Καλώς Ήρθατε στη Φτωχότερη Χώρα της Ευρώπης

Με μισθούς πείνας και τιμές αγορών πολυτελείας δεν είναι και τόσο περίεργο. Άλλωστε το ζούμε εδώ και 15 χρόνια (ας είναι καλά όσες/οι μας έχωσαν σε μνημόνια και κατέστρεψαν την οικονομία ή σωστότερα, πρώτα κατέστρεψαν την οικονομία, μετά μας έχωσαν σε μνημόνια για να διασωθούν οι ίδιες/οι, οι ευρωπαίοι σύμμαχοί τους και οι τράπεζές τους και μετά μας μετέτρεψαν σε χρεοδουλοπαροικία).

Η εικόνα ωστόσο είναι πιο πολύπλοκη: εκτός από το ΑΕΠ που βουλιάζει διαρκώς και την αγοραστική δύναμη που βουλιάζει ακόμη περισσότερο, υπάρχουν κι άλλοι ενδιαφέροντες δείκτες, όπως ο Δείκτης Πραγματικής Ατομικής Κατανάλωσης (AIC):

Στις υγιείς οικονομίες (Ιρλανδία, Νορβηγία, Ελβετία, Ισλανδία, Ολλανδία, Δανία, κλπ – αφήνω έξω το Λουξεμβούργο που αποτελεί μια ξεχωριστή περίπτωση έτσι κι αλλιώς) η πραγματική κατανάλωση δεν ξεπερνάει τα εισοδήματα, αφήνοντας περιθώριο για αποταμιεύσεις, επενδύσεις κλπ. Στις μη υγιείς οικονομίες, όπως η ελληνική (ή εσχάτως και η γερμανική και η γαλλική), η πραγματική κατανάλωση ξεπερνάει τα εισοδήματα (στη δική μας περίπτωση κατά πολύ), πράγμα που δείχνει 1. ότι τρώμε από τα έτοιμα (όσα έχουν απομείνει) και 2. ότι υπάρχει μαύρο χρήμα στην αγορά που δεν δηλώνεται και δεν φορολογείται, αλλά ξοδεύεται. Σε αυτόν τον δείκτη λοιπόν, η Ελλάδα του πάτου στην αγοραστική δύναμη είναι στη 14η θέση στην ΕΕ27 (15η αν υπολογιστεί και η Τουρκία που είναι στην 3η):

Πέρα από το μαύρο χρήμα, άλλο ενδιαφέρον στοιχείο είναι τα καρτέλ (όσα φαίνονται στους δείκτες της Eurostat). Έτσι, η Ελλάδα του πάτου στην αγοραστική δύναμη και τους μισθούς, είναι κατά 3,3% ακριβότερη στα τρόφιμα από τον ευρωπαϊκό μέσο όρο και κατά 42,5% στις τηλεπικοινωνίες – έχουμε τιμές Λουξεμβούργο!!!!

Και ο παραπάνω πίνακας δεν περιλαμβάνει τα καρτέλ του ρεύματος, των καυσίμων και τα υπόλοιπα που έχουν στηθεί με τις ευλογίες της κυβέρνησης και τη σιγή των μμε (το τρίγωνο της διαπλοκής που έδειχνε ο Κοσμάς Μαρινάκης στα Greekonomics).

Όταν ξέσπασε η κρίση χρέους το 2010 στην Ελλάδα είχαμε μία μοναδική ευκαιρία να κοιτάξουμε την αλήθεια κατάματα, να δούμε τι κάναμε λάθος και να το διορθώσουμε. Και κάναμε πολλά λάθη: μια χώρα χωρίς παραγωγικό μοντέλο, χωρίς αναπτυξιακές επενδύσεις, με απόλυτο πελατειακό κράτος, αναξιοκρατία και σπατάλες, πολίτι(σσ)ες με το όνειρο του εύκολου πλουτισμού, έχαψαν τα παραμύθια περί ισχυρής Ελλάδας του Σημίτη, έπαιξαν στα χρηματιστήρια, δανείστηκαν υπέρογκα, για να ζήσουν το όνειρο, έκαναν τα στραβά μάτια στη γενικευμένη διαφθορά και διαπλοκή (των εργολάβων, των τραπεζών, των ΜΜΕ, και της/του κάθε μικροαπατεώνισσας/ώνα που τα άρπαζε μαύρα) και το όνειρο κατέληξε εφιάλτης. Έχασαν και αυτά που είχαν παίζοντάς τα στα χρηματιστήρια και στα δάνεια που κοκκίνισαν, και οι Σαμαροβενιζέλοι με τον πρωθυπουργό-τραπεζίτη και το PSI τους τους έφαγαν ακόμη και τα χρήματα που πλήρωναν μια ζωή στα ασφαλιστικά ταμεία για να έχουν μια σύνταξη στα γεράματα. Το χειρότερο, με τις ευλογίες διεθνών οργανισμών (ΔΝΤ και τρόικες της κακιάς ώρας) αρνηθήκαμε να παραδεχτούμε το βασικό: ότι χρεοκοπήσαμε.

Σήμερα είμαστε εδώ και 15 χρόνια χρεοκοπημένες/οι/α, αλλά όλες/οι/α προσποιούνται ότι δεν είμαστε. Από εκεί ξεκινάει το πρόβλημα. Και όχι μόνο δεν έχουμε παραδεχτεί τη χρεοκοπία (που να θυμίσω στην Αμερική μετά το κραχ του 1929 πήρε τουλάχιστον 30 χρόνια για να αρχίσει να ορθοποδεί στη δεκαετία του 1960 και με τη μεσολάβηση ενός παγκόσμιου πόλεμου…), αλλά έχουμε από το 2019 και μια κυβέρνηση που διογκώνει το χρέος (το παρέλαβε στα 350 δις και το έχει πάει στα 420) και αντί να ανακουφίζει τον πληθυσμό της χώρας αφήνει τα καρτέλ ανεξέλεγκτα και τα ευρωπαΪκά χρήματα που παίρνει τα χώνει στα κομματικά φιλαράκια της με απευθείας αναθέσεις και πελατειακούς διορισμούς.

Με αυτήν την τακτική είναι βέβαιο ότι δεν θα έχουμε την τύχη της Αμερικής (των ΗΠΑ δηλαδή), δεν θα ορθοποδήσουμε μετά από 30 χρόνια. Θα έχουμε την τύχη της Αργεντινής: κάθε 10-15 χρόνια θα ξαναχρεοκοπούμε. Μέχρι να διώξουμε τα λαμόγια και να βάλουμε μυαλό.

Το μεγάλο ερώτημα είναι ποιος θα βρεθεί να το κάνει…..