Ο μαέστρος και οι «γκάνγκστερ» : Όταν οι υπερ-προβεβλημένες τοξικές κραυγές καλύπτονται από το αστείρευτο πάθος για μουσική
O σπουδαίος Σταύρος Ξαρχάκος κατευθύνει μία παρέα παιδιών στην «Φραγκοσυριανή» με την ίδια ζέση που θα διεύθυνε μία ορχήστρα.
Ο Σταύρος Ξαρχάκος βρήκε νόημα να διδάξει την Φραγκοσυριανή σε οκτώ παιδιά στη Σύρο, την ώρα που κάποιοι «γκάνγκστερ» πλακώνονταν. Είναι δική μας δουλειά να δείξουμε στα παιδιά μας ποιος είναι ο πραγματικός μαέστρος.
Είναι πολύ εύκολο το ανάθεμα, πάρα πολύ εύκολο. Ειδικά στην εποχή των social media, είναι και ανέξοδο. Γράφεις, ξεδίνεις, νομίζεις ότι έκανες το χρέος σου και προχωράς. Δεν είναι έτσι όμως.
Μετά τα πρόσφατα τραγελαφικά μεν, επικίνδυνα δε, που συνέβησαν κατά τη διάρκεια των βραβείων του MAD, το πιο εύκολο είναι να κράξουμε όλοι την κουλτούρα των trappers. Και δίκιο θα έχουμε και το κομμάτι μας θα κάνουμε και θα νιώσουμε και λίγο ενάρετοι. Ανώτεροι.
Τρεις μερες τωρα όλοι ασχολούνταν με τα κωμικοτραγικά σκηνικά που εκτυλίχθηκαν στα χθεσινά βραβεία Mad, ένα βίντεο με τον 83χρονο Σταύρο Ξαρχάκο να γίνεται μαέστρος σε μία κομπανία παιδιών που έπαιζαν την Φραγκοσυριανή σε μία ταβέρνα, έχει κλέψει τις εντυπώσεις.
Ποσο τυχεροί οι πιτσιρικάδες ε;#Συρος #φβ pic.twitter.com/Rp1ihk7Hie
— Το ΑλέΤρι (@libo_libo) June 22, 2022
Όλα αυτά μαζί, συνθέτουν ένα συναίσθημα ικανό να σβήσει κάθε υπερ-προβεβλημένη εικόνα μάτσο τοξικότητας.
Πηγή: rosa
Μία ολόκληρη χώρα, ασχολείται με δύο τράπερς..
Η κλασική ατάκα «πιάσαμε πάτο» δεν μπορεί να ειπωθεί καθώς για να πιάσεις πάτο, πρέπει να βρίσκεσαι κάπου ψηλά. Με λίγα λόγια, δεν πιάσαμε πάτο, είμαστε ήδη εκεί, οπότε τι καλύτερο από το να ασχοληθείς με τους δύο γίγαντες της εγχώριας μουσικής βιομηχανίας; Τίποτα.
Μην «πέφτουμε από τα σύννεφα» λοιπόν που η επικαιρότητα γυρίζει γύρω από από αυτούς, ήταν απόλυτα λογικό.
Οσον αφορά τα πρότυπα των νέων: Ούτε την κρίση έχουν σε αυτές τις ηλικίες να αντιληφθούν τι ακούν, ούτε τα παραδείγματα για να συγκρίνουν. Δεν είναι δική τους ευθύνη να φτάσουν στο σημείο να βλέπουν αυτά τα πρόσωπα και να γελάνε. Είναι δική μας.
Αν δεν κάτσουμε σοβαρά να ασχοληθούμε μαζί τους, αν δεν προσφερθούμε να τους δείξουμε, δεν έχουμε δικαίωμα να γκρινιάζουμε, να τρομάζουμε, να αφορίζουμε.
Αν δεν γίνουμε εμείς οι Ξαρχάκοι των παιδιών μας, δεν έχουμε δικαίωμα να περιμένουμε, ότι θα ανακαλύψουν από μόνα τους πόσο γελοίοι κι επικίνδυνοι είναι στίχοι όπως «Θέλει όπλο ο μικρός, θέλει να γίνει άντρας….
Καίτη Γαρμπή για τα Mad Video Music Awards 2022: «Πώς είναι δυνατόν τα παιδιά να έχουν τέτοια πρότυπα;»
«Θρίλερ ζήσαμε χθες το βράδυ. Μα πώς είναι δυνατόν τα σημερινά παιδιά στην πλειοψηφία να έχουν αυτούς τους τύπους ως πρότυπα; Αυτούς τους τσαμπουκάδες που κυκλοφορούν με όπλα και μπράβους και οι στίχοι και τα βίντεο τους μιλάνε για βία, ναρκωτικά, πορνεία, σεξισμό, οπλοκατοχή. Γιατί βραβεύονται, γιατί καν καλούνται σε αυτή τη γιορτή της μουσικής; Πρέπει να μιλήσουμε στα παιδιά μας, να τους εξηγήσουμς στα παιδιά μας, να τους εξηγήσουμε τι πραγματικά λέει αυτό που ακούνε. Κι επειδή ουδέν κακόν αμιγές καλού, ας ελπίσουμε πως αυτό που έγινε θα τους απομυθοποιήσει στα μάτια των παιδιών που τους ακούνε φανατικά και είναι τα είδωλά τους», έγραψε στη δημοσίευσή της.
Αποστόλης Ζυμβραγάκης
Το πρόβλημα δεν είναι ο Light, ο Snik και ο Trannos. Πάντα υπήρχαν, υπάρχουν και θα υπάρχουν καλλιτεχνικά σκουπίδια. Το πρόβλημα είναι καθαρά Παιδείας, που ενώ θα έπρεπε τα απορρίμματα αυτά να τίθενται στο περιθώριο, αυτά μπαίνουν στο επίκεντρο, γίνονται τάση, σύνθημα στα χείλη των νέων, κυρίαρχη (υπό)κουλτούρα.
Αλλά, για ποια Παιδεία μιλάω, όταν ο βασικός θεσμικός φορέας αγωγής, βάζει στη διαπασών τραγούδια τους σε αποχαιρετιστήριες γιορτές για τη λήξη του σχολικού έτους…
Προκαλεί τουλάχιστον προβληματισμό το βίντεο με τα παιδάκια Νηπιαγωγείου που στη σχολική γιορτή τραγουδούσαν και χόρευαν Tranno… Ακόμη περισσότερο προκαλεί προβληματισμό η αδιαφορία του Υπουργείου Παιδείας για την καλλιτεχνική αγωγή…
Παιδεία δεν είναι μόνο Γλώσσα, Γλώσσα, Μαθηματικά, Ιστορία, Φυσική. Παιδεία – πρωτίστως- είναι η καλλιέργεια υψηλού αισθητικού κριτηρίου, το οποίο συνεπάγεται γνήσιο ενδιαφέρον προς τα κοινά, μόρφωση, ανθρωπιστικές αξίες.
Χωρίς αισθητικό κριτήριο, είμαστε απλώς μηχανές ενός συστήματος…
Μια συλλογή του τι κυκλοφορεί στο διαδίκτυο για το κοινωνικο θέμα της (οπαδικης, μουσικής) βίας και της εγκληματικότητας που επικρατεί στη χωρα μας
