Αν προσπαθήσουμε να περιορίσουμε τα περιεχόμενα του όρου Μεταπολίτευση στην κρίσιμη στιγμή της 24^ης Ιουλίου που καταρρέει η επταετής Χούντα, θα έχουμε αδικήσει μία από τις σπουδαιότερες περιόδους του Ελληνικού Κράτους.

Πρόκειται, καταρχάς, για την εκκίνηση μιας περιόδου που αποκαθιστά με πληρότητα, τις δημοκρατικές ελευθερίες, για πρώτη φορά, μετά το 1944, σημειώνοντας το τέλος του συνεχιζόμενου Εμφυλίου, μέρος των οποίων ήταν λιγότερο ή περισσότερο, του συνόλου των μεταπολεμικών κυβερνήσεων. Το πραξικόπημα της 21^ης Απριλίου και η επταετής δικτατορία ήταν άλλωστε η ακραία εκδοχή αυτού του παρατεταμένου εμφυλίου.

Η Μεταπολίτευση επιβλήθηκε ως ένα βαθμό από την Κυπριακή τραγωδία, αλλά ήταν, κύρια, αποτέλεσμα της κινητοποίησης του λαϊκού παράγοντα που απονομιμοποίησε το Χουντικό καθεστώς και κάθε προσπάθεια συνέχειάς του με την συμμετοχή πολιτικών προσώπων σε μια κατ’ επίφαση δημοκρατία που τον έλεγχό της θα εξακολουθούσαν να έχουν οι στρατιωτικοί. Από τις εξεγέρσεις της Νομικής και ιδιαίτερα του Πολυτεχνείου έως τον αθόρυβο, αλλά, ομολογούμενο πια, ρόλο των επιστράτων του 1974, η λαϊκή θέληση όρισε τη Μεταπολίτευση.

Η λαϊκή συμμετοχή ήταν που την εδραίωσε τα πρώτα δύσκολα χρόνια. Οι φοιτητικοί σύλλογοι και τα συνδικάτα την υπεράσπισαν από κάθε επιβουλή. Δεν είναι τυχαίο πως, αυτά που συνηθίσαμε να προσδιορίζουμε ως παθογένειες της Τρίτης Ελληνικής Δημοκρατίας, ξεκίνησαν όταν, από τα μέσα της δεκαετίας του ’80, χάθηκε η λαϊκή συμμετοχή, η λαϊκή ορμή. Ίσως να ήταν αποτέλεσμα μιας διαδικασίας «ωρίμανσης» του πολιτεύματος, ίσως και επιλογή των πολιτικών ελίτ. Ο περιορισμός, όμως, της δημοκρατικής λειτουργίας, εντός ενός τετραετούς κοινοβουλευτικού κύκλου, όπου η συμμετοχή των πολιτών εξαντλείται τη μέρα της ψηφοφορίας, αποδυναμώνει στην πραγματικότητα την ίδια τη Δημοκρατία.

Δημοφιλή!! Όλα όσα ειπώθηκαν στη χθεσινή Συνέντευξη Τύπου των εκπαιδευτικών σωματείων

Η οικονομική κρίση και η συνακόλουθη χρεοκοπία, τα προγράμματα λιτότητας που επιβλήθηκαν από τα αποκαλούμενα Μνημόνια, μαζί με τη δραματική επιδείνωση της καθημερινότητας των Ελλήνων πολιτών, εγκαινίασαν και μια μακρά περίοδο ταυτόχρονης κρίσης και των δημοκρατικών θεσμών, που συνεχίζεται έως σήμερα.

Αυτή συνίσταται στην, ως ένα βαθμό, απονομιμοποίηση του πολιτικού προσωπικού και των κομματικών σχηματισμών που οδήγησαν τη χώρα στη χρεοκοπία, αλλά κυρίως στην ίδια τη διαδικασία εφαρμογής των περιοριστικών πολιτικών, η οποία ούτε κατ΄ελάχιστο δεν έλαβε υπόψη τη λαϊκή βούληση, όπως αυτή εκφράστηκε, τόσο με τις ογκώδεις διαμαρτυρίες, όσο και με την ψήφο.

Η εμπέδωση μια αντίληψης Theres Is No Alternative, η ενοχοποίηση της κινηματικής διαπραγμάτευσης, των διεκδικήσεων των κοινωνικών ομάδων υπονομεύουν στην πραγματικότητα το ίδιο το δημοκρατικό πολίτευμα.

Η συνεχής επιδείνωση της καθημερινότητας των πολιτών στο πλαίσιο ενός οικονομικού σχεδίου που αναδιανέμει τον πλούτο σε βάρος των πλέον αδύναμων, οι νομοθετικές πρωτοβουλίες που αποδυναμώνουν τον εξισορροπητικό ρόλο των φορέων της κοινωνίας των πολιτών, ο περιορισμός των συνδικαλιστικών ελευθεριών, ο συγκεντρωτισμός και η αδιαφάνεια στη διακυβέρνηση, η έλλειψη εμπιστοσύνης στο δικαστικό σύστημα με την σκανδαλώδη ατιμωρησία των ισχυρών, ο περιορισμός της ελευθεροτυπίας και του Κράτους Δικαίου, είναι πια κανόνας της τελευταίας πενταετίας.

Τούτων δοθέντων, είναι μάλλον αναμενόμενη η συνεχώς αυξανόμενη απαξία για το πολιτικό σύστημα και η συνεχιζόμενη άνοδος κομματικών σχηματισμών που το ιδεολογικό τους πλαίσιο αντιμετωπίζει με περιφρόνηση τις δημοκρατικές ελευθερίες αλλά και το ίδιο το πολίτευμα.

Δημοφιλή!! Πανελλαδική εκδήλωση με συμμετοχή Πανεπιστημιακών και Δικηγόρων για τα πειθαρχικά των Απεργών

Η συνεχής επίκληση ενός επερχόμενου «τέλους της Μεταπολίτευσης» υπονοεί στην πραγματικότητα την επιστροφή, στην καλύτερη περίπτωση, σε μια «καχεκτική δημοκρατία». Υπονομεύει στην πραγματικότητα την ισχύ του ακρογωνιαίου λίθου της Μεταπολίτευσης. Αυτού που ο συνταγματικός νομοθέτης φρόντισε να ορίσει ως υπέρτατο εγγυητή της εφαρμογής του, στο ακροτελεύτιο λεγόμενο, άρθρο του Συντάγματος.

Τα 50 χρόνια της Μεταπολίτευσης που συμπληρώνονται αυτό το καλοκαίρι, είναι η μεγαλύτερη περίοδος δημοκρατίας και ομαλότητας του Ελληνικού Κράτους. Ως εκ τούτου, θα πρέπει να αποτιμήσουμε θετικά αυτή την περίοδο, παρά τις δύσκολες στιγμές, τις εντάσεις και τα λάθη. Είναι χρέος, καταρχάς, των πολιτών, αλλά και των συλλογικών μορφών που εμπλέκονται στη δημοκρατική διαδικασία, όχι μόνο να περιφρουρήσουν τις κατακτήσεις αυτής της πεντηκονταετίας, αλλά να δράσουν αποτελεσματικά στην ενίσχυσή τους.

Γ.Σ.Ε.Ε. – Οδηγός Εργασιακών Δικαιωμάτων / «Γνωρίζω & Διεκδικώ τα Δικαιώματά μου»!

ΑΔΕΔΥ

Προσοχή! Επιτρέπεται η αναδημοσίευση των πληροφοριών του παραπάνω άρθρου (όχι αυτολεξεί) ή μέρους αυτών μόνο αν:
– Αναφέρεται ως πηγή το e-wall.net στο σημείο όπου γίνεται η αναφορά.
– Στο τέλος του άρθρου ως Πηγή.
– Σε ένα από τα δύο σημεία να υπάρχει ενεργός σύνδεσμος.