Η Χούντα Ξανάρχεται στην Εκπαίδευση; Ελεύθεροι Δάσκαλοι ή Υπάκουοι Υπάλληλοι;
Η Χούντα Ξανάρχεται;
Καταργούν τη μονιμότητα για τους εκπαιδευτικούς που αντιστέκονται στην αξιολόγηση
Σε μία πρωτοφανή επίθεση κατά των εργασιακών και συνταγματικών δικαιωμάτων, η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας φαίνεται πως προετοιμάζει νομοθετικό πλαίσιο που θα καταργεί ουσιαστικά τη μονιμότητα για τους εκπαιδευτικούς που επιλέγουν να συμμετάσχουν σε απεργίες-αποχές, όπως προβλέπει το Σύνταγμα και αναγνωρίζουν οι συνδικαλιστικές οργανώσεις.
Πρόκειται για μια τακτική εκφοβισμού και ψυχολογικής βίας (bullying) απέναντι σε εκπαιδευτικούς που επιμένουν να υπερασπίζονται τον παιδαγωγικό τους ρόλο και να μην υποκύπτουν σε ρόλους “ηθοποιών” μέσα στις τάξεις, μόνο και μόνο για να παρουσιάσει η κυβέρνηση “επιτυχία” στο εγχείρημα της αξιολόγησης.
Αντί για ουσιαστική στήριξη του δημόσιου σχολείου και αναβάθμιση της εκπαίδευσης, επιλέγεται η μέθοδος του εκφοβισμού, με στόχο την πειθάρχηση και τη σιωπηρή υποταγή. Η όποια διαφωνία βαφτίζεται «αντίσταση στο δημόσιο συμφέρον» και απειλείται πλέον ευθέως με απώλεια της εργασίας.
Η πολιτική αυτή μυρίζει άλλες εποχές, τότε που η «μη συμμόρφωση προς τας υποδείξεις» ήταν αιτία απόλυσης και κοινωνικού αποκλεισμού.
Η κατάργηση της μονιμότητας σε συνδυασμό με την ποινικοποίηση της συνδικαλιστικής δράσης αποτελούν πρακτικές που παραπέμπουν σε αυταρχικά καθεστώτα και όχι σε σύγχρονη δημοκρατία.
Ακολουθεί το κείμενο:
Όταν η Παιδεία Σιωπά: Σκέψεις ενός Δασκάλου για τις Νέες Απειλές στην Εκπαίδευση
Γράφει ένας δάσκαλος…
Ακούω, διαβάζω, προσπαθώ να καταλάβω.
Σκέφτομαι πως φτάσαμε εδώ.
Μαθαίνω ότι ετοιμάζεται ένας νέος νόμος που θα καταργεί ουσιαστικά τη μονιμότητα στους εκπαιδευτικούς, αν αρνηθούν να συμμετάσχουν σε διαδικασίες αξιολόγησης, ακόμα κι αν αυτές αμφισβητούνται νόμιμα μέσα από απεργία-αποχή που αναγνωρίζει το ίδιο το Σύνταγμα.
Κι αναρωτιέμαι: Πότε ακριβώς έγινε εχθρός της εκπαίδευσης η ίδια η φωνή του εκπαιδευτικού;
Η κυβέρνηση δείχνει να μην αρκείται πλέον σε απειλές και μετακινείται σε κάτι βαθύτερο: στην ποινικοποίηση της σκέψης και της στάσης μας. Με ρητή εντολή, λέει, του πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη, το Υπουργείο Παιδείας ετοιμάζεται να νομοθετήσει την αποπομπή όσων αρνούνται να συμμετάσχουν σε μια αξιολόγηση που, όλο και πιο καθαρά, θυμίζει θέατρο για να εξυπηρετήσει επικοινωνιακές ανάγκες και όχι την ουσία της εκπαίδευσης.
Θέλουν να μας κάνουν ηθοποιούς μέσα στις τάξεις, να παίζουμε το ρόλο του πρόθυμου και ευτυχισμένου υπηρέτη μιας δήθεν «αποτελεσματικής εκπαίδευσης».
Όχι δασκάλους. Όχι ανθρώπους που μορφώνουν και αφυπνίζουν.
Θεατρίνους.
Και αν αρνηθούμε τον ρόλο μας;
Απλά, θα χάσουμε τη δουλειά μας.
Χωρίς άλλη κουβέντα, χωρίς άλλη συζήτηση.
Μας καλούν να διαλέξουμε:
Ή υποταγή ή διαγραφή.
Και πίσω από τις λέξεις, πίσω από τις δηλώσεις περί “αναβάθμισης της εκπαίδευσης”, δεν κρύβεται τίποτα άλλο παρά φόβος για τη φωνή μας.
Φόβος για τη σκέψη.
Φόβος για την κριτική.
Μια κοινωνία χωρίς δασκάλους που μιλούν
Αν δεχτούμε αυτή τη σιωπή, αν υποταχθούμε σε αυτό τον νέο εκφοβισμό, τότε τι μήνυμα δίνουμε στους μαθητές μας;
Πώς να τους διδάξουμε να είναι ελεύθεροι πολίτες, αν εμείς φοβηθούμε να σταθούμε όρθιοι;
Η εκπαίδευση δεν είναι διαταγή.
Δεν είναι φύλλο πορείας.
Δεν είναι υπακοή.
Η εκπαίδευση είναι σκέψη. Είναι διάλογος. Είναι αντίσταση στο ψέμα.
Μνήμες από σκοτεινές εποχές
Σαν δάσκαλος, δεν μπορώ να μη θυμηθώ τις εποχές που η «ανυπακοή» σήμαινε διωγμό.
Που η «μη συμμόρφωση προς τας υποδείξεις» έστελνε ανθρώπους στα γρανάζια της εξουσίας.
Που οι φωνές έπρεπε να σιγήσουν για να σωθεί το προσωπικό συμφέρον.
Σήμερα, οι λέξεις αλλάζουν, οι προφάσεις εκσυγχρονίζονται, αλλά η ουσία παραμένει ίδια: Φοβίστε τους για να σωπάσουν.
Δεν θα σωπάσουμε
Η Παιδεία, αν είναι ζωντανή, δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς ελεύθερους δασκάλους.
Η κοινωνία δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς ανθρώπους που θα τολμούν να πουν:
«Αυτό είναι λάθος.»
«Αυτό προσβάλλει τη δημοκρατία.»
«Αυτό οδηγεί σε σκοτεινά μονοπάτια.»
Και γι’ αυτό, όσο κι αν προσπαθούν,
όσο κι αν μας απειλούν,
όσο κι αν μας τρομοκρατούν,
εμείς, οι δάσκαλοι, θα επιμείνουμε να μαθαίνουμε στους μαθητές μας όχι μόνο γράμματα, αλλά και ελευθερία.
