Η εκπαίδευση έχει φρακάρει – Μισθοί πείνας, δεκαπλάσια γραφειοκρατία και από πάνω στοχοποίηση, καταγγελίες και τρομοκρατία

Εκπαίδευση ώρα μηδέν. Σε όποιο σχολείο της χώρας και αν μπει κάποιος, από τον Έβρο έως την Κρήτη θα σχηματίσει την ίδια εικόνα. Με όποιον εκπαιδευτικό, οποιασδήποτε βαθμίδας και αν μιλήσει κανείς θα εισπράξει τα ίδια μηνύματα. Η εκπαίδευση έχει φρακάρει. Τα σχολεία λειτουργούν μετά βίας, κυρίως χάρη στο ζήλο των εκπαιδευτικών τους οι οποίοι είναι κάθε μέρα και πιο κουρασμένοι, κάθε μέρα και πιο απογοητευμένοι, πιο θυμωμένοι με την πολιτική ηγεσία και το υπουργείο παιδείας.

Η εκπαίδευση έχει φρακάρει – Μισθοί πείνας, δεκαπλάσια γραφειοκρατία και από πάνω στοχοποίηση, καταγγελίες και τρομοκρατία

Πρώτα από όλα, τα ελληνικά σχολεία πια στο 2024 στελεχώνονται από εκπαιδευτικούς όχι απλά υπο-αμειβόμενους, αλλά με πλήρη αδυναμία να συντηρηθούν οικονομικά. Ο Έλληνας εκπαιδευτικός των 1.000ευρώ ή των 1.200(αν έχει 20 χρόνια υπηρεσίας), είναι αδύνατον συντηρηθεί σε μια κοινωνία της βενζίνης των 2ευρώ και των ενοικίων των 600 και 800ευρώ για ένα δυάρι στην Αττική. Επομένως το εκπαιδευτικό προσωπικό βρίσκεται σε μια απίστευτη πίεση για κοινωνικούς λόγους και λόγους επιβίωσης, χωρίς την παραμικρή υποστήριξη από την πολιτεία. Να πούμε ότι ποτέ τα τελευταία χρόνια ο μισθός του εκπαιδευτικού δεν ήταν τόσο ανεπαρκής, τηρουμένων των αναλογιών, στο να υποστηρίξει τη διαβίωση του. Κάποτε πριν λίγα χρόνια ένας δάσκαλος μπορούσε με το μισθό του να αγοράσει αυτοκίνητο, ακόμα και σπίτι, κάτι που σήμερα είναι παντελώς αδύνατον.

Όμως η πολιτεία παρόλο που φυσικά έχει την ευθύνη για αυτήν την ανέχεια, φροντίζει με συνέπεια να δημιουργεί επιπρόσθετα προβλήματα στον Έλληνα εκπαιδευτικό. Κυριολεκτικά τα τελευταία χρόνια προσπαθεί να τινάξει στον αέρα και το εργασιακό του πλαίσιο και να κάνει την εργασιακή του καθημερινότητα αφόρητη. Αλήθεια από που να αρχίσει κανείς για να τεκμηριώσει την προηγούμενη πρόταση;

Από την παρανοϊκή αύξηση της γραφειοκρατίας; Έχουν χάσει τον λογαριασμό τα υπηρεσιακά συμβούλια από τους διευθυντές και προϊσταμένους που παραιτούνται συνεχώς αδυνατώντας να ανταποκριθούν στον κάθε μέρα αυξανόμενο γραφειοκρατικό όγκο δουλειάς που σχεδόν πάντα δεν προσφέρει τίποτα ουσιαστικό στο παιδαγωγικό/εκπαιδευτικό έργο του σχολείου. Σκεφτείτε ότι ένα μικρό νηπιαγωγείο είχε κάτω από 10 πρακτικά ετησίως, πριν 5 χρόνια και πλέον ξεπερνά τα 30. Μόνο η γραφειοκρατία του Σεπτεμβρίου, το myschool, ότι έχει να κάνει με τις μεταφορές, τα μνημόνια ενεργειών, η οικονομική διαχείριση, τα έγγραφα σχετικά με τους αναπληρωτές, τις άδειες που χρειάζονται 10διαδικασίες για να βγει μια άδεια, τις αχρείαστες εκτυπώσεις, τις πρωτοκολλήσεις, τη συμπλήρωση στις αδιανόητες νέες πλατφόρμες που ξεφυτρώνουν από παντού, έχουν τουλάχιστον πενταπλασιάσει το γραφειοκρατικό φόρτο σε σχέση με μια πενταετία νωρίτερα. Πλέον ο διευθυντής σε ένα σχολείο είναι ένας εξουθενωμένος γραφειοκράτης που τρέχει να τα προλάβει όλα, δουλεύει διπλάσιες ώρες από το προβλεπόμενο και όλα αυτά χωρίς κανένα αντίκρισμα στο παιδαγωγικό έργο που προσφέρει το σχολείο στους μαθητές του. Αν ένας διευθυντής προσπαθήσει να τηρεί όλα όσα του ζητά η υπηρεσία ontime θα πρέπει να δουλεύει 10 ώρες τη μέρα λαμβάνοντας τα γνωστά επιδόματα της πλάκας με 180 και 200 ευρώ στα νηπιαγωγεία.. και όλα αυτά για να υπακούει στη νέα γραφειοκρατία. Βρισκόμαστε στη χώρα όπου η ψηφιοποίηση οδηγεί σε περισσότερη γραφειοκρατία, αντί να τη μειώνει. Είναι πραγματικά εξωφρενικό, αλλά είναι η πραγματικότητα.

Από τις μηνύσεις, τις καταγγελίες και τη στοχοποίηση των εκπαιδευτικών; Ίσως δεν υπάρχει μεγάλο σχολείο σε αστικό κέντρο, χωρίς να έχει φέτος ένα τουλάχιστον περιστατικό στοχοποίησης, ή επίθεσης, ή μήνυσης σε εκπαιδευτικό. Για ότι μπορεί να φανταστεί κανείς, για ένα καβγά μαθητών, για μια ακύρωση εκδρομής για την πιο ασήμαντη αφορμή, πάντα στο στόχαστρο μπαίνει ένας εκπαιδευτικός που φυσικά είναι παντελώς ανοχύρωτος νομικά και ηθικά από την πολιτεία. Τι να θυμηθούμε τον εισαγγελέα που διέταξε τη σύλληψη εκπ/κου μπροστά στα παιδιά του, επειδή γονέας κατήγγειλε ότι ίσως τον άκουσε να βρίζει στο τηλέφωνο; Να θυμηθούμε τη κράτηση εκπαιδευτικών, επειδή έκαναν απεργία και κάποιος τους έκανε μήνυση; Να θυμηθούμε τη προσωρινή φυλάκιση διευθυντή που κατέληξε ο άνθρωπος στο νοσοκομείο, επειδή δεν είχε ενημερωθεί για την απόκτηση επιμέλειας από τον πατέρα παιδιού και παρέλαβε το παιδί η μητέρα; Τα παραδείγματα είναι άπειρα. Η πολιτεία αρνείται να φτιάξει ένα στοιχειώδες νομικό πλαίσιο που να προστατεύει τους εκπαιδευτικούς τουλάχιστον από εξόφθαλμα αβάσιμες καταγγελίες και διώξεις ή από τη σύλληψη εντός του σχολικού πλαισίου, μπροστά στα μάτια μαθητών.

Από τη νεκρανάσταση του επιθεωρητισμού που υποτιμά τον εκπαιδευτικό, αμφισβητεί το έργο του, διαλύει τις συναδελφικές σχέσεις και μετατρέπει τους συμβούλους σε βαθμολογητές; Για την αξιολόγηση έχουν γραφτεί πολλά που αναλύουν το γιατί αυτή οδηγεί την εκπαίδευση 40χρόνια πίσω, στην εποχή όπου και καταργήθηκαν οι τότε επιθεωρητές. Εδώ θα αναφέρουμε το πως οι διαδικασίες της, αλλά και η πολεμική που δημιούργησαν τα νομοθετήματα της κυβέρνησης(κυρίως ο 4823/21) οδήγησαν σε περαιτέρω ασφυξία τη λειτουργία των σχολείων. Καταρχήν οδήγησαν σε κατάργηση του υποστηρικτικού θεσμού του συμβούλου ο οποίος παλαιότερα είχε ενεργό παιδαγωγικό ρόλο. Πλέον ο σύμβουλος μετατράπηκε σε έναν ανεπιθύμητο βαθμολογητή με αρμοδιότητες, όπως το να κάνει 4 παρατηρήσεις διδασκαλίας(!), για να αξιολογήσει απλά έναν διευθυντή σχολείου! Δηλαδή μιλάμε για τρέλα! Μιλάμε για παρανοϊκά πράγματα τα οποία προσπαθούν να εφαρμοστούν στα σοβαρά. Τέλος όλη η πολεμική γύρω από την αξιολόγηση οδήγησε το υπουργείο να απειλεί ευθέως εκπαιδευτικούς που κάνουν απεργία με ποινές, λες και βρισκόμαστε στο μεσαίωνα, οδήγησε σε διαρκή δικαστήρια, όπου σέρνονται από την πολιτεία οι εκπαιδευτικές ομοσπονδίες, προκάλεσε κινητοποιήσεις παντού, σε κάθε νομό, σε κάθε πόλη, προκάλεσε αναστάτωση εντός των συλλόγων διδασκόντων, αφού ξαφνικά οι εκπαιδευτικοί χωρίστηκαν σε βαθμολογητές και βαθμολογούμενους, σε εν δυνάμει αυλικούς ή επικριτές του διευθυντή-αξιολογητή και θα προκαλέσει και πολλά άλλα, εάν παγιωθεί αυτή η κατάσταση.

Εν τέλει μέσα σε 4-5 χρόνια η λειτουργία του δημόσιου σχολείου δέχεται το ένα πλήγμα μετά το άλλο. Είναι λες και η πολιτεία ενδιαφέρεται για οτιδήποτε άλλο, εκτός από την ουσιαστική παιδαγωγική λειτουργία και το εκπαιδευτικό έργο. Όλοι ξέρουμε ότι αυτοί που χαράσσουν εκπαιδευτική πολιτική και διοικούν την εκπαίδευση, σχεδόν πάντοτε είναι παντελώς άσχετοι με την πραγματικότητα ενός σχολείου. Δεν έχουν μπει ποτέ σε τάξη, ή έχουν να μπουν 20 έτη, οπότε τουλάχιστον ας ακούσουν τους εκπαιδευτικούς της τάξης που κυριολεκτικά εκπέμπουν SOS σε όλη τη χώρα. Πραγματικά αν οι έχοντες την εξουσία στο χώρο της εκπαίδευσης νομίζουν ότι το κείμενο υπερβάλει, ας μπουν στο πρώτο σχολείο που θα βρουν και ας ρωτήσουν τους εκπαιδευτικούς, αν όλα αυτά ισχύουν. Αν συνεχίσουν όμως έτσι το δημόσιο σχολείο θα φρακάρει εντελώς.. Μόνη διέξοδος είναι να ακούσουν επιτέλους τον κόσμο της εκπαίδευσης, και να αλλάξουν ρότα. Να βοηθήσουν και να στηρίξουν τους Έλληνες εκπαιδευτικούς, αντί να  βάζουν διαρκώς εμπόδια στο έργο τους. Να σταθούν δίπλα τους αντι να τους βάζουν διαρκώς απέναντι..

Εργαλεία Τεχνητής Νοημοσύνης για Εκπαιδευτικούς

Προσοχή! Επιτρέπεται η αναδημοσίευση των πληροφοριών του παραπάνω άρθρου (όχι αυτολεξεί) ή μέρους αυτών μόνο αν:
– Αναφέρεται ως πηγή το e-wall.net στο σημείο όπου γίνεται η αναφορά.
– Στο τέλος του άρθρου ως Πηγή.
– Σε ένα από τα δύο σημεία να υπάρχει ενεργός σύνδεσμος.