«Φύγε ρε λαμόγιο» – Όταν η δασκάλα των παιδιών μας εκδιώχθηκε για να έρθουν οι τουρίστες

Της νύχτας το πλοίο δεν το πήρε για διακοπές. Το πήρε για να σωθεί.

Στην Κρήτη του 2025, σε μια Ελλάδα του τουρισμού και των «χρυσών» διανυκτερεύσεων, η εκπαιδευτικός που δίδαξε τα παιδιά μας εκδιώχθηκε νύχτα από το σπίτι της. Όχι επειδή έληξε το συμβόλαιο. Όχι επειδή αμέλησε τις υποχρεώσεις της. Αλλά γιατί έπρεπε να «αδειάσει» το διαμέρισμα για να περάσουν οι τουρίστες.

Η ίδια κατέγραψε το εφιαλτικό της βίωμα σε επιστολή προς την Ένωση Προστασίας Καταναλωτών Κρήτης, η οποία φέρνει στο φως ένα θλιβερό – αλλά όχι σπάνιο – φαινόμενο: τον εκτοπισμό των ανθρώπων που υπηρετούν την κοινωνία, για χάρη της τουριστικής βιομηχανίας.

Η αρχή του εφιάλτη

Η δασκάλα, αποσπασμένη στην Κρήτη, νοίκιασε ένα μικρό σπίτι στα Χανιά έναντι 300 ευρώ μηνιαίως. Επιπλέον κόστος: ρεύμα, νερό και 5 ευρώ ανά πλύση ρούχων. Το συμβόλαιο έληγε στις 10 Απριλίου. Είχε μείνει μια μικρή οφειλή – 100 ευρώ – με συμφωνία να εξοφληθεί.

Και τότε ήρθε η τιμωρία.

Μια βραδιά με κακοκαιρία, ο ιδιοκτήτης της έκοψε το ρεύμα και το νερό χωρίς προειδοποίηση. Όταν τον ρώτησε γιατί, της απάντησε:
«Θα σου βγάλω και την πόρτα το μεσημέρι να τη βάψω. Δεν θα έχεις πόρτα όταν γυρίσεις από το σχολείο.»

Η φυγή

Τρομοκρατημένη, μάζεψε ό,τι πρόλαβε. Κατέβηκε με τις βαλίτσες, τον βρήκε στη ρεσεψιόν και του είπε:
«Ντροπή, εγώ ήρθα να διδάξω τα παιδιά σου.»
Η απάντηση:
«Φύγε ρε λαμόγιο.»

Δημοφιλή!! Εξομοίωση τριτέκνων και πολύτεκνων: Αφορολόγητο, προσλήψεις και εκπτώσεις – Προεκλογικού τύπου παροχές για οικογένειες χωρίς στρατηγικό σχέδιο

Έφυγε τρέχοντας. Πήρε το βραδινό πλοίο, όχι για διακοπές, αλλά για να γλιτώσει. Ζήτησε τέσσερις μέρες άδεια από το σχολείο γιατί δεν είχε πού να μείνει. Ξανά μόνη, ξανά με βαλίτσες, ξανά στο πουθενά.

Η επιστροφή και η νέα ταπείνωση

Γύρισε. Βρήκε νέο σπίτι – προσωρινό. Μέχρι 7 Ιουνίου. Γιατί μετά; Μετά «μπαίνουν τουρίστες». Από τότε προγραμματίζει να κοιμηθεί σε σκηνή, όπως έκανε και πέρσι. Μια μορφωμένη γυναίκα, με αποστολή, με φιλότιμο, που βρέθηκε στο περιθώριο επειδή… περισσεύει.

Δεν είναι εξαίρεση – είναι κανόνας

Η περίπτωση της δασκάλας δεν είναι μοναδική. Είναι η καθημερινότητα δεκάδων, εκατοντάδων εκπαιδευτικών, αναπληρωτών, νοσηλευτών, δημόσιων λειτουργών. Ζουν με τις βαλίτσες. Πληρώνονται με ψίχουλα. Στεγάζονται για λίγους μήνες – μέχρι να έρθει η «σεζόν». Ύστερα, εκδιώκονται.

Το κράτος τούς στέλνει να υπηρετήσουν. Και μετά τους ξεχνά.

Στην Ελλάδα των τουριστικών ρεκόρ και των Airbnb, το διαμέρισμα πρέπει να πάει στον επισκέπτη. Και ο άνθρωπος που φροντίζει τα παιδιά μας; Να πάει στη σκηνή.

Το ερώτημα

Αν δεν σε σοκάρει ότι η δασκάλα των παιδιών σου κοιμάται σε σκηνή,
αν δεν σε τρομάζει ότι διώχθηκε με τη βία για 100 ευρώ,
αν δεν αντιδράς στο ότι πήρε το πλοίο νύχτα για να σωθεί…

Τότε ίσως πρέπει να ρωτήσεις ξανά:
Ποιος είναι το λαμόγιο τελικά;

zarpanews

Πώς έγινα μόνιμος δάσκαλος – Πριν μιλήσεις για ‘άρση μονιμότητας’ εκπαιδευτικών, διάβασε αυτό

Το πιο θλιβερό σε αυτή την ιστορία δεν είναι μόνο η βία και η ταπείνωση. Είναι ότι η Πολιτεία ήταν απούσα. Ότι η γυναίκα αυτή δεν είχε κανέναν θεσμό να την προστατεύσει, καμία δομή στήριξης, καμία ασφαλιστική δικλείδα για μια αξιοπρεπή στέγαση. Δάσκαλοι και δασκάλες στέλνονται κάθε χρόνο σε απομακρυσμένες περιοχές για να μορφώσουν τα παιδιά της Ελλάδας — και αντιμετωπίζονται σαν βάρος. Χωρίς επίδομα στέγασης, χωρίς προστασία από αυθαιρεσίες, χωρίς το ελάχιστο: σιγουριά.

Δημοφιλή!! Όχι Άλλες Τάξεις σε Κοντέινερ: Η ΔΟΕ Χτυπά Καμπανάκι: Άμεσες Λύσεις για την Κατάρρευση των Σχολικών Υποδομών

Σε μια χώρα που επενδύει δισεκατομμύρια στον τουρισμό, οι άνθρωποι που διαμορφώνουν τις επόμενες γενιές δεν έχουν ούτε ένα κρεβάτι να κοιμηθούν. Κι αυτό δεν είναι μόνο ντροπή. Είναι κοινωνική αποτυχία.

Προσοχή! Επιτρέπεται η αναδημοσίευση των πληροφοριών του παραπάνω άρθρου (όχι αυτολεξεί) ή μέρους αυτών μόνο αν:
– Αναφέρεται ως πηγή το e-wall.net στο σημείο όπου γίνεται η αναφορά.
– Στο τέλος του άρθρου ως Πηγή.
– Σε ένα από τα δύο σημεία να υπάρχει ενεργός σύνδεσμος.