Δεχόμαστε καθημερινά μηνύματα που καταγγέλουν αυθαιρεσίες των διευθύνσεων.

Φυσικά και τοποθετούν τους συναδέλφους που προσλήφθηκαν για κενά covid σε “κανονικά” λειτουργικά κενά. Είναι πια κανόνας και όχι εξαίρεση, ενώ το ίδιο φαινόμενο παρατηρήθηκε και πέρσυ.

Φέτος η κατάσταση γίνεται ολοένα και χειρότερη. Γίνεται συνήθεια που αν παγιωθεί, τότε ο θεσμός που εξαθλιώνει τους όρους εργασίας των αναπληρωτών θα έχει γίνει κανονικότητα.

Μιλήσαμε με συνάδελφο ειδικότητας που με θέση γύρω στο 500 παραμένει άνεργος, ενώ τα λειτουργικά κενά της περιοχής του καλύφθηκαν με δήθεν covid προσλήψεις, με τους συναδέλφους που τελικά δουλεύουν εκεί να προέρχονται από τις θέσεις κοντά στο 1500 στον πίνακα αναπληρωτών και φυσικά να λαμβάνουν αυξημένη μοριοδότηση.

Μόλις περιγράψαμε αυτό που ορίζεται ως καταστρατήγηση πίνακα. Εκτός από παράνομο είναι ιδιαίτερα επικίνδυνο, γιατί εάν οι πίνακες αναπληρωτών γίνουν κουρελόχαρτο, ανοίγουν άλλοι δρόμοι σκοτεινοί για τις μετέπειτα προσλήψεις. Το υπουργείο φυσικά και αδιαφορεί για το ποιος αναπληρωτής θα εργαστεί και ποιος όχι, ή για τον σεβασμό του πίνακα. Στο υπουργείο βλέπουν νούμερα, κενά και μια ευκαιρία.

Την ευκαιρία να εκμεταλευτούν την πανδημία για να καθιερώσουν ακόμα πιο ελαστικές σχέσεις εργασίας, ώστε να μπορούν να εκμεταλεύονται ακόμα καλύτερα τους αναπληρωτές του μέλλοντος, να τους παίρνουν και να τους διώχνουν όποτε θέλουν και να μπαλώνουν τρύπες με λιγότερο κόστος. Για όλη αυτήν την κατάσταση σίγουρα δε φέρουν ευθύνη οι συνάδελφοι. Θα ήταν λάθος να αρχίσει μια διαμάχη για το ποιος δήλωσε τρίμηνα, ποιος όχι και γιατί.

Ο κάθένας έχει την ανάγκη της εργασίας και δηλώνει για να εργαστεί. Αποκλειστικά η ευθύνη για αυτήν την στρεβλότητα βαραίνει το υπουργείο που όχι μόνο χρησιμοποιεί συμβάσεις εργασίας με τριτοκοσμικούς όρους, αλλά σπέρνει τον κοινωνικό αυτοματισμό ανάμεσα στους συναδέλφους και στο τέλος δεν τηρεί ούτε τους κανόνες τοποθετήσεων που αυτό έχει θεσπίσει.

Προφανώς λοιπόν οι διευθύνσεις “ξεχειλώνουν” το νόμο με τις τοποθετήσεις και μαθαίνουμε ότι θιγόμενοι συνάδελφοι θα κινηθούν άμεσα και νομικά.

Όμως τέτοιες κινήσεις με στόχο την συμμόρφωση της πολιτείας με τους νόμους δε θα έπρεπε να στηρίζονται κεντρικά από την ομοσπονδία και το νομικό επιτελείο της και όχι να τρέχουν μόνοι οι συνάδελφοι με προσωπικό κόστος;

Αλήθεια γιατί έπρεπε να προσφύγει μόνη της συναδέλφισσα στο ΣτΕ για τις άδειες ανατροφής και να κερδίσει μια μάχη όλου του κλάδου, έστω και δικαστικά;

Δεν μπορούσε η προσφυγή να γίνει από ΔΟΕ ή ΟΛΜΕ; Αλλά τι λέμε τώρα…Ψιλά γράμματα..