70 χρόνια μετά: Ίδιες προκλήσεις, δυσμενέστερη η θέση των ιδιωτικών εκπαιδευτικών

70 χρόνια μετά: ίδιοι και απαράλλαχτοι οι ιδιοκτήτες των ιδιωτικών σχολείων, πολύ χειρότερη η τωρινή μοίρα των ιδιωτικών εκπαιδευτικών

Μια ακόμη απόδειξη ότι τα πράγματα δεν βελτιώνονται απαραίτητα με την πάροδο του χρόνου έρχεται με ένα σπάνιο ντοκουμέντο που απέστειλε καλός συνάδελφος, ο οποίος τηρεί ιστορικό αρχείο για τα της ιδιωτικής εκπαίδευσης.

Πρόκειται για πράξη ακύρωσης Υπουργικής Απόφασης που κατέθεσε το μακρινό 1954 ομάδα ιδιοκτητών ιδιωτικών σχολείων εναντίον του τότε Υπουργού Κωνσταντίνου Καλλία, ενός εκ των διαπρεπέστερων πολιτικών της συντηρητικής παράταξης, ο οποίος υπήρξε νομικός με πλούσιο συγγραφικό, τιμηθείς πολλάκις για τις υπηρεσίες του στην πολιτεία και στην επιστήμη (αργυρό μετάλλιο της 150ετίας του πολιτεύματος, παράσημο «Μεγαλόσταυρος Τάγματος Φοίνικος», αργυρό μετάλλιο και επτά μεγαλόσταυροι της Ακαδημίας Αθηνών). Στη λίστα των προσφευγόντων κατά του τότε Υπουργού θα αναγνωρίσετε ιδιοκτήτες/εκπροσώπους ιδιωτικών σχολείων που λειτουργούν ακόμη και σήμερα.

Γιατί προσέφυγαν τότε οι λεγόμενοι “σχολάρχες”; Διότι  το N.Δ. 3043/1954, βάσει του οποίου εκδόθηκε η επίμαχη Υπουργική Απόφαση, προέβλεπε δύο πράγματα:

1. Τον υποχρεωτικό διορισμό στα ιδιωτικά σχολεία, όσων εργάστηκαν την περίοδο 1952-54.
2. Την απόλυση ιδιωτικών εκπαιδευτικών μόνο με “επαρκή αιτιολόγηση” που κρίνεται από τριμελή επιτροπή αποτελούμενη από δύο μέλη του ΚΥΣΜΕ (σημερινού ΚΥΣΔΕ) και τον Γενικό Επιθεωρητή της Ιδιωτικής Εκπαιδεύσεως.

Διαβάζοντας κανείς το κείμενο της προσφυγής, διαπιστώνει ότι τα επιχειρήματα των ιδιοκτητών είναι ίδια και απαράλλαχτα με τα σημερινά. “Ελευθερία της ιδιωτικής εκπαιδεύσεως και του πολίτου (!)”, “τα ηθικά (!) και χρηματικά μας συμφέροντα”, “…αποπνίγοντας αυτήν (την ιδιωτική εκπαίδευση) εις άνισους (!) περιορισμούς”… Αυτά ακούγαμε από τους εκπροσώπους των ιδιοκτητών την τραγική περίοδο ψήφισης του Ν. 4713/2020 που έχει ισοπεδώσει κάθε έννοια κρατικής εποπτείας και εκπαιδευτικής δικαιοσύνης στον χώρο μας.

Βεβαίως, οι νομοθετικές πρωτοβουλίες που ελήφθησαν τότε, είχαν σοβαρή αιτία. Προφανώς είχε, όπως και σήμερα, εξαπολυθεί άγριο κύμα απολύσεων και επικρατούσε κλίμα εργασιακής ανασφάλειας, με αποτέλεσμα ακόμη και μια σκληρή, συντηρητική κυβέρνηση, όπως αυτή του Αλέξανδρου Παπάγου, να υποχρεωθεί να λάβει μέτρα εξορθολογισμού στο χώρο μας.

Σήμερα η κατάσταση είναι πολύ χειρότερη. Εκμεταλλευόμενοι τη κατάσταση που έχει προκύψει μετά την ψήφιση του εκτρωματικού Νόμου Κεραμέως, οι ιδιοκτήτες έχουν επιβάλει ένα εργασιακό καθεστώς αγριότητας με παραβίαση ωραρίων, υποχρεωτική και παράνομη εργασία σε Σαββατοκύριακα, γιορτές, διακοπές, σε καθήκοντα άσχετα με τη διδασκαλία κ.λπ. Από τον Ιούλιο του 2020 μέχρι και σήμερα έχουν αποχωρήσει σχεδόν 4000 ιδιωτικοί εκπαιδευτικοί, περίπου το 40% του συνόλου του κλάδου, γεγονός χωρίς ιστορικό προηγούμενο, όχι μόνο για την εκπαίδευση αλλά για τον ιδιωτικό τομέα γενικότερα. Αυτό δημιουργεί έντονες παρενέργειες και στον ευρύτερο χώρο της Παιδείας με χιλιάδες αναπληρωτές και απολυμένους ιδιωτικούς εκπαιδευτικούς, τις δύο πιο ευάλωτες ομάδες εκπαιδευτικών, να συνωστίζονται στον πίνακα του ΑΣΕΠ για μια θέση στον ήλιο.

Είναι φανερό, ότι εδώ πρέπει να υπάρξει πολιτική γενναιότητα με δίκαιες και ορθολογικές νομοθετικές πρωτοβουλίες (οι σχετικές προτάσεις της ΟΙΕΛΕ για τις απολύσεις). Για να δούμε, θα υπάρξει και πάλι κάποιος νέος Κωνσταντίνος Καλλίας;

Διαβάστε εδώ το σπάνιο ιστορικό ντοκουμέντο για την ιδιωτική εκπαίδευση.

Επαπειλούμενη Κύηση σε μόνιμες και νεοδιόριστες εκπαιδευτικούς

Προσοχή! Επιτρέπεται η αναδημοσίευση των πληροφοριών του παραπάνω άρθρου (όχι αυτολεξεί) ή μέρους αυτών μόνο αν:
– Αναφέρεται ως πηγή το e-wall.net στο σημείο όπου γίνεται η αναφορά.
– Στο τέλος του άρθρου ως Πηγή.
– Σε ένα από τα δύο σημεία να υπάρχει ενεργός σύνδεσμος.