1 στις 4 νεοδιόριστες ήθελε να αξιολογηθεί, αλλά έκαναν αποχή οι μαθητές της – Πάλι κουβά η αξιολόγηση

Είναι μερικές φορές που οι μαθητές είναι αυτοί που διδάσκουν τους εκπαιδευτικούς. Έρχονται στιγμές που η ορμή της νιότης καθαρίζει τη σκέψη και δίνει το παράδειγμα στην προηγούμενη γενιά. Μένει μετά μόνο η απόφαση στους μεγαλύτερους και η ωριμότητα να συλλογιστούν αυτό που τους έδειξαν οι μαθητές τους. Ίσως μία τέτοια περίπτωση είχαμε προχθές σε μεγάλο σχολείο δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, όπου  εμφανίστηκε ενθουσιώδης αξιολογήτρια.Πότε θα ολοκληρωθεί η αξιολόγηση?? Ίσως του χρόνου, Πιθανότατα Ποτέ..

Στο σχολείο υπήρχαν 4 νεοδιόριστες εκπαιδευτικοί. Οι 3 ήδη συμμετείχαν στην Απεργία/Αποχή και κάνοντας χρήση της στάσης εργασίας δεν επρόκειτω να περάσουν επιθεώρηση. Η τέταρτη εκπαιδευτικός αγκαζέ με την ενθουσιώδη αξιολογήτρια, παρέκαμψαν τη συγκέντρωση διαμαρτυρίας τοπικών συνδικαλιστικών οργάνων και εκπαιδευτικών, ανεβαίνοντας με βήμα ταχύ στην αίθουσα διδασκαλίας. Όλα ήταν έτοιμα για επιθεώρηση λοιπόν. Η αυθεντία ήταν έτοιμη να παρατηρήσει, να αξιολογήσει και εν τέλει να βαθμολογήσει την επιθεωρούμενη εκπαιδευτικό, με βάση φυσικά την προσωπική της άποψη. Όλα ήταν έτοιμα! ή μάλλον σχεδόν όλα! Έλλειπαν τα παιδιά!

Οι μαθητές αποφάσισαν να απέχουν από την συγκεκριμένη ώρα διδασκαλίας όταν ενημερώθηκαν για το τι πρόκειται να συμβεί. Την απόφαση αυτή στήριξε και το 15μελές του σχολείου, ενώ μάλιστα ζήτησε να πραγματοποιηθεί και Γενική Συνέλευση για να συζητηθεί το θέμα! Ακολούθησε συζήτηση στο σύλλογο διδασκόντων του σχολείου, όπου μάλιστα τοποθετήθηκε και η ενθουσιώδης πλην άπραγη επιθεωρήτρια, λέγοντας ότι είναι υπέρ του συνδικαλισμού! Γιατί όχι εξάλλου; Στην Ελλάδα πολλοί είναι και με το θεριό και με το Γιάννη, και με τους ινδιάνους και με τους καουμπόηδες.. ανάλογα ίσως με το ακροατήριο κάθε φορά. Γιατί λοιπόν να μην πει κάποιος ότι είναι με το συνδικαλισμό ακριβώς την ώρα που τον γράφει στα παλιά του τα παπούτσια;

Όμως ας αφήσουμε την κριτική και τη μιζέρια μπροστά σε μια τόσο ελπιδοφόρα είδηση. Το επιμύθιο της 100% πραγματικής και πρόσφατης ιστορίας για εμάς είναι ότι τα παιδιά μας δείχνουν το δρόμο. Τα παιδιά δε σκύβουν τόσο εύκολα το κεφάλι. Τα παιδιά είναι μάλλον με τους ινδιάνους και όχι με τους καουμπόηδες, με τον Γιάννη και όχι με το θεριό. Το ίδιο μάλλον και οι συνάδελφοι σε Απεργία/Αποχή… Εσείς;

Προσοχή! Επιτρέπεται η αναδημοσίευση των πληροφοριών του παραπάνω άρθρου (όχι αυτολεξεί) ή μέρους αυτών μόνο αν:
– Αναφέρεται ως πηγή το e-wall.net στο σημείο όπου γίνεται η αναφορά.
– Στο τέλος του άρθρου ως Πηγή.
– Σε ένα από τα δύο σημεία να υπάρχει ενεργός σύνδεσμος.