Εργαζόμενοι φτωχοί – Το πρόσωπο της ελληνικής κοινωνίας | Ανισότητα και απογοήτευση
Γινόμαστε μια χώρα εργαζόμενων φτωχών
Στην Ελλάδα, η ανεργία παρουσιάζει μείωση, όμως η αγοραστική δύναμη των μισθών ακολουθεί πτωτική πορεία. Σύμφωνα με στοιχεία της Eurostat για το 2023, ο μέσος μισθός στην Ελλάδα, προσαρμοσμένος με βάση την ισοτιμία αγοραστικής δύναμης, ήταν ο χαμηλότερος στην Ευρώπη. Αυτή η εξέλιξη δεν αποτελεί έκπληξη, καθώς οι αυξήσεις στους ονομαστικούς μισθούς τα τελευταία χρόνια υπολείπονται σημαντικά της αύξησης του κόστους ζωής.
Αυτό οδηγεί σε ένα φαινομενικό παράδοξο: ενώ οι μισθοί αυξάνονται ονομαστικά, οι εργαζόμενοι διαπιστώνουν ότι δυσκολεύονται ολοένα και περισσότερο να ανταποκριθούν στις ανάγκες τους. Η ανάπτυξη, παρά τους θετικούς δείκτες, δεν μεταφράζεται σε βελτίωση της καθημερινότητας των πολιτών.
Οι άνθρωποι δεν ζουν με στατιστικές και αριθμούς. Ζουν με βάση το πόσα μπορούν να καλύψουν με τα χρήματα που έχουν στη διάθεσή τους. Ωστόσο, με τον πληθωρισμό στα βασικά αγαθά να αυξάνεται και τη στεγαστική κρίση να γίνεται πιο έντονη, η κατάσταση επιδεινώνεται. Το ποσοστό ιδιοκατοίκησης μειώνεται, ενώ τα ενοίκια και το κόστος αγοράς κατοικίας αυξάνονται ραγδαία.
Βαθύτερες αιτίες του προβλήματος
Το πρόβλημα πηγάζει και από μια βαθύτερη αντίληψη για τους μισθωτούς στη χώρα μας. Κατά την περίοδο των μνημονίων, η μείωση των μισθών θεωρήθηκε βασικός τρόπος ενίσχυσης της ανταγωνιστικότητας. Ωστόσο, αυτό οδήγησε σε μαζική μετανάστευση, κυρίως νέων επιστημόνων. Παρότι οι μισθοί άρχισαν να αυξάνονται σταδιακά, η θεώρηση ότι ο μισθός αποτελεί κόστος και όχι επένδυση παραμένει βαθιά ριζωμένη.
Επιπλέον, μεγάλο μέρος της ελίτ της χώρας θεωρεί ότι το να εργάζεται κάποιος ως μισθωτός υποδηλώνει αποτυχία. Αντί να επενδύσουν σε ανθρώπινο κεφάλαιο, οι προτεραιότητές τους ενισχύουν την ανισότητα και περιορίζουν τις ευκαιρίες για την πλειοψηφία των πολιτών.
Μια κοινωνία σε αδιέξοδο
Το αποτέλεσμα είναι μια κοινωνία εργαζομένων που αδυνατούν να διασφαλίσουν αξιοπρεπές βιοτικό επίπεδο, παρά τις πολλές ώρες εργασίας – η Ελλάδα καταγράφει τη δεύτερη υψηλότερη θέση σε ώρες εργασίας στην ΕΕ για το 2023. Η εργασία έχει πάψει να αποτελεί μέσο εξόδου από τη φτώχεια, οδηγώντας σε μαζική απογοήτευση και οργή.
Χωρίς αλλαγή νοοτροπίας και επενδύσεις στους εργαζόμενους, η Ελλάδα κινδυνεύει να γίνει μια κοινωνία χωρίς προοπτική. Μια κοινωνία που συνεχώς εξάγει ταλέντο και παραμένει ανταγωνιστική μόνο σε τομείς χαμηλού εργατικού κόστους. Όσοι αγνοούν τα προβλήματα και θεωρούν ότι οι εργαζόμενοι μπορούν να ανταπεξέλθουν με εξαντλητική εργασία και δεύτερες δουλειές, αγνοούν τα σημάδια των επερχόμενων κοινωνικών εντάσεων.
Πηγή: Λευτέρης Θ. Χαραλαμπόπουλος, Οικονομικός Ταχυδρόμος (Ο.Τ.)
Πότε και Πώς Αλλάζει το Μισθολογικό Κλιμάκιο (Μ.Κ) των Εκπαιδευτικών
