Τι είναι οι «εθνικές εξετάσεις διαγνωστικού χαρακτήρα» «ελληνική PISA»; (βίντεο)
Τι είναι οι «εθνικές εξετάσεις διαγνωστικού χαρακτήρα»;
Οι λεγόμενες «διαγνωστικές εξετάσεις», που το Υπουργείο Παιδείας παρουσίασε ως την «ελληνική PISA», θεσμοθετήθηκαν το 2021 και εφαρμόζονται πλέον κάθε Μάιο σε επιλεγμένα Δημοτικά και Γυμνάσια. Αφορούν μαθητές/τριες της ΣΤ΄ Δημοτικού και της Γ΄ Γυμνασίου και εξετάζουν τις δεξιότητες κατανόησης κειμένου (γλώσσα) και μαθηματικών εννοιών. Παρουσιάζονται ως μέτρο αποτύπωσης της «αποτελεσματικότητας» του εκπαιδευτικού συστήματος.
Πού εντάσσονται πολιτικά; Ποια είναι η ευρύτερη στόχευση;
Η «ελληνική PISA» δεν είναι απλώς μια τεχνική εκπαιδευτική καινοτομία. Εντάσσεται σε ένα συνολικό πλαίσιο νεοφιλελεύθερης μεταρρύθμισης, όπου:
Το σχολείο μετατρέπεται σε μονάδα αποδοτικότητας.
Ο εκπαιδευτικός καλείται να «λογοδοτεί» με όρους παραγωγικότητας.
Οι μαθητές διαχωρίζονται με βάση τις επιδόσεις.
Η δημόσια εκπαίδευση σταδιακά απαξιώνεται προς όφελος της ιδιωτικής.
Επιπλέον, οι διαγνωστικές εξετάσεις λειτουργούν ως πρόπλασμα για την κατηγοριοποίηση σχολείων, την αξιολόγηση εκπαιδευτικών με βάση τα αποτελέσματα των μαθητών και, εν τέλει, την υπονόμευση της ισότητας στην εκπαίδευση.
Πόσο κοστίζουν και ποιοι τις διαχειρίζονται;
Το κόστος της «ελληνικής PISA» είναι δυσανάλογο σε σχέση με τα ωφελήματα που διαφημίζει. Μέρος του έργου υλοποιείται μέσω ευρωπαϊκών προγραμμάτων ΕΣΠΑ, αλλά:
Περιλαμβάνει πληρωμένες εργολαβίες για την επεξεργασία και ανάλυση των αποτελεσμάτων.
Ανάθεση της διοργάνωσης και του ελέγχου γίνεται από τον ΙΕΠ (Ινστιτούτο Εκπαιδευτικής Πολιτικής), συχνά χωρίς διαφάνεια στη σύνθεση των «ειδικών».
Οι εμπλεκόμενοι «ειδήμονες» δεν είναι απαραίτητα εν ενεργεία εκπαιδευτικοί ή ακαδημαϊκοί με ερευνητικό έργο στη δημόσια εκπαίδευση, αλλά συχνά στελέχη προσανατολισμένα σε τεχνοκρατικά, αξιολογικά μοντέλα τύπου ΟΟΣΑ.
Έχουν προσφέρει κάτι θετικό;
Τα οφέλη που διαφημίζονται –«εντοπισμός αδυναμιών», «βελτίωση της διδασκαλίας» κ.λπ.– δεν συνοδεύονται από καμία έμπρακτη υποστήριξη:
Ούτε μείωση της ύλης.
Ούτε επιμόρφωση εκπαιδευτικών με βάση τα αποτελέσματα.
Ούτε ενίσχυση υποδομών ή προσωπικού.
Στην πράξη, η αξιολόγηση γίνεται χωρίς πρόνοια για βελτίωση και μετατρέπεται σε εργαλείο πίεσης προς τους εκπαιδευτικούς.
Ποιες στοχεύσεις υποκρύπτουν;
Κατηγοριοποίηση σχολείων και περιοχών: Βάσει «επιδόσεων» θα δημιουργηθούν «καλά» και «κακά» σχολεία.
Ενίσχυση της ανταγωνιστικής λογικής: Σχολεία, εκπαιδευτικοί και μαθητές ως «ανταγωνιζόμενες μονάδες».
Δημιουργία συνθηκών για ιδιωτικοποίηση: Η αποδυνάμωση της δημόσιας παιδείας ανοίγει τον δρόμο σε «λύσεις» τύπου κουπονιών (vouchers) και ιδιωτικών παρόχων.
Μετακύλιση της ευθύνης για τα προβλήματα: Για την κρατική υποχρηματοδότηση, ευθύνεται ο/η εκπαιδευτικός ή ο/η μαθητής/τρια για τα «χαμηλά αποτελέσματα».
- Πότε και Πώς Αλλάζει το Μισθολογικό Κλιμάκιο (Μ.Κ) των Εκπαιδευτικών
- Οδηγός για τον νέο Αναπληρωτή και Νεοδιόριστο εκπαιδευτικό 2024
- Εγχειρίδιο: «Ενσωματώνοντας την Τεχνητή Νοημοσύνη στην Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση»
- Άδεια για Αιμοδοσία: Μέγιστος Αριθμός Αιμοληψιών και Παροχής Αιμοπεταλίων Ετησίως – Τι Προβλέπει η Νομοθεσία
Θέματα Εκπαιδευτικής Πολιτικής