Χρυσό» στις παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων
Και παραβιάζει τα ανθρώπινα δικαιώματα και καταδικάζεται γι’ αυτό και δεν συμμορφώνεται με τις καταδικαστικές αποφάσεις και δεν διορθώνει κανένα πρόβλημα και πληρώνει πρόστιμα – αυτή είναι με απλά λόγια η αποκαρδιωτική εικόνα της Ελλάδας μέσα από τα στοιχεία του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου.
Οι άθλιες συνθήκες κράτησης στις φυλακές, η διοίκηση που δεν συμμορφώνεται στις αποφάσεις των δικαστηρίων, η αστυνομική βία, οι παραβιάσεις στην ελευθερία έκφρασης και τα περιουσιακά δικαιώματα: αυτά είναι τα πεδία που φέρνουν την Ελλάδα στην πρώτη -θλιβερή- δεκάδα ανάμεσα στις 47 συμβαλλόμενες χώρες του ΕΔΔΑ σε εκκρεμείς προσφυγές στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου – τα υπόλοιπα 37 συμβαλλόμενα κράτη έχουν στο σύνολό τους 8.300, η Ελλάδα μόνη της 2.214!
Η χώρα μετρά 984 καταδικαστικές αποφάσεις και μόλις 44 αθωωτικές, αρχής γενομένης από το 1991. Τα στοιχεία παρουσίασε στην Ειδική Μόνιμη Επιτροπή Παρακολούθησης των Αποφάσεων του ΕΔΔΑ ο Ελληνας δικαστής του ΕΔΔΑ, Ιωάννης Κτιστάκις.
Οι προσφυγές από την Ελλάδα που εκκρεμούν αυτή τη στιγμή αντιπροσωπεύουν πάνω από το 3% του συνόλου των 70.150 εκκρεμών προσφυγών από τα 47 κράτη. Από αυτές, οι 1.782 (ποσοστό 81%) αφορούν αποκλειστικά τις συνθήκες κράτησης στα σωφρονιστικά καταστήματα και οι 432 αφορούν όλα σχεδόν τα άρθρα της Ευρωπαϊκής Σύμβασης – όπως ανέφερε ο δικαστής, «ξεχωρίζουν εκείνα που αφορούν τη μη συμμόρφωση της διοίκησης στις εθνικές δικαστικές αποφάσεις, την αστυνομική βία, την ελευθερία έκφρασης και τα περιουσιακά δικαιώματα».
Εδώ και 13 έτη, η Ελλάδα έχει εκκρεμείς προς συμμόρφωση έξι μεγάλες ομάδες καταδικαστικών αποφάσεων, είπε ο κ. Κτιστάκις: τις συνθήκες κράτησης στα σωφρονιστικά καταστήματα, τη συμπεριφορά των αστυνομικών οργάνων, τα ζητήματα των μειονοτικών σωματείων, την ελευθερία έκφρασης και την εκτέλεση των αποφάσεων των εθνικών διοικητικών δικαστηρίων, του Συμβουλίου της Επικρατείας, των κατώτερων διοικητικών δικαστηρίων (με τις οποίες δεν συμμορφώνεται η διοίκηση) και τις συνθήκες κράτησης των μεταναστών.
Οπως εξήγησε κατά την ενημέρωσή του στη Βουλή, αναφέρθηκε στη δεκαετία 2011-2021, γιατί η διαδικασία εποπτείας της συμμόρφωσης των κρατών στη δεκαετία του 2000 ήταν λιγότερο ουσιαστική συγκριτικά με τα τελευταία δέκα χρόνια, οπότε γίνεται μια συντονισμένη εποπτεία από όλα τα όργανα του Συμβουλίου της Ευρώπης.
«Εκείνο που προβληματίζει ιδιαίτερα, όμως, στην περίπτωση της Ελλάδας είναι η αδυναμία της να διορθώνει τα πράγματα, να συμμορφώνεται έγκαιρα και ουσιαστικά στις καταδικαστικές αποφάσεις του Στρασβούργου», τόνισε ο δικαστής του ΕΔΔΑ.
Σύμφωνα με τον κ. Κτιστάκι, «το στοιχείο που πραγματικά φέρνει την Ελλάδα στη χαμηλότερη θέση, πάντοτε μεταξύ των δυτικοευρωπαϊκών κρατών, είναι η υπερδεκαετής και άνω αδυναμία της να συμμορφωθεί με τις καταδικαστικές σε βάρος της αποφάσεις και να εκμηδενίσει τις εστίες που πολλαπλασιάζουν τις παραβιάσεις των δικαιωμάτων του ανθρώπου και, βεβαίως, πολλαπλασιάζουν κάθε χρόνο και τους αριθμούς των εκκρεμών προσφυγών, γιατί το ίδιο ζήτημα επανέρχεται με νέες προσφυγές, ατομικές προσφυγές».
∎ 2.214 ατομικές προσφυγές εκκρεμούν κατά της Ελλάδας
∎ 1.782 (81%) προσφυγές για τις συνθήκες κράτησης στα σωφρονιστικά καταστήματα
∎ 432 για μη συμμόρφωση της διοίκησης στις εθνικές δικαστικές αποφάσεις, αστυνομική βία, ελευθερία έκφρασης και περιουσιακά δικαιώματα
∎ 984 καταδικαστικές αποφάσεις και 44 αθωωτικές μετρά η χώρα από το 1991
∎ 28.256.237 ευρώ μόνο τη δεκαετία 2011-2021 πλήρωσε η Ελλάδα για αποζημιώσεις που επιδικάστηκαν από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο
Μέτρο σύγκρισης, το Βέλγιο
Μέσα στη δεκάδα των… πρωταθλητών κρατών με τις περισσότερες εκκρεμείς ατομικές προσφυγές βρίσκονται δύο δυτικοευρωπαϊκές χώρες, η Ιταλία και η Ελλάδα, και οκτώ ανατολικοευρωπαϊκές. Οπως ανέλυσε τα στοιχεία ο Ελληνας δικαστής του ΕΔΔΑ, ο πήχης της σύγκρισης για την πρόοδο και την υστέρηση σε σχέση με τα στοιχεία του ΕΔΔΑ πρέπει να είναι το Βέλγιο, αφού «πρόκειται για εκείνη τη δυτικοευρωπαϊκή χώρα – μέλος της ΕΟΚ –και πριν από 1981 και σήμερα– της Ευρωπαϊκής Ενωσης που έχει περίπου τον ίδιο πληθυσμό με την Ελλάδα, έκανε πριν από περίπου 190 χρόνια την επανάστασή της και απέκτησε την ανεξαρτησία της και το πρώτο Σύνταγμά της και μαζί με την Ελλάδα έχουν από τις ευρωπαϊκές χώρες τους μεγαλύτερους αριθμούς διεξαγωγής κοινοβουλευτικών εκλογών. Συγκρίσεις, λοιπόν, της Ελλάδας με βαλκανικές χώρες ή με την Τουρκία ή τις χώρες Ανατολικής Ευρώπης είναι, κατά τη γνώμη μου, άγονες, αν όχι αποπροσανατολιστικές», τόνισε ο κ. Κτιστάκις. Σύμφωνα με τα στοιχεία που παρουσίασε ο δικαστής στη Βουλή:
● Το Βέλγιο, από το 1991, έχει μόνο 285 καταδίκες έναντι 948 της Ελλάδας.
● 234 εκκρεμείς προσφυγές έχει το Βέλγιο, έναντι 2.214 της Ελλάδας.
● 1.745.909 ευρώ πλήρωσε για αποζημιώσεις που επιδικάστηκαν από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο τη δεκαετία 2011 – 2021 το Βέλγιο, ενώ η Ελλάδα πλήρωσε 28.256.237 ευρώ.
Γιατί το Βέλγιο έχει αυτούς τους χαμηλότατους αριθμούς; «Η απάντηση κρίνω ότι βρίσκεται στους υψηλούς ρυθμούς συμμόρφωσης του Βελγίου στις καταδικαστικές αποφάσεις του Στρασβούργου», τόνισε ο κ. Κτιστάκις.
«Δεν φταίνε οι δικηγόροι»
«Εχετε βγάλει κάποιο συμπέρασμα αν είμαστε ο πλέον δικομανής λαός της Ευρώπης με όλα αυτά τα στοιχεία που μας δώσατε; Γιατί μας δώσατε πολύ ωραία στοιχεία σε ποσοστά σε σχέση με άλλες χώρες και δη με το Βέλγιο, που ορθώς είπατε μπορούμε να συγκριθούμε», ρώτησε προβοκατόρικα τον κ. Κτιστάκι ο βουλευτής της Ν.Δ. Θόδωρος Ρουσόπουλος.
«Πράγματι, υπάρχει δικομανία των Ελλήνων, αλλά, όταν το πρόβλημα συνεχίζεται το ίδιο και γνωρίζουν δικηγόροι και προσφεύγοντες ότι υπάρχει καταδικαστική απόφαση από το Στρασβούργο και παρ’ όλα αυτά έχουν το ίδιο πρόβλημα και δεν το έχουν επιλύσει, το λέμε δικομανία; Ισως, το λέμε», απάντησε ο κ. Κτιστάκις.
«Φταίνε οι δικηγόροι; Οι δικηγόροι δεν φταίνε, όπως δεν φταίνε οι γιατροί όταν επιλαμβάνονται κάποιου ζητήματος. Φταίει το ίδιο το ζήτημα. Αν το ζήτημα παραμένει εκεί και παράγει συνεχώς προβλήματα για παραπάνω διοικούμενους, οι δικηγόροι διευκολύνουν τους διοικούμενους. Δεν είναι ότι ψάχνουν δουλειά. Αν δεν υπάρχει το πρόβλημα, δεν υπάρχει και αντικείμενο για τους δικηγόρους, ούτε για το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο ούτε για κανέναν».
