Με τη σκέψη μου στη νέα γενιά εκπαιδευτικών που «δοκιμάζεται» με τα ίδια εργαλεία (που ναι έχουν σκληρύνει) αλλά εφευρέθηκαν ??? και νομοθετήθηκαν 40 + χρόνια πριν

Με αφορμή μια υπενθύμιση στο FB & Με την προσπάθεια αξιολόγησης να «μαίνεται στα σχολεία» -Με τα ιδιωτικά πανεπιστήμια antre portas

Φωτό No 1

Μια φορά κι έναν καιρό στο Ε΄ εξάμηνο του ακαδημαϊκού έτους 1988-89 στο Δημόσιο δωρεάν πανεπιστήμιο ΠΤΔΕ ΑΘΗΝΩΝ στο μάθημα «Η αξιολόγηση στην Εκπαίδευση» κάποιος τολμούσε να μας διδάξει

• τη διαδικασία αξιολόγησης ως πρόθεση της πολιτείας για άσκηση ελέγχου και εξουσίας προς τον εκπαιδευτικό

• ότι ο συνδικαλιστικός λόγος αντλώντας από τη βιωμένη εμπειρία του κλάδου (επιθεωρητισμός μέχρι να δύσει ο ήλιος!!!) εναντιώνεται σε οποιαδήποτε μορφή αξιολόγησης του εκπαιδευτικού

• για την αξιολόγηση ως μέσο -μεθόδευση για την επιβεβαίωση του διοικητικού συγκεντρωτισμού , την ενίσχυση του κρατικού ελέγχου και την υποταγή , εξάρτηση του εκπαιδευτικού καταγγέλλοντας τον εισαγόμενο « από το παράθυρο» αυταρχισμό και αποκαλύπτοντας τις ιδεολογικές συνιστώσες της εκπαιδευτικής πολιτικής.

Φωτό Νο 2, 3, 4

Τα ΠΔ & Νόμοι 1982, 1985 μας λένε για την υποχρέωση απολογισμού και αξιολόγησης σχολικού έργου. Μας λένε ότι εκθέσεις αξιολόγησης συντάσσονται όταν πρόκειται ο εκπαιδευτικός να μονιμοποιηθεί και να προαχθεί στο βαθμό Β΄, όταν συμπληρώνει τριετία, όταν πρέπει να προαχθεί στο βαθμό Α κλπ. Μας λένε ότι η αξιολόγηση του εκπαιδευτικού κατά τομείς και συνολικά αποδίδεται με χαρακτηρισμούς : πολύ καλός, καλός, επαρκής, ανεπαρκής!!!! (Κάτι μου θυμίζει -κάτι μου θυμίζει)

Νόμοι και διατάγματα ψηφισμένα που το εκπαιδευτικό κίνημα και οι υψηλές του αντιστάσεις δεν επέτρεψαν την εφαρμογή τους με αποφασιστικές κινητοποιήσεις- δράσεις-αντιστάσεις

Φωτό Νο 5, 6 – 7 bonus ( Δώρο Χριστουγέννων!!)

Τα μισθοδοτικά μου σημειώματα λένε ότι διορίστηκα με επετηρίδα ( δηλαδή έτος κτήσης πτυχίου από ελληνικό δημόσιο ίδρυμα) 2/9/98 με τους μαζικούς διορισμούς που επέβαλαν οι μαχητικότατες κινητοποιήσεις που δόθηκαν το προηγούμενο διάστημα με πολυήμερες απεργίες και συμμετοχή 15.000 εκπαιδευτικών ( διορισμένων και αδιόριστων) έξω από τα εξεταστικά του ΑΣΕΠ

Τα μισθοδοτικά μου σημειώματα λένε ότι σήμερα Ιανουάριος 2024 με την περιβόητη αύξηση Μητσοτάκη στους δημοσίους υπάλληλους να έχει μπει & με τις αυξήσεις στα βασικά αγαθά να έχουν εκτοξευτεί παίρνω 50 ευρώ λιγότερα από το 2009 δηλ. μετά από 15 χρόνια και 34 εργάσιμου βίου συνολικά.

Φωτό 8

Η φωτό με την απεργία 6 εβδομάδων του 2006 ( συν τέκνοις) μου θυμίζει ότι η διεκδίκηση μας τότε ήταν τα 1400 ευρώ για τον νεοδιόριστο ( ώ ρε φίλε !!που λέει κι ο γιός μου ο Βάγγος) , μου θυμίζει ότι καταφέραμε να λάβουμε από τη σκληρή κυβέρνηση ΝΔ τα 105€ όταν σήμερα η πολυδιαφημιζόμενη αύξηση είναι 40 ή 50 €!

Φωτό 8α

Με αφορμή το επίμαχο ν/σ για την ιδιωτικοποίηση των πανεπιστημίων και το δυνάμωμα του αγώνα ενάντια ανακαλύπτουμε ότι στην πραγματικότητα η οπισθοδρομική εκπαιδευτική πολιτική φοράει τη μάσκα του «νέου»

Και θυμόμαστε το ξέσπασμα των καταλήψεων του Μάη-Ιούνη 2006, που σήμανε την έναρξη ενός διετούς νικηφόρου αγώνα που έδωσε το εγχώριο φοιτητικό κίνημα ενάντια στην αναθεώρηση του άρθρου 16 του Συντάγματος και του νόμου πλαίσιο που είχε κατεβάσει η τότε Κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας

Φωτό 9

Η φωτό υπενθύμιση στο fb λέει ότι 10 χρόνια πριν αποτρέψαμε συνολικά τη διαδικασία αξιολόγησης κι εκείνη την εφιαλτική θυμίζω με τις ποσοστώσεις….

Φωτό 10, 11, 12

Οι τελευταίες φωτό 6 χρόνια πριν μαρτυρούν τις μάχες που δόθηκαν για τους διορισμούς όταν δεν υπήρχε η λέξη «διορισμός» σε καμία ατζέντα, σε κανένα προγραμματικό κυβερνητικό σχεδιασμό. Σήμερα οι συναδέλφισσες,οι του κινήματος του 2018 είναι διορισμένοι και είναι μόνιμοι που να κοπανιούνται κάτω οι κυβερνητικοί εσμοί …

Οι διορισμοί κερδήθηκαν, επιβλήθηκαν από τη μαζικότητα των διεκδικήσεων, δε χαρίστηκαν

Έμαθα όλα αυτά τα χρόνια ότι τίποτα δε χαρίζεται.

‘Έτσι καταφέρνουμε να έχουμε ένα δημόσιο σχολείο που να μας χωράει όλες και όλους εκπαιδευτικούς και μαθητές και πρέπει να το ανοίξουμε κι άλλο.

Αυτά που δε λένε οι φωτογραφίες ( που άλλωστε είναι ενδεικτικές) είναι ότι ζήσαμε ένα σχολείο με προβλήματα αλλά με ελευθερία, νοιάξιμο, δημιουργικότητα, έμπνευση, δράσεις που δεν μπαίνουν σε κουτάκια και δεν τις «τικάρει» και δεν τις καρπώνεται για την ανέλιξή του κανείς και καμία. Στο σχολείο αυτό πήγαν τα παιδιά μας , στο σχολείο αυτό αγαπηθήκαμε, αγκαλιαστήκαμε, δεν χρειάστηκε ούτε μια στιγμή να προσποιηθούμε, κάναμε φίλους ζωής, δε φοβηθήκαμε, αγωνιστήκαμε, συμπαρασταθήκαμε.

Η αξιολόγηση θα στενέψει τις καρδιές μας, τις σχέσεις μας, τις ιδέες μας , τις αγάπες μας, τις αγκαλιές μας. Θα μας κάνει διεκπεραιωτικούς, φοβικούς, επιφυλακτικούς άκαρπα ανταγωνιστικούς.

Κόντρα σε αυτούς που διαλαλούν το «είναι δικαίωμά μου, δικαίωμά σου, δικαίωμα τους» λέμε δικαίωμα όλων είναι το δημόσιο-δωρεάν σχολείο που υπερασπίζεται την ολόπλευρη μόρφωση του μαθητή και την αξιοπρέπεια και την ελευθερία στη δουλειά του κάθε εκπαιδευτικού.

Η τελυταία φωτό -πρόταση βιβλίου με θέμα πιο επίκαιρο από ποτέ

& κλείνω με το αγαπημένο μου σύνθημα που συμπυκνώνει ό,τι βαθιαααά… πιστεύω

« Δάσκαλος σκυφτός – αμόρφωτος λαός »

Ας μην το επιτρέψουμε ούτε εμείς που μπορεί να έχουμε φάει πολλά ψωμιά αλλά όχι όλα (στον επαγγελματικό μας βίο) αλλά περισσότερο η νέα γενιά εκπαιδευτικών που είναι μόνο στην αρχή ….Την Πέμπτη βουλιάζουν οι δρόμοι για το Δημόσιο Πανεπιστήμιο – ΟΧΙ στα ιδιωτικά – Συγκεντρώσεις σε 18 πόλεις