να μας ακούσει..
Τέλος να πούμε ότι παρόλο που οι παραπάνω έννοιες είναι στην πράξη κενές περιεχομένου και δεν επηρεάζουν τον εργασιακό βίο των εκπαιδευτικών, ωστόσο είναι ακόμα νομοθετημένες. Μπορεί στο μέλλον να χρησιμοποιηθούν σε κάθε ευκαιρία σε κάποιον ενδεχόμενο νόμο και αυτό ακριβώς είναι που πρέπει να τελειώνει. Για αυτό είναι επιβεβλημένη κατά την ταπεινή γνώμη του άρθρου αυτού, η κατάργησή τους που θα είναι πολύ σημαντική και για τους νεοδιόριστους του μέλλοντος.
