Με δημοσκοπική “πλάτη” η κυβέρνηση ανοίγει θέμα άρσης μονιμότητας στο Δημόσιο – Με άλλοθι τις “απαιτήσεις της κοινωνίας”
Η Νέα Δημοκρατία ανοίγει τον δρόμο για άρση της μονιμότητας στο Δημόσιο – Με άλλοθι τις “απαιτήσεις της κοινωνίας”
Με πολιτικό άλλοθι τη δημοσκόπηση της Marc και κεντρικό αφήγημα την «κόπωση των νοικοκυραίων από τις μειοψηφίες», ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Παύλος Μαρινάκης έθεσε ευθέως, κατά την ενημέρωση των πολιτικών συντακτών, το ζήτημα άρσης της μονιμότητας των δημοσίων υπαλλήλων, το οποίο – όπως είπε – θα συζητηθεί στο πλαίσιο της επόμενης Συνταγματικής Αναθεώρησης.
Σε μια ακόμη επικοινωνιακή επιχείρηση χειραγώγησης της κοινής γνώμης, η κυβέρνηση προχωρά σταθερά στη στοχοποίηση του δημόσιου τομέα και των εργαζομένων του, βαφτίζοντας την απαξίωση “μεταρρύθμιση” και την τιμωρητική αξιολόγηση “αξιοκρατία”. Σύμφωνα με τον Παύλο Μαρινάκη, «η χώρα χρειάζεται τομές» όπως τα μη κρατικά πανεπιστήμια, η επιστολική ψήφος και – πλέον ξεκάθαρα – μια νέα αντιμετώπιση της σχέσης κράτους και εργαζομένων του, που σημαίνει σπάσιμο της συνταγματικά κατοχυρωμένης μονιμότητας.
Ο ίδιος φρόντισε να εντάξει τη σχετική συζήτηση στη «βούληση της κοινωνίας», όπως αυτή «καταγράφηκε» στη δημοσκόπηση του Πρώτου Θέματος – ενός μέσου με γνωστότατες σχέσεις με την κυβέρνηση και σαφή ιδεολογική γραμμή. Είναι λοιπόν αυτό η “φωνή της κοινωνίας” ή μια καλά στημένη επιχείρηση πολιτικής νομιμοποίησης για τη μεγαλύτερη τομή στα εργασιακά του Δημοσίου από τη Μεταπολίτευση;
Στο στόχαστρο το Δημόσιο, στο απυρόβλητο οι ημέτεροι
Η κυβέρνηση της ΝΔ, η οποία επιμένει στη ρητορική του “επιτελικού κράτους”, έχει αποδείξει στην πράξη ότι δεν την ενοχλούν όλοι οι δημόσιοι υπάλληλοι – μόνο όσοι δεν είναι διορισμένοι “απ’ το παράθυρο”. Η μονιμότητα είναι πρόβλημα όταν αφορά δασκάλους, νοσηλευτές και διοικητικούς υπαλλήλους· δεν είναι πρόβλημα όταν αφορά στρατιές συμβούλων υπουργών, μετακλητών και golden boys με παχυλούς μισθούς και ανύπαρκτες αξιολογήσεις.
Αυτό που επιδιώκει η κυβέρνηση είναι ένα πειθαρχημένο, φοβισμένο και υποταγμένο δημόσιο, όπου ο κάθε υπάλληλος θα εξαρτάται από την κομματική διοίκηση και τις αξιολογήσεις της – οι οποίες, φυσικά, δεν θα είναι ούτε αντικειμενικές ούτε ανεξάρτητες.
Αξιολόγηση με «συνέπειες»: Δούρειος Ίππος για απολύσεις
Όταν ο Μαρινάκης μιλά για «αξιολόγηση με συνέπειες», είναι σαφές τι εννοεί: εκκαθαρίσεις, πειθαρχική πίεση και απολύσεις. Η κυβέρνηση επιχειρεί να καταργήσει τα θεσμικά εργαλεία που προστάτεψαν τον δημόσιο υπάλληλο από την αυθαιρεσία και την κομματική εκμετάλλευση για δεκαετίες.
Το μοντέλο που φαίνεται να προκρίνεται είναι το γνωστό νεοφιλελεύθερο δόγμα: αποδυνάμωση των δημόσιων δομών, ιδιωτικοποιήσεις, παράδοση κρίσιμων τομέων της παιδείας, της υγείας και της πρόνοιας σε ιδιώτες με κρατική χρηματοδότηση. Ο δημόσιος υπάλληλος αντιμετωπίζεται ως βάρος, όχι ως φορέας κοινωνικής συνοχής και υπηρεσίας προς το κοινό συμφέρον.
Η κοινωνία πράγματι θέλει αλλαγές – αλλά όχι αυτές
Ο κυβερνητικός εκπρόσωπος καταλήγει με τη διατύπωση ότι «η κοινωνία θέλει αλλαγές». Το ερώτημα είναι: ποιες αλλαγές θέλει η κοινωνία;
Θέλει ίσως καλύτερες δημόσιες υπηρεσίες – αλλά όχι με φοβισμένους, επισφαλείς υπαλλήλους.
Θέλει αξιολόγηση – αλλά δίκαιη, διαφανή και με σκοπό τη βελτίωση, όχι τη διάλυση.
Θέλει αξιοκρατία – αλλά όχι για τους “άριστους” του κομματικού σωλήνα.
Η κυβέρνηση δεν έχει τη νομιμοποίηση να ανοίξει τέτοια συζήτηση, ούτε με δημοσκοπικά ευρήματα ούτε με «κοινωνική κόπωση». Το Σύνταγμα δεν μπορεί να υποχωρήσει στις ορέξεις μιας νεοφιλελεύθερης ελίτ που ονειρεύεται το κράτος ως μηχανισμό αναθέσεων και πελατειακής επιβράβευσης.
Ο αγώνας για δημόσιο, ποιοτικό και δημοκρατικά οργανωμένο κράτος συνεχίζεται – και η μονιμότητα των υπαλλήλων του δεν είναι εμπόδιο, αλλά προϋπόθεση. Το “Φανερό” και “Κρυφό” πρόγραμμα διακυβέρνησης 2023-2027 της ΝΔ στην παιδεία
Εκλογές 2023: Social Media και προεκλογική εκστρατεία / Πώς επηρεάζουν τους Έλληνες ψηφοφόρους!
